نویسندگان این مطلب ضمن ابراز تاسف از این که در انتخابات اخیر کانادا به اندازه کافی به پرواز پی‌اس-۷۵۲ پرداخته نشد، آمده است: «ما اکنون باید شاهد اجرای اقدامات عینی و قاطع در تلاش برای دستیابی به عدالت باشیم.»
دانیل پایپس، رئیس اندیشکده «انجمن خاورمیانه»، با انتشار مقالهای در مجله «ناشنال اینترست» استدلال می‌کند آمار فزاینده خداناباوران در جوامع اسلامی، خداناباوری را «به نیروی عمده‌ای با پتانسیل تاثیرگذاری نه تنها بر زندگی افراد بلکه بر جوامع و حتی دولت‌ها» مبدل کرده است
مارک فیتزپاتریک، پژوهشگر موسسه بین‌المللی مطالعات راهبردی، در مقالهای تحلیلی که توسط المانیتور منتشر شده میگوید، ایران ممکن است طی هفته‌های آینده به میز مذاکرات بازگردد، اما احتمالا امتیازات بیشتری را از دولت بایدن درخواست خواهد کرد
زف چافتس، روزنامه‌نگار و مشاور ارشد مناخیم بگین نخست‌وزیر اسبق اسرائیل، در مقالهای برای بلومبرگ، نفتالی بنت، نخست‌وزیر اسرائیل، را به دلیل فحوای سخنرانی‌اش در نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل ستود.
نویسنده این مطلب میگوید که «سامانه رهگیر نسل بعدی» ظرفیت و توانایی‌های اضافی را «جهت حفظ تفوق [خود] در برابر تهدیدهای فزاینده موشک بالستیک توسط دولت‌هایی یاغی همچون کره شمالی یا ایران» در اختیار سپر پدافند موشکی ایالات متحده قرار می‌دهد.
نویسندگان مقاله یادآور می‌شوند که با الحاق اسرائیل به منطقه زیر پوشش سنتکام «آسمان اسرائیل نیز زیر پوشش منطقه عملیاتی سنتکام «شامل رهگیری، مهار، و جلوگیری از تهدیدهای موشکی در سراسر خاورمیانه» قرار گرفته است.
به عقیده این خبرنگار ارشد نشریه فارین پالیسی، عدم حضور رهبرانی همچون رؤسای جمهوری روسیه، چین، و فرانسه در نشست امسال، این فرصت را در اختیار جو بایدن قرار می‌دهد که نقش رهبری ایالات متحده در سازمان ملل را بیش از پیش تثبیت کند.
وزیران خارجه اسرائیل و امارات در این مطلب می‌نویسند، گسترش فرصت‌ها و ارتباطات میان مردمان منطقه «بهترین پازدهر برای بدبینی و جهانی‌بینی افراطی به بن‌بست رسیده‌ای است که برای سالیان درازی به جان خاورمیانه افتاده است.»
هنری اولسن، مقاله‌نویس روزنامه واشنگتن‌پست، در مقالهای قرارداد دفاعی جدید میان ایالات متحده، بریتانیا، و استرالیا موسوم به «آوکاس» را یک اقدام شاهکار و نشانه مثبت دیگری از اشراف دولت بایدن بر مساله مهار چین به عنوان «مهم‌ترین هدف راهبردی ایالات متحده» می‌داند.
ویلیام دان‌ورز، استاد دانشگاه جرج واشنگتن، در مقالهای در نشریه «هیل»، از نشریات پرنفوذ پایتخت آمریکا، می‌نویسد حضور نظامی آمریکا در افغانستان پوشش امنیتی اعلام‌نشده‌ای را برای کشورهای چین، روسیه، و ایران تامین می‌کرد. حالا آنها برای جایگزین کردن آن پوشش با چالش‌هایی روبرو شده‌اند که وجه مشترک آنها، نیازمند بودن به ثباتی است که آمریکا آن را تامین کرده بود.
به نظر می‌رسد حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه جدید جمهوری اسلامی، تمرکز خود را بر بهبود روابط ایران با کشورهای عرب منطقه و همسایگان خود در خلیج فارس، معطوف کرده است، در حالی که جنگ نیابتی در یمن که ایران و عربستان سعودی را به مقابله با هم کشانده است، همچنان جریان دارد.
یک مفسر و روزنامه‌نگار برجسته آمریکایی در ماهنامه وزین آتلانتیک اظهارعقیده می‌کند که جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا نه تنها در رابطه با مدیریت خروج از افغانستان تقصیرکار نیست، بلکه شایان تحسین و تقدیر است.
مارک تیسن، ستون‌نویس محافظه‌کار واشنگتن پست، می‌نویسد، اگرچه بسیاری خروج آمریکا از افغانستان را با خروج آمریکا از سایگون در سال ۱۹۷۵ مقایسه می‌کنند، اما بمب‌گذاری انتحاری روز پنج‌شنبه در فرودگاه کابل، نشان می‌دهد که وضعیت افغانستان به مراتب بدتر از تکرار رویداد سایگون در سال ۱۹۷۵ است، و آن را باید تکرار بیروت ۱۹۸۳ دانست.
یک مفسر برجسته اسرائیلی در مقالهای در نیوزویک با اشاره به دیدار اخیر نخست وزیر اسرائیل و رئیس جمهوری آمریکا در کاخ سفید، نوشته است که آقای بنت باید به پرزیدنت بایدن تاکید کند وقت سستی نیست.
نیل کوئیلیام، پژوهشگر اندیشکده «چتام هاوس» لندن، در «فارین پالیسی» می‌نویسد با توجه به بیرون رفتن نیروهای آمریکایی از افغانستان، جهان عرب خود را برای خروج ایالات متحده از سوریه آماده می‌کند.
یک ستون‌نویس برجسته آمریکایی با مثال آوردن از پیش‌بینی‌های وخیم مشابه در دهه‌های گذشته، می‌نویسد سیاستمداران و مفسرانی که در بحبوحه هرج و مرج در کابل، پیروزی طالبان را شکستی جبران‌ناپذیر برای نفوذ ایالات متحده توصیف کردند، باید از تاریخ درس بگیرند.
یک اندیشمند برجسته فرانسوی بر اساس گفتگوی خود با احمد مسعود، گزارش رسانه‌های غربی درباره احتمال آمادگی او برای سازش با طالبان را رد می‌کند، ولی می‌نویسد آقای مسعود برای گفتگو و پذیرش صلحی عادلانه که تضمین‌کننده حقوق و آزادی‌های مردم افغانستان باشد، آماده است.
پژوهشگر یک اندیشکده آمریکایی می‌نویسد حسین امیرعبداللهیان، جانشین ظریف در مقام وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی، با ظریف تفاوت‌‌های بسیار دارد و با روی کار آمدن او، می‌توان رابطه نزدیک‌تری را میان آن چه ظریف دیپلماسی و میدان خوانده بود انتظار داشت.
یک کارشناس امور ایران در رسانه‌ای که خود را «نبض خاورمیانه» می‌خواند، وزیر خارجه جدید جمهوری اسلامی را نخستین پیرو تمام و کمال فلسفه علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، در راس وزارت خارجه جمهوری اسلامی توصیف می‌کند.
یک شاعر و نویسنده ایرانی که در کتاب‌ها و مقالات متعددی، تجربه زندگی تحت نظارت دستگاه‌های امنیتی جمهوری اسلامی را بازگو کرده است، در مقالهای در هفته‌نامه معتبر «بررسی کتاب نیویورک»، هشدار می‌دهد که نفوذ مخفیانه ماموران حکومت ایران، نه تنها جان مخالفان حکومت، بلکه زندگی آمریکایيان و حتی دموکراسی در جامعه آمریکا را به مخاطره انداخته است.
از متن: موضع نسبتا خوش‌بینانه و امیدوار حکومت ایران در برابر پیروزی طالبان، نشان‌دهنده گام‌های بزرگی است که جمهوری اسلامی برای بهبود روابط خود با طالبان، که روزگاری دشمن خونی ایران شمرده می‌شد، برداشته است.
ویلیام گالو، رئیس دفتر صدای آمریکا در سئول، می‌نویسد عقب‌نشینی آشفته آمریکا از افغانستان و تسخیر کشور توسط طالبان، به این پرسش دامن زده است که کره جنوبی تا چه حد باید به حمایت نظامی درازمدت آمریکا متکی باشد، و آیا آن کشور باید برای دفاع از خود تلاش بیشتری داشته باشد.
مسیح علینژاد در مطلبی در روزنامه واشنگتن پست اشاره می‌کند که آیت‌‌الله خمینی تا قبل از بازگشت به ایران در بهمن ۱۳۵۷، می‌خواست علاوه بر ناظران غربی، به همدستان لیبرال خود، از جمله شمار کثیری از زنان فعال، نیز نسبت به برابری زنان و مردان، آزادی زنان در انتخاب نوع پوشش‌شان، و سایر موارد اطمینان خاطر بدهد.
یک خبرنگار باسابقه خاورمیانه در وال استریت جورنال هشدار می‌دهد که حکومت ایران با احساس ضعف در طرف‌های مقابل خود، در چندین جبهه مختلف در خاورمیانه، فرصت را برای تهاجم خشونت‌امیز مناسب یافته است.
مفسر سیاسی یکی از پرتیراژترین روزنامه‌های آمریکا می‌نویسد آقای بایدن موقعیت راهبردی غیرقابل دفاعی را به ارث برده بود. او به ضرب‌الاجل خروج نزدیک می‌شد، توافقی در دست داشت که طالبان زیر پا گذاشته بود، و برای جلوگیری از پیشروی طالبان در افغانستان نیروهای نظامی کافی در اختیار نداشت. تنها گزینه‌های او افزایش مخاصمات با اعزام سربازان بیشتر یا خروج کامل نیروها از افغانستان بود.
مایک پنس، معاون ریاست جمهوری در دوره پرزیدنت دونالد ترامپ، در اظهارنظری که روز سه‌شنبه ۲۶ مرداد (۱۷ اوت) در صفحه مقالات وال استریت ژورنال منتشر کرد، نوشته است: «سناریوی تسخیر افغانستان توسط طالبان که آقای بایدن ماه گذشته آن را غیرممکن دانسته بود، اینک به یک واقعیت هولناک تبدیل شده است.»
تامس فریدمن در نیویورک تایمز می‌نویسد، هر چند آمریکا دیگر در افغانستان حضور نخواهد داشت، اما بذرهای تغییر اجتماعی، آموزشی و فناوری که آمریکا طی بیست سال در افغانستان کاشته، جامعه افغانستان را تغییر داده است.
نشریه اینترنتی اندیشکده «نشنال اینترست» در واشنگتن، در مقالهای درباره سابقه و تجربه برخی از نامزدهای ابراهیم رئیسی برای عضویت در دولت جدید جمهوری اسلامی، می‌کوشد به این پرسش پاسخ دهد که چرا وزرای پیشنهادی، بحث‌انگیز هستند و برای دستگیری یکی از آنها قرار صادر شده است.
ستون‌نویس یکی از پرنفوذترین روزنامه‌های جهان میگوید که آمریکا باید بیان حقیقت درباره تسلیحات هسته‌ای اسرائیل را شروع کند.
این پژوهشگر اندیشکده اولویت‌های دفاعی، آمریکا را از دنبال کردن راهبرد افزایش تحریم‌ها که طی سه سال گذشته به منافع آمریکا ضرر زده است، برحذر می‌دارد و می‌نویسد، منافع آمریکا با دنبال کردن اهداف حداقلی در مذاکرات وین «یعنی رعایت محدودیت‌های هسته‌ای در ازای لغو تحریم‌ها» تامین می‌شود، که باید با عقب‌نشینی واقعی، نه نمادین، نیروهای آمریکا از عراق همراه شود.
یک محقق سیاسی و کارآفرین ایرانی‌تبار در آمریکا، طی مقالهای در پایگاه اینترنتی پرنفوذ «هیل» واشنگتن، جهانی دوقطبی را تصویر می‌کند که یک سوی آن حکومت‌های خودکامه چین و روسیه قرار دارند و سوی دیگر آن، آمریکا، که علی‌رغم همه کاستی‌ها، همچنان دموکراتیک است. او می‌نویسد آمریکا با استقبال از مردم ایران، جناح خودکامه جهان را تضعیف خواهد کرد.
یک خبرنگار برجسته بلومبرگ هشدار می‌دهد که اگر دادگاه فدرال در پایتخت آمریکا در جریان رسیدگی به شکایت یک افسر سابق ارتش شوروی و لابی‌گر کنونی از یک فعال سیاسی که او را به جاسوسی برای دولت روسیه متهم کرده بود، قاعده مشهور به «استثنای تماس با دولت» آمریکا را محدود کند، زمینه برای دولت‌های خارجی فراهم می‌شود که منتقدان خود را در دادگاه‌های آمریکا پای میز محاکمه بکشانند.
حکومت ایران سال‌ها است برای تقلید از سانسور شدید اینترنت در روسیه و چین تلاش می‌کند، و طرح «صیانت» ضوابط جدیدی را در سانسور اینترنت مطرح می‌کند که می‌تواند سرمشق دیگر کشورهای خودکامه باشد.
یک پژوهشگر امور بین‌الملل در تگزاس، تحقیق مفصلی در باره جناح‌بندی درونی حکومت ایران در شماره اخیر فصلنامه «فارین افرز» منتشر کرده، می‌نویسد در جمهوری اسلامی از آغاز، رئیس جمهوری، که دولتی انتخاب شده را ریاست می‌کند، در تنش قرار دارد با رهبر، صاحب اختیار نهادهای موازی که مظهر آرمان‌های اسلامی انقلابی ایران امروز هستند.
بارگذاری بیشتر
