یک شاعر و نویسنده ایرانی که در کتاب‌ها و مقالات متعددی، تجربه زندگی تحت نظارت دستگاه‌های امنیتی جمهوری اسلامی را بازگو کرده است، در مقاله‌ای در هفته‌نامه معتبر «بررسی کتاب نیویورک»، هشدار می‌دهد که نفوذ مخفیانه ماموران حکومت ایران، نه تنها جان مخالفان حکومت، بلکه زندگی آمریکایيان و حتی دموکراسی در جامعه آمریکا را به مخاطره انداخته است.
رویا حکاکیان، روز ۱ شهریور (۲۳ اوت)، در مقاله اصلی هفته‌نامه «بررسی کتاب نیویورک»، می‌نویسد دو مامور اف. بی. آی. که بعدازظهر یک روز در مرداد ۱۳۹۸ (اوت ۲۰۱۹)، سرزده زنگ خانه او در حومه‌های ایالت کانکتیکت را به صدا درآوردند، به او اطلاع دادند که براساس اطلاعاتی که به دست آورده‌‌اند، عوامل حکومت ایران در آمریکا او را هدف گرفته‌اند. ماموران، با تاکید بر این که چیز مشخصی فراتر از وجود خطری مبهم نمی‌دانند، برای گمانه‌زنی درباره توطئه سوءقصد علیه او، می‌خواستند به اطلاعات شخصی خود او درباره ایران و مخالفان حکومت در خارج از کشور، اتکا کنند.
خانم حکاکیان می‌نویسد که او ابتدا به خنده افتاد و بعد سعی کرد حرف ماموران اف. بی. آی. را رد کند و بگوید که حتما او را با فرد دیگری اشتباه گرفته‌اند؛ ولی آنها پاسخ دادند که یقین دارند هدف سوءقصد خود او است.
به گفته خانم حکاکیان، او احتمال داد که ماموران اف. بی. آی. منابع ایرانی را به اشتباه درک کرده باشند. او در توضیح می‌نویسد، در اوایل دهه ۱۳۸۰ (۲۰۰۰ میلادی)، نام او در مطلبی تحت عنوان «لشکر مخفی روشنفکران» در روزنامه کیهان در فهرست کسانی چاپ شده بود که ظاهرا علیه نظام به توطئه مشغول بودند.
او می‌افزاید که به ماموران اف. بی. آی. گفته است که شاید هم آنها اطلاعات قدیمی مربوط به زمان انتشار کتاب غیرداستانی او در باره طرح یک سوءقصد در آلمان و کارزار سایبری ماموران نظام برای آزار و اذیت او را دیده بودند. ولی می‌افزاید: «آن مطالب به ده سال پیش مربوط است. از آن هنگام، نسل تازه‌ای از ایرانیان، از جمله فعالان سیاسی، به آمریکا آمده‌اند و به مراتب موثرتر از نسل قبلی، به انتقاد از نظام پرداخته‌اند.»
خانم حکاکیان می‌نویسد ماموران اف. بی. آی. تاکید کردند اطلاعات آنها جدید است، ولی چون دقیق نیست نمی‌توانند حفاظت خاصی را به او عرضه کنند، ولی وظیفه دارند او را از تهدید مطلع سازند.
رویا حکاکیان که اخیرا کتاب «راهنمای افراد تازه‌کار درباره آمریکا: برای مهاجر و کنجکاو» منتشر کرده است، به توطئه ربایش مسیح علی‌نژاد، فعال حقوق بشر و دوست و همکار خود، اشاره می‌کند، که بعد از اعلام جرم اف. بی. آی. علیه چهار متهم، آن را علنی کرد.
حکاکیان بخشی از مقاله خود را به تشریح جزئیات فعالیت‌های خانم مسیح علی‌نژاد به ویژه کارزار آزادی‌های یواشکی علیه حجاب اجباری، اختصاص می‌دهد، و می‌نویسد با بالا گرفتن این کارزار، عزم نظام جمهوری اسلامی برای حذف خانم علی‌نژاد به هر قیمت، نیز بالا گرفت. او یادآور می‌شود که نظام از سال ۱۳۵۷ تاکنون، صدها تن از مخالفان خود در خارج کشور را هدف آدم‌ربایی و سوءقصد یا انتقال به ایران و اعدام، قرار داده است، و تنها دو تن جان سالم بدر برده‌اند، هادی خرسندی، طنزپرداز ایرانی بریتانیایی، اولی بود و مسیح علی‌نژاد، دومی.
حکاکیان می‌نویسد: «تبعید با اندوه همراه است و برای ایرانیان تبعیدی، اندوه به سوءظن آمیخته است.» وی می‌افزاید زخم‌های روح ما، مثل عدم اعتماد ما به یکدیگر، برای خارجی‌ها هم کاملا مشهود است. نویسنده حکومت ایران را عامل بدگمانی ایرانیان نسبت به یکدیگر می‌داند، و خلاصه‌ای در باره قتل شاپور بختیار در پاریس و ربایش روح‌الله زم در عراق را برای خوانندگان انگلیسی‌زبان خود، بازگو می‌کند.
حکاکیان می‌نویسد منصور فرهنگ، سفیر اسبق ایران در سازمان ملل، در سال ۱۳۷۲ (۱۹۹۳) طی مقاله‌ای در نیویورک تایمز پرسید: «چرا نظام قصد سوءقصد به من را دارد؟» و می‌نویسد ماموران اف. بی. آی. به آقای فرهنگ اطلاع داده بودند که نامش در فهرست پانصد ایرانی قرار داشت که نظام ایران می‌خواست آنها را از میان بردارد.
آقای فرهنگ پرسیده بود چگونه یک استاد دانشگاه در حومه‌های دورافتاده ایالات شمال شرقی آمریکا برای نظام تهدید محسوب می‌شود، و سرانجام نتیجه‌گیری کرده بود که هدف جمهوری اسلامی صرفا این بود که نشان دهد فارغ از آن که منتقدانش تا چه حد برای دور شدن از دسترش نظام تلاش کنند، این نظام همچنان قدرت نابود کردن آنها را دارد.
خانم حکاکیان نه تنها برای مخالفان و منتقدان ایرانی حکومت، بلکه برای امنیت آمریکایيان دیگر و نیز برای دموکراسی آمریکا هم ابراز نگرانی می‌کند، و می‌افزاید که حکومت ایران هم مثل روسیه، ضمن تلاش برای دخالت در انتخابات آمریکا، فضای سایبری ایالات متحده را «هک» کرده و برای کاهش نفوذ آمریکا در خاورمیانه برنامه چیده است.
خانم حکاکیان می‌نویسد همه آمریکاییان باید احساس نگرانی کنند که ماموران، در حالی برای ربودن خانم علی‌نژاد در نیویورک توطئه می‌کردند که مقامات جمهوری اسلامی در وین بر سر توافق هسته‌ای با آمریکا به مذاکره مشغول بودند.
او می‌نویسد: «اگر ما گوشمان را به شعار مرگ بر آمریکا ببندیم، یا جرائم نظام را خلاف‌های کوچک بپنداریم، خود را به مخاطره می‌اندازیم.»
خانم حکاکیان هشدار می‌دهد که اگرچه ممکن است حکومت ایران امروز مخالفان مقیم آمریکا را هدف بگیرد، اما با توجه به بلندپروازی فزاینده نظام، مخالفان ایرانی نظام آخرین اهداف سوءقصد نخواهند بود.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی‌رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن، الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.