جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا، نارندرا مودی، نخست وزیر هند، اسکات موریسن، نخست وزیر استرالیا، و یوشیهیده سوگا، نخست وزیر ژاپن، در یادداشت مشترکی در روزنامه «واشنگتن پست»، با یادآوری واکنش هماهنگ چهار کشور به سونامی سواحل اندونزی در دسامبر ۲۰۰۴ که منجر به آوارگی میلیون ها نفر و مرگ صدها هزار نفر شد، نوشته اند این همکاری موسوم به «کُواد» یا «چهارگانه» در سال ۲۰۰۷ به یک دیالوگ دیپلماتیک تبدیل شد و در سال ۲۰۱۷ دوباره تولد یافت.
جیمز کارافانو، نایب رئیس و مدیر پژوهش در امنیت ملی و امور خارجی در «بنیاد هریتج»، و ادم میلستاین، یکی از موسسان و رئیس هیات مدیره شورای اسرائیل آمریکا، در یادداشتی در نشریه «هیل» نوشته اند پرزیدنت بایدن در پی ایجاد اجماع بر سر مسائل سیاست خارجی است و همچنین امیدوار است مسائل پیچیده ژئواستراتژیک را به پس از رسیدگی به دستور کار داخلی دولت موکول کند.
هادی کحال زاده، پژوهشگر «مرکز کراون برای مطالعات خاورمیانه»، در یادداشتی در نشریه «فارن افیرز» نوشته است تحریم های آمریکا طبقه متوسط ایران را کوچک و سپاه پاسداران را توانمند کرده است.
جنیو عبده، پژوهشگر مهمان در «انستیتو کشورهای عرب خلیج فارس» در واشنگتن، در یادداشتی در نشریه «هیل» نوشته است ده سال پس از قیام مخالفان در بحرین، تصور حمایت ایران از فعالان اپوزیسیون به واقعیت بدل شده و نه تنها برای بحرین که برای ایالات متحده دردسرساز شده است. بحرین بیش از شش دهه میزبان ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا بوده است.
میثم بهروش، پژوهشگر در انستیتو روابط بین الملل هلند «کلینگندال»، در یادداشتی در نشریه «فارن پالیسی» نوشته است کارزار فشار حداکثری ایالات متحده به طور تصادفی موجب یک تغییر راهبردی در تهران شده است.
جان فِیرلَم، سرهنگ بازنشسته نیروی زمینی ارتش ایالات متحده و دارای مدرک دکترا در تحلیل تطبیقی سیاست‌های دفاعی، در یادداشتی در نشریه «هیل» نوشته است دولت بایدن در کوتاه مدت یک تصمیم گیری درباره استقرار ارتش ایالات متحده در افغانستان را پیش رو دارد. توافق دولت ترامپ با طالبان مقرر کرده است که همه نیروهای آمریکا تا ماه مه افغانستان را ترک کنند.
عسل راد، پژوهشگر ارشد «شورای ملی ایرانیان آمریکا»، و نگار مرتضوی، روزنامه‌نگار و تحلیلگر ایرانی آمریکایی و مجری «ایران پادکست»، در یادداشتی در نشریه «فارن پالیسی» نوشته‌اند دولت جدید ایالات متحده با وجود انتقاد از کارزار فشار حداکثری به سیاست‌های ترامپ ادامه می‌دهد و پیامهای غلطی به تهران می‌فرستد.
علیرضا نادر، پژوهشگر ارشد «بنیاد دفاع از دموکراسی ها»، و بنجامین واینتهل، پژوهشگر «بنیاد دفاع از دموکراسی ها»، در یادداشتی در نشریه «هیل» نوشته اند جمهوری اسلامی، در اواخر ماه ژانویه، دومین کشتی گیر جوان ایرانی را، در قالب کارزار سرکوب مخالفان، اعدام کرد. مهدی علی حسینی، ۲۹ ساله، چهار ماه پس از اعدام نوید افکاری، کشتی گیر ۲۷ ساله فعال در اعتراضات سراسری در ۱۳۹۷، کشته شد. جامعه ورزشی در جهان ممکن بود بتواند جان آن دو را نجات دهد.
رویا حکاکیان، نویسنده و شاعر ساکن آمریکا، در یادداشتی در نشریه «نیویورک ریویو» نوشته است جمهوری اسلامی در آغاز برای تحکیم حکومت و مهار زنان به حجاب اجباری متوسل شد. اما موجی از نافرمانی مدنی همه آن اقدامات را به چالش کشیده است.
مایکل روبن، پژوهشگر «انستیتو آمریکن اینترپرایز»، در یادداشتی در نشریه «واشنگتن اگزمنر» با اشاره به نامه تازه آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا، به اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان، درباره راه های پیش رو در روند صلح افغانستان و پیش نویس طرح صلحی که زلمای خلیل زاد، نماینده ویژه ایالات متحده در امور افغانستان، به کابل و طالبان ارائه داده، نوشته است این اقدامات از ساده اندیشی در برابر تروریست های اسلامگرا حکایت دارد.
نشریه اکونومیست در مقاله ای نوشته است مطالعات متعدد نشان می دهد که کووید-۱۹ خشونت خانگی را بدتر کرده و در قرنطینه شرایط برای بعضی زنان در گریختن از خشونت همسرانشان دشوارتر شده است. مشکلات اقتصادی ویرانگر ناشی از همه گیری ویروس کرونا هم به اضطراب های خانگی دامن زده است. اما کارزارهای زنان تاثیری محسوس داشته است.
جکی ابرامیان، از اعضای «گروه کاری زنان، دموکراسی، حقوق بشر و امنیت در سال ۲۰۰۰»، در مقاله ای در نشریه «فوربس» نوشته است موضوع محوری امسال روز جهانی زن «به چالش کشیدن را انتخاب کن» است. از این طریق از زنان در سراسر جهان دعوت شده است وضعیت کنونی خود را به چالش کشیده و برای تحقق یک جهان برابر قد علم کنند.
ماریک فون رننکمف، تحلیلگر پیشین وزارت خارجه آمریکا در اداره امنیت بین الملل و منع گسترش جنگ افزارهسته ای و مقام منصوب دولت اوباما در وزارت دفاع آمریکا، در یادداشتی در نشریه «هیل» نوشته است اکنون با توجه به موضع گیری ها بر سر نحوه مذاکره درباره توافق هسته ای ایران زمان مهمی است که پرزیدنت بایدن با استفاده از تجربه ریگان-ترامپ با حسن روحانی تماس بگیرد.
کریستوفر مات، کارشناس «دیفنس پرایوریتیز» و پژوهشگر پیشین وزارت خارجه آمریکا، در یادداشتی در نشریه «نشنال اینترست» نوشته است ایران می تواند کمک کند هیچ کشوری بر فراقاره ی اوراسیا تسلط پیدا نکند.
بردلی بومن، مدیر ارشد مرکز قدرت نظامی و سیاسی در «بنیاد دفاع از دموکراسی ها»، و کترین زیمرمن، پژوهشگر در «انستیتو آمریکن اینترپرایز»، در یادداشتی در نشریه «فارن پالیسی» نوشته اند تازه ترین دور دیپلماسی ایالات متحده بدون اهرم فشار مضاعف ناکام خواهد ماند.
والتر راسل مید، پژوهشگر ممتاز انستیتو هادسن و استاد امور خارجی و علوم انسانی در دانشگاه برد در نیویورک، در یادداشتی در روزنامه وال استریت جورنال نوشته است پرزیدنت بایدن در خاورمیانه مسیری میان سیاست ترامپ و اوباما را شکل داده است.
ولی نصر، استاد امور بین الملل و خاورمیانه در دانشگاه جانز هاپکینز، در یادداشتی در نشریه «فارن افیرز» نوشته است واشنگتن باید به سرعت توافق هسته‌ای را احیا کند یا با خطر یک بحران تمام عیار در خاورمیانه روبرو شود.
ایلان برمن، نایب رئیس ارشد «شورای سیاست خارجی آمریکا» در واشنگتن، در یادداشتی در نشریه «نشنال اینترست» نوشته است ادامه حرکت ریاض در مسیر کنونی در جهت منافع عالی واشنگتن است و سوق دادن آن به جهت مخالف، عواقب بالقوه نگران‌کننده‌ای دارد.
الکس وارد، ستون‌نویس نشریه اینترنتی «ووکس»، در یادداشتی در این نشریه نوشته است پرزیدنت بایدن با ایران و عربستان سعودی آن طور که جو بایدن در رقابت های انتخاباتی گفته بود، برخورد نکرده است.
ری تکیه، پژوهشگر ارشد «شورای روابط خارجی»، در مقاله ای در نشریه «فارن افیرز»، به برنامه محرمانه جیمی کارتر، رئیس جمهوری پیشین آمریکا، برای تغییر رژیم در ایران و معنای آن برای سیاست امروز ایالات متحده پرداخته و نوشته است بر خلاف تصور عمومی جیمی کارتر در برابر ایران یک تندرو بود: او از شاه خواست انقلاب را به زور سرکوب کند، برای تحریک به یک کودتا برای نجات سلطنت تلاش کرد، و ایالات متحده را پس از انقلاب به سیاست تغییر رژیم متعهد کرد.
هیات تحریریه وال استریت جورنال در سرمقاله‌ای نوشته است که رئیس جمهوری آمریکا دستور حمله به شبه نظامیان مورد حمایت ایران در سوریه را داد، اما به تهران امتیازهایی هم داده است.
رابرت گرینوی، پژوهشگر «انستیتو هادسن»، مدیر ارشد امور خاورمیانه و شمال آفریقا در کاخ سفید از فوریه ۲۰۲۰ تا ژانویه ۲۰۲۱ و طراح «پیمان ابراهیم»، در یادداشتی در نشریه «نشنال ریویو» نوشته است، این توافق‌های تاریخی بدون رهبری ایالات متحده تحقق نیافته‌اند و در غیاب سرمایه‌گذاری مداوم، به ظرفیت‌های بالقوه‌شان نخواهند رسید.
هیات تحریریه روزنامه واشنگتن پست در سرمقاله‌ای نوشته است بر مبنای قوانین ایالات متحده، محمد بن سلمان باید از سفر به آمریکا منع، و دارایی‌هایش توقیف شود.
ویلیام توبی، مشاور دانشگاهی «پروژه مدیریت اتم» در «مرکز بلفر برای علوم و امور بین الملل دانشگاه هاروارد»، در یادداشتی در روزنامه «هیل» نوشته است با این که توافق هسته ای ایران در برابر ضربات ویرانگر دولت ترامپ دوام آورد، اما همچنان شکننده است. علت آن کاستی های درونی و بیرونی برجام است.
انخل وورا، ستون نویس نشریه فارن پالیسی در بیروت و تحلیلگر امور خاورمیانه، در گزارشی در این نشریه نوشته است که سوریه با حماس درافتاده و تلاش های ایران برای میانجیگری نتیجه‌بخش نبوده است.
دنیل دیپتریس، پژوهشگر اندیشکده «دیفنس پرایوریتیز» و ستون نویس نیوزویک، در یادداشتی در نشریه «نشنال ریویو» نوشته است این تصور که ایالات متحده کلید ساخت یک سوریه نوین است ناشی از تشخیص ضعیف و خوش باوری است.
شیوه وانگ، نامزد دکترای تاریخ در دانشگاه پرینستون و پژوهشگر «انستیتو آمریکن اینترپرایز»، در یادداشتی در روزنامه وال استریت جورنال نوشته است مقصر نفرت ریشه‌دار ملاها از آمریکا و آمریکایی‌ها سیاست خارجی ایالات متحده نیست.
مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا طی سال های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱، و مایلز یو، مشاور ارشد مایک پمپئو در امور چین، در یادداشتی در روزنامه وال استریت جورنال، نوشته‌اند، پکن شیفته ویروس‌ها است، اما توجهی به ایمنی زیستی ندارد. ما بهای سنگینی را برای لغزش‌های آن می‌پردازیم.
حسین ایبش، پژوهشگر ارشد «موسسه کشورهای عرب خلیج فارس» در واشنگتن، در یادداشتی در بلومبرگ نوشته است که ایران و کشورهای عرب منطقه خلیج فارس باید گفتگوها را بر سر همکاری در امنیت دریانوردی آغاز کنند.
تریتا پارسی، نایب رئیس اجرایی «موسسه کوئینسی برای کشورداری مسئولانه»، در یادداشتی در نشریه «فارن افیرز» نوشته است بعضی بازیگران منطقه ای ترجیح می دهند واشنگتن و تهران همواره در وضعیت تقابل بمانند.
راسل برمن، پژوهشگر ارشد در موسسه هوور و استاد علوم انسانی در دانشگاه استنفورد، در یادداشتی در نشریه «نشنال اینترست» نوشته است واشنگتن زمانی دست به اشتباه می‌زند که پذیرش رژیم‌های متخاصم را به متحدان سنتی در خاورمیانه ترجیح می‌دهد.
مارک دوبوویتز، مدیر اجرایی «بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها» مستقر در واشنگتن، و بهنام بن طالب لو، پژوهشگر ارشد این موسسه، در یادداشتی در وبسایت «شبکه خبری ان بی سی» نوشته‌اند، راهبرد دولت بایدن برای تعامل با ایران به روشنی شامل ارائه امتیازهایی از پیش به تهران، از جمله عدم برقراری ارتباط میان تهدیدهای هسته‌ای و منطقه‌ای، در ازای دریافت هیچ است.
صنم وکیل، معاون مدیر برنامه خاورمیانه و شمال آفریقا در «چتم هاوس»، در یادداشتی در نشریه «فارن افیرز» به این پرسش که ایالات متحده چگونه می‌تواند بخشی از یک راه حل منطقه‌ای باشد، پاسخ داده است.
رابن رایت، روزنامه نگار و نویسنده نشریه «نیویورکر»، در یادداشتی در این نشریه نوشته است که احیای توافق هسته ای ایران برای دولت بایدن امری پیچیده شده است. ترامپ با خروج از برجام و تحمیل تحریم ها یک رشته اقدامات را برای نابودی آن در پیش گرفت؛ از جمله محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران، را شخصا تحریم و از ورود به آمریکا برای شرکت در جلسات سازمان ملل متحد منع کرد.
دامینیک گرین، معاون سردبیر بخش آمریکای نشریه اسپکتیتر، در یادداشتی در روزنامه «نیویورک پست» نوشته است آمریکا هر از چندی یکی از متحدان خاورمیانه‌ای خود را از دست می‌دهد. در سال ۱۹۷۹ با کنار رفتن حکومت شاه پرسیدند: «چه کسی ایران را از دست داد؟» پاسخ، جیمی کارتر و وزارت خارجه آمریکا بود. در سال ۲۰۱۲ با قدرت گرفتن اخوان المسلمین پرسیدند: «چه کسی مصر را از دست داد؟» پاسخ، باراک اوباما و وزارت خارجه آمریکا بود.
دیوید ایگنیشس، نویسنده و ستون نویس روزنامه واشنگتن پست، در یادداشتی در این روزنامه نوشته است ژنرال فرنک مک‌کنزی، فرمانده نیروهای آمریکا در خاورمیانه (سنتکام)، دو روز پس از آن که پرزیدنت بایدن از تمایل خود به بازگشت به مذاکرات با ایران به منظور احیای توافق هسته ای سال ۲۰۱۵، خبر داد، با من صحبت کرد. مک‌کنزی گفت از منظر نظامی «هر توافقی بتوانیم به دست بیاوریم که گسترش و تکثیر جنگ افزار هسته ای را محدود کند خوب است.»
بارگذاری بیشتر
