حسین رونقی فعال سیاسی و زندانی پیشین جمهوری اسلامی روز دوشنبه با انتشار پستی در رسانه‌های اجتماعی از ابتلای خود به «یک بیماری خودایمنی» پس از آزادی از زندان خبر داد.
او نوشته است: «متاسفانه پس از آزادی از زندان دچار یک بیماری خودایمنی شدم که افزایش وزن، پف و ورم صورت، ضعف و گرفتگی ماهیچه‌ها و عضلات، درد و سفتی مفاصل، افزایش کلسترول خون، کاهش قند خون و حساسیت به دما مشکلاتی است که درگیر آنها هستم.»
حسین رونقی با اشاره به ادامه مشکلات حرکتی و مسائل مرتبط با پاهایش نیز نوشت: «بهبود نیافتن وضعیت پای چپ بعد از جراحی و طول کشیدن دوره درمان آن نیز از علائم این بیماری خودایمنی است.»
این فعال حقوق بشر، آذرماه ۱۴۰۱ پس از آزادی به قید وثیقه از زندان گفته بود: «پای چپم حین بازداشت در مقابل دادسرا توسط خفت‌گیرهای لباس شخصی آسیب جدی (شکستگی یا دررفتگی) دیده است.»
پیش از حسین رونقی چندین زندانی سیاسی دیگر از جمله بهاره هدایت فعال سیاسی، ترانه علیدوستی بازیگر حامی معترضان، و بهار خنیاب‌پور شهروند ساکن بهبهان و از افراد بازداشت‌شده در جریان سرکوب اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، از ابتلا به بیماری‌های «خودایمنی» پس از آزادی از زندان‌های جمهوری اسلامی خبر داده بودند.
دکتر محمدکاظم عطاری، پزشک و پژوهشگر پزشکی اجتماعی، اردیبهشت ۱۴۰۳ در زمینه ابتلای زندانیان سیاسی به بیماری‌های مختلف به صدای آمریکا گفت، جمهوری اسلامی در سال‌های قبل در زندان‌ها از مواد یا خوراندن سمومی استفاده کرده که باعث بروز سرطان یا از کار افتادن ارگان‌های برخی زندانیان شده و از آنجا که این مواد در بدن قابل پیگیری بود، این رویه را به استفاده از موادی تغییر داد که زندانیان را «از خود بی‌خود می‌کرد» و به «واکنش‌های غیرارادی از جمله اعتراف علیه خود» وادار می‌کرد.
به گفته این کارشناس، در حال حاضر جمهوری اسلامی از داروها و مواد غذایی روتین «به‌صورت نابه‌جا» استفاده می‌کند و زندانیان را به سمت «واکنش‌های عصبی» می‌کشاند.
