دهها تشکل و سازمان همراه با نزدیک به ۲۰۰ تن از فعالان حقوق بشری و مدنی در بیانیه‌ای مشترک در روز دوشنبه ۲۲ بهمن نسبت به شرایط وخیم صدها زندانی سیاسی و عقیدتی در ایران که «در سکوت خبری به تدریج جان می‌بازند»، هشدار دادند.
در این بیانیه که از سوی «شبکه جهانی آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران» با عنوان «نگذارید قلب‌شان از تپش باز ایستد»، گفته شد که «رژیم اسلامی این زندانیان را با محروم کردن آنها از داروهای ضروری و مراقبت‌های فوری پزشکی عمدا به مرگی تدریجی و دردناک محکوم کرده است.»
امضاکنندگان این بیانیه با اشاره به «تمرکز رسانه‌های جهانی بر مذاکرات هسته‌ای با ایران» افزودند: «رژیم از این فرصت برای اعدام صدها زندانی سیاسی استفاده کرده است.»
در همین ارتباط، کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، روز سه‌شنبه ۲۳ بهمن در پنجاه و پنجمین بیانیه خود، اعلام کرد که از روز ۲۲ بهمن سال گذشته تاکنون، بیش از ۱۰۲۰ تن تنها از طریق چوبه دار اعدام شده‌اند.
اعضای زندانی این کارزار در ۳۵ زندان در ایران، در این بیانیه که نسخه‌ای از آن به صدای آمریکا رسیده است، از حکم اعدام پژمان سلطانی، زندانی سیاسی، ابراز نگرانی کردند.
این زندانی سیاسی در یک «دادرسی ناعادلانه» از سوی شعبه یک دادگاه کیفری ارومیه به اتهام قتل یک «مامور بسیجی» به اعدام محکوم شده است.
در این بیانیه با اشاره به رد اعاده دادرسی پخشان عزیزی، زندانی سیاسی، توسط دیوان عالی کشور، آمده است که او اکنون در معرض خطر اجرای حکم اعدام قرار دارد.
این کارزار از تمام مردم و فعالان حقوق بشر خواست که با هر روش ممکن در برابر اجرای این حکم بایستند و اعلام کرد که «این آزمونی برای همه ماست و نباید اجازه دهیم بار دیگر شاهد سوگواری برای یک زندانی دیگر باشیم.»
در این حال، به تاکید امضاکنندگان بیانیه «نگذارید قلب‌شان از تپش باز ایستد»، «اعدام‌های علنی تنها روش رژیم ایران برای حذف مخالفان نیست» و «مدت‌ها است که از روش پنهان اعدام» استفاده می‌کند که به اشاره آنها، شامل «محروم کردن سیستماتیک زندانیان سیاسی از درمان پزشکی» است.
در این بیانیه آمده است، این روش که از بیش از چهار دهه به کار گرفته شده، «در سال‌های اخیر تشدید شده است تا از نظارت بین‌المللی که معمولا پس از اعلام اعدام‌های سیاسی صورت می‌گیرد، جلوگیری کند.»
امضاکنندگان بیانیه در این ارتباط به «گزارش‌های متعدد از زندان‌های جمهوری اسلامی» استناد کرده‌اند که این روش «به طور فزاینده‌ای به صورت هدف‌مند و سیستماتیک اجرا می‌شود.»
سازمان‌ها و فعالان حقوق بشری و مدنی اشاره کردند که بسیاری از زندانیان به دلیل شرایط نامناسب زندان و شکنجه‌های طولانی مدت، نیازمند مراقبت‌های پزشکی هستند و افزودند: برخی نیز از بیماری‌های پیشین مانند دیابت، فشار خون بالا و بیماری‌های قلبی رنج می‌برند و مقامات با خودداری از ارائه درمان ضروری، مرگ تدریجی این زندانیان را رقم می‌زنند، و در نهایت، علت مرگ آنها را «طبیعی» اعلام می‌کنند.
آنها همچنین محرومیت زندانیان از داروهای حیاتی را «نوعی شکنجه مضاعف» دانستند و اضافه کردند که در نتیجه این روش حکومت ایران «تاکنون، دهها زندانی سیاسی به دلیل این اقدامات غیرانسانی، جان خود را از دست داده‌اند و هزاران تن دیگر همچنان در معرض خطر قرار دارند.»
به نوشته بیانیه، اهداف کارزار عبارت از «افشای شرایط وخیم زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان‌های جمهوری اسلامی»، «آشکار ساختن سیاست رژیم در اجرای پنهانی اعدام زندانیان از طریق محرومیت از مراقبت‌های پزشکی»، و «اعمال فشار بر رژیم برای فراهم کردن دسترسی زندانیان به درمان تخصصی خارج از زندان و آزادی فوری و بدون قید و شرط آنان» هستند.
از جمله تشکل‌ها و سازمان‌های حمایت کننده از کارزار می‌توان به «اتحاد زنان کردستان، کارزار جهانی نه به اعدام در ایران، کمپین آزادی وریشه مرادی، انجمن مجروحان و دادخواهان قیام ژینا، گروه چالش صنفی معلمان ایران، شبکه جهانی برای آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران، پزشکان ایرانی - کانادایی برای حقوق بشر ، کمیته برای آزادی زندانیان سیاسی، شبکه ایرانیان خواهان آزادی و دموکراسی، فدراسیون اروپرس، کمیته بین‌المللی علیه اعدام، کمپین دادخواهی چهار زندانی سیاسی اعدام شده کرد، و سازمان حقوق بشر هانا» اشاره کرد.
همچنین از جمله فعالان حامی این کارزار می‌توان به بهنام ابراهیم زاده، عظمت اژدری، نازنین افشین‌جم، نیره انصاری، مینا احدی، بهروز اسدی، ژینو بیگ‌زاده بابامیری، شعله پاکروان، پریسا پوینده، عدنان حسینی، سعید دهقان، آتنا دائمی، سارا سیاهپور، شیرین شمس، حسین شیرزاد، ساره صدیقی، اسماعیل عبدی، آسو عزیزی، بیان عظیمی، ژینوس فروتن، حوریه فرج‌زاده، طناز کلاهچیان، اسکندر لطفی، انور میرستاری، شیوا محبوبی، هاجر مهرابی، ماریا محمودی، حسن نایب‌هاشم، و پوران ناظمی اشاره کرد.
جمهوری اسلامی ایران پس از اعتراضات سراسری به کشته شدن مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد در شهریور سال ۱۴۰۱، برخوردهای امنیتی و قضایی با مخالفان و منتقدین را شدت بخشیده است.
در این ارتباط، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشری ایران، هرانا، روز ششم دی سال جاری با انتشار گزارش سالانه وضعیت حقوق بشر در ایران اعلام کرد که نیروهای حکومتی در سال ۲۰۲۴ میلادی، ۲۷۵۹ شهروند را به دلیل فعالیت مدنی، عقیدتی یا سیاسی بازداشت کردند.
از این مجموع، اصناف ۲۳ مورد بازداشت، اقلیت‌های قومی-ملی ۲۴۰ مورد، اقلیت مذهبی ۸۵ مورد، اندیشه و بیان ۱۵۸۵ مورد، حوزه کودکان ۳۴ مورد، حوزه محیط زیست ۱۱ مورد، حوزه فرهنگی ۲ مورد و کارگران ۱۱ مورد را شامل می شوند.
همچنین در مجموع، بیش از ۳۳ هزار و ۴۴۲ ماه حکم زندان برای منتقدان حکومت صادر شده است.
