ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

កម្មករ​រោងចក្រ​ស្នើ​ឱ្យ​រដ្ឋា​ភិបាល​ជួយ​ដំឡើង​ប្រាក់​ឈ្នួល​ឱ្យ​បាន​យ៉ាង​តិច​២១០​ដុល្លារ​សម្រាប់​ឆ្នាំ​២០២៤


រូបឯកសារ៖ កម្មករ​រោងចក្រ​ធ្វើដំណើរ​​​ទៅ​ធ្វើការ​នៅ​តាម​រោងចក្រ នៅ​ខេត្ត​កំពង់ឆ្នាំង នា​អំឡុងពេល​ជំងឺ​រាតត្បាត​កូវីដ​១៩។
រូបឯកសារ៖ កម្មករ​រោងចក្រ​ធ្វើដំណើរ​​​ទៅ​ធ្វើការ​នៅ​តាម​រោងចក្រ នៅ​ខេត្ត​កំពង់ឆ្នាំង នា​អំឡុងពេល​ជំងឺ​រាតត្បាត​កូវីដ​១៩។

ការ​ចរចា​ប្រាក់​ឈ្នួល​អប្បបរមា​របស់​កម្មករ​រោង​ចក្រ​សម្រាប់​ឆ្នាំ​២០២៤ ​បាន​ឈាន​ចូល​ដល់​ការ​ដាក់​សំណើ​តួលេខ​រវាង​ភាគី​សហជីព​ និង​និយោជក​ ដោយ​ភាគី​សហ​ជីព​ទាមទារ​ដំឡើង​១៥​ដុល្លារ​អាមេរិក​ តែ​ភាគី​និយោជក​ថា​ មាន​លទ្ធ​ភាព​ដំឡើង​ឱ្យ​កម្មករ​ត្រឹម​១​ដុល្លារ​តែ​ប៉ុណ្ណោះ​ បន្ថែម​លើ​ប្រាក់​ឈ្នួល​គោល​បច្ចុប្បន្ន​ ដែល​មាន​ចំនួន​២០០​ដុល្លារ​អាមេរិក។​

ខណៈ​ការ​ចរចា​ប្រាក់​ឈ្នួល​កំពុង​បន្ត ​កម្មករ​មួយ​ចំនួន​នៅ​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ​បាន​ត្អូញ​ត្អែរ​ថា ​ប្រាក់​ឈ្នួល​សព្វ​ថ្ងៃ​នៅ​មាន​កម្រិត​ទាប​ ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​ពួក​គេ​ប្រឈម​មុខ​នឹង​ផល​វិបាក​ក្នុង​ការ​ចាយ​វាយ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ ​និង​ការ​ចំណាយ​លើ​ការ​រៀន​សូត្រ​កូនៗ​របស់​ពួកគេ។​

កម្មករ​ខ្លះ​បាន​ឱ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា​ បន្ទុក​បំណុល​ធនាគារ​ និង​តម្លៃ​ទំនិញ​ដែល​កើន​ឡើង​ខ្ពស់ ​រឹត​តែ​ដាក់​សម្ពាធ​លើ​ពួកគេ​ ដែល​តម្រូវ​ឱ្យ​មាន​ការ​ដំឡើង​ប្រាក់​ឈ្នួល​សម​រម្យ​មួយ​នៅ​ឆ្នាំ​២០២៤។​

នៅ​ឯ​តំបន់​ផ្លូវ​វេងស្រេង​ កម្មករ​រោងចក្រ​បាន​ស្នើ​ឱ្យ​រដ្ឋាភិបាល​ជួយ​សម្រួល​ឱ្យ​មាន​ការដំឡើង​ប្រាក់​ឈ្នួល​ពី​ចន្លោះ​២១០​ទៅ​២២០​ដុល្លារ​អាមេរិក ​ដើម្បី​អាច​ឆ្លើយ​តប​ទៅ​នឹង​ស្ថាន​ភាព​នៃ​ការ​កើន​ឡើង​ថ្លៃ​ទំនិញ​នៅ​លើ​ទីផ្សារ​ និង​ការ​ចំណាយ​ផ្សេង​ទៀត​ដូច​ជា​ថ្លៃ​ជួល​បន្ទប់​ស្នាក់​នៅ​ជាដើម។ ​ ពួក​គេ​ក៏​ចង់​ឃើញ​រដ្ឋាភិបាល​មាន​វិធាន​ការ​ជាក់​លាក់​ដើម្បី​ទប់​ស្កាត់​អត្រា​អតិផរណា​នៃ​ទំនិញ​លើ​ទីផ្សារ។

កំពុង​អង្គុយ​ជជែក​គ្នា​ជា​មួយ​កម្មការិនី​ផ្សេង​ទៀត​ នៅ​ក្រោម​ដើម​ឈើ​តូច​មួយ​ នៅ​ខាង​មុខ​រោង​ចក្រ​មួយ​ ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​តំបន់​វេងស្រេង​ ក្នុង​រាជធានី​ភ្នំពេញ ​អ្នកស្រី ​ខេង រ៉ាទី​ អាយុ​៣៦​ឆ្នាំ​បាន​រៀប​រាប់​ថា ​បច្ចុប្បន្ន​អ្នកស្រី​ទទួល​បាន​ប្រាក់​ខែ​គោល​ចំនួន​២០០ដុល្លារ​អាមេរិក។​
អ្នក​ស្រី​បន្ថែម​ថា​ ប្រាក់​ខែ​គោល​បច្ចុប្បន្ន​មិន​គ្រប់​គ្រាន់​សម្រាប់​ទ្រទ្រង់​សេដ្ឋ​កិច្ច​ក្នុង​គ្រួសារ​ទេ ​ដូច្នេះ​អ្នកស្រី​ត្រូវ​ខំ​ធ្វើការ​បន្ថែម​រយៈ​ពេល​២​ម៉ោង​ជារៀង​រាល់​ថ្ងៃ ​លើក​លែង​តែ​ថ្ងៃ​អាទិត្យ​ ដើម្បី​បាន​ប្រាក់​ឈ្នួល​បន្ថែម​សម្រាប់​ជួយ​ទំនុក​បម្រុង​ឪពុក​ម្តាយ​ចាស់​ជរា​ និង​កូនៗ​របស់​អ្នក​ស្រី​នៅ​ស្រុក​កំណើត។

អ្នកស្រី​ថ្លែង​ថា៖​ «បើ​រាល់​ថ្ងៃ​ប្រាក់​ខែ​២០០​ដុល្លារ​ ធ្វើ​អី​អត់​គ្រាន់​ផង​ហ្នឹង។ បាន​តែ​បង់​ថ្លៃ​ផ្ទះ ​ថ្លៃ​ចាយ ​គ្មាន​សល់​អី​ផង​ ហើយ​ម្អូប​ឥឡូវ​ឡើង​ថ្លៃ​សឹង​ងាប់។​ ស្អី​ក៏​ឡើង​ថ្លៃ​ដែរ»។​

អ្នកស្រី ​ខេង រ៉ាទី​ ដែល​មាន​ស្រុក​កំណើត​ក្នុង​ស្រុក​ពារាំង​ ខេត្ត​ព្រៃវែង ​បាន​ធ្វើ​ការ​នៅរោង​ចក្រ​រយៈ​ពេល​៥​ឆ្នាំ​មក​ហើយ​ តែ​ជីវ​ភាព​នៅ​មិន​ទាន់​មាន​ភាព​ប្រសើរ​ផង​ ហើយ​ត្រូវ​សង​បំណុល​ធនាគារ​ជាង​មួយ​លាន​រៀល​ជា​រៀង​រាល់ខែ​ទៀត។ ​ក្នុង​ស្ថាន​ភាព​ប្រាក់​ឈ្នួល​នៅ​ទាប​ អ្នក​ស្រី​ត្រូវ​ក្បិត​ក្បៀត​លើ​ការ​ទិញ​ម្ហូប​អាហារ។​

អ្នកស្រី​បន្ថែម​ថា៖​ «ចង់​ឱ្យ​រដ្ឋា​ភិបាល​ឱ្យ​ប្រាក់​ខែ​គោល​បាន​២១០​ ឬ​២២០​អី​មក​ ព្រោះ​អីវ៉ាន​ឥឡូវ​ឡើង​ថ្លៃ​ណាស់​ ប្រាក់​ខែ​មិន​ទាន់​ឡើង​ផង​ ថ្លៃ​ផ្ទះ​ជួល​ឡើង​បាត់​ហើយ! ​គ្រាន់​មួយ​បន្ទប់​៤០​ដុល្លារ​[បូក]​ថ្លៃ​ភ្លើង​ ថ្លៃ​ទឹក​អី​គឺ​៥០​ដុល្លារ។​ នៅ​កូន​រៀន​[​ទៀត]»។​

មិន​មែន​មាន​តែ​អ្នក​ស្រី ​ខេង រ៉ាទី​ ម្នាក់​នោះ​ទេ ​ដែល​រអ៊ូ​រទាំ​អំពី​ស្ថាន​ភាព​ខ្វះខាត​របស់​ខ្លួន ​ពោល​គឺ ​កម្មករ ​កម្មការិនី​ផ្សេង​ទៀត​ ដែល​កំពុង​បម្រើ​ការ​ងារ​នៅ​រោង​ចក្រ​ មួយ​ចំនួន​ក្នុង​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ ​ក៏​បាន​លើក​ឡើង​អំពី​បញ្ហា​ស្រដៀង​គ្នា​នេះ​ដែរ។

កម្មកា​រិនី​ម្នាក់​ទៀត​មក​ពី​ស្រុក​មេសាង​ ខេត្ត​ព្រៃវែង ​អ្នកស្រី ​វី ស្រី​និច ​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​ថែម​ម៉ោង​ដល់​ម៉ោង​៦​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ​ព្រោះ​ប្រាក់​ឈ្នួល​គោល​ដែល​ទទួល​បាន​មាន​ចំនួន​ តិច​ ​ហើយ​ត្រូវ​ចំណាយ​ច្រើន​លើ​ថ្លៃ​ផ្ទះ​ជួល​ ចិញ្ចឹម​បី​បាច់​កូន​ម្នាក់និង​តម្រូវ​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​ផ្សេងៗ​ទៀត។​ ​

កម្មកា​រិនី​វ័យ​២៣​ ឆ្នាំ​រូប​នេះ​លើក​ឡើង​ថា៖​«[បើឡើង]​មួយ​ដុល្លារ​ ធ្វើ​អី​ចេញ​ទេ​បង​អើយ!ចង់​បាន​២១០ ​ឬ​២២០​[ដុល្លារ]​មក​ អាច​ចាត់​ចែង​សល់​ ហូប​ចុក​អី​បាន​ខ្លះ។ ​អ៊ីចឹង អាច​ទិញ​ម្អូប​ទិញ​អី»។​ ​

អ្នកស្រី​បន្ថែម​ថា៖​ «ថែម​ម៉ោង​ម៉េច​ ​នៅ​បេះ ​បោចៗ​[ខ្វះ​មុខ​ខ្វះ​ក្រោយ] ។​បើ​អត់​ថែម​ចប់​ម៉ោង​ចប់​ហើយ!»​

លោក ​ប៉ិន ប៊ុនណា ​អាយុ​២៩​ឆ្នាំ ​ជា​កម្មករ​ដែល​ធ្វើ​ការ​នៅ​រោង​ចក្រ​ ក្នុង​តំបន់​វេង​ស្រេង​ផង​ដែរ​នោះ​ បាន​រៀប​រាប់​ថា ​បច្ចុប្បន្ន ​ប្រាក់​ឈ្នួល​សរុប​របស់​លោក​មាន​ចំនួន​២៥០​ដុល្លារ​អាមេរិក​ ​តែ​នៅ​មិន​ទាន់​អាច​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​ជីវ​ភា​ព​ឱ្យ​បាន​ល្អ​ប្រសើរ​នៅ​ឡើយ​ទេ។

លោក​ថា លោក​ត្រូវ​ចំណាយ​លើ​បន្ទប់​ជួល​និង​ទឹក​ភ្លើង​ក្នុង​មួយ​ខែ​៤០​ដុល្លារ ​និង​ចំណាយ​ម្ហូប​អាហារ​ថ្ងៃ​ត្រង់​មួយ​ពេល​៤០០០​រៀល​ក្នុង​មួយ​ថ្ងៃ​ ​ហើយ​ត្រូវ​ផ្គត់​ផ្គង​ប្អូន​ប្រុស​ម្នាក់​ដែល​កំពុង​ស្នាក់​នៅ​ជា​មួយ។ ​លោក​សង្ឃឹម​ថា​ ​ប្រាក់​ឈ្នួល​ឆ្នាំ​២០២៤​នេះ​ អាច​នឹង​ត្រូវ​បាន​ដំឡើង​ឱ្យ​ដល់​២១០​ដុល្លារ​ ឬ​ច្រើន​ជាង​នេះ​ដើម្បី​បន្ធូរ​បន្ទុក​លើ​ការ​ចំណាយ​ផ្សេងៗ​ រួម​មាន​ថ្លៃ​ឈ្នួល​ផ្ទះ​ និង​អីវ៉ាន់​ប្រើប្រាស់​ផ្សង​ទៀត។​

លោក​ប្រាប់​វីអូអេ​ថា៖ ​«បាទ ​វា​មិន​អាច​ដោះ​ស្រាយ​បាន​ទេ ​ប៉ុន្តែ​វា​អាច​ឡើង​បាន​ជាង​មុន​ខ្លះ​អ៊ីចឹង​បង ​ព្រោះ​អីវ៉ាន់​យើង​ប្រើ​ប្រាស់​រាល់​ថ្ងៃឡើង​ថ្លៃ​តាម​សេដ្ឋ​កិច្ច​ដែរ​បង។ ​ដូច​ផ្ទះ​ជួល​អី​អ៊ីចឹង ​ប្រាក់​ខែ​ឡើង ​ផ្ទះ​ជួល​ក៏​ឡើង​ដែរ»។​

កម្មករ​រូប​នេះ​ ស្នើ​ឱ្យ​រដ្ឋា​ភិបាល​មាន​វិធាន​ការ​ទប់​ស្កាត់​ កុំ​ឱ្យ​ម្ចាស់​ផ្ទះ​ដំឡើង​ថ្លៃ​ជួល​បន្ទប់​ ព្រោះ​រាល់​ពេល​ប្រាក់​ឈ្នួល​កម្មករ​ត្រូវ​បាន​ដំឡើង ​គឺ​ម្ចាស់​ផ្ទះ ​ក៏​ដំឡើង​ថ្លៃ​ជួល​បន្ទប់​ផង​ដែរ។​

គិត​ក្នុង​រយៈ​ពេល​៣​ឆ្នាំ​ចុង​ក្រោយ​នេះ គឺ​ឆ្នាំ២០២១​ កម្មករ​ទទួល​បាន​ប្រាក់​ឈ្នួល​អប្បបរមា​គោល​ចំនួន​១៩២​ដុល្លារ​អាមេរិក ឆ្នាំ​២០២២​កម្មករ​ទទួល​បាន​ចំនួន​១៩៤​ដុល្លារ​អាមេរិក ​ហើយ​នៅ​ឆ្នាំ​២០២៣​កម្មករ​ទទួល​បាន​ប្រាក់​ឈ្នួល​ចំនួន​២០០​ដុល្លារ​អាមេរិក។

នៅ​ពេល​កម្មករ​បន្ត​ទទួល​បាន​ប្រាក់​ឈ្នួល​ក្នុង​កម្រិត​ទាប ​ផល​ប៉ះពាល់​ក៏​មាន​ទៅ​លើ​អាជីវករ​មួយ​ចំនួន​ដែល​លក់​ដូរ​នៅ​តាម​រោង​ចក្រ។​

លោក​ គង់ ប៉ាវ​ អាយុ​៤៥​ឆ្នាំ​ ជា​អ្នក​លក់ដូរ​ម្ហូប​អាហារ​ និង​ភេសជ្ជៈ​អស់​រយៈ​ពេល​១៥​ឆ្នាំ​ នៅ​មុខ​រោងចក្រ​ ក្នុង​ខណ្ឌ​ពោធិ៍​សែនជ័យ​ រាជ​ធានី​ភ្នំពេញ។ លោក​បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា ​ កម្មករ​មិន​សូវ​មាន​ជីវ​ភាព​ធូរធា​ទេ​ ព្រោះ​លោក​សង្កេត​ឃើញ​ថា កម្មករ​ម្នាក់​ចំណាយត្រឹម​តែ​២០០០​រៀល​ ទៅ​៣០០០​រៀល​តែ​ប៉ុណ្ណោះ​ លើ​ម្ហូប​អាហារ​ក្នុង​មួយ​ពេល។

លោក​លើក​ឡើង​ថា៖ ​«បើ​តាម​ខ្ញុំ​លក់​រាល់​ថ្ងៃ​នេះ ​កម្មករ​គាត់​អស់​សូវ​មាន​លុយ​មាន​កាក់​ដែរ។ ​គាត់​ចំណាយ​ហូប​ម្តង ​សម្រាប់​មួយ​ពេល ​គឺ​៣០០០​[រៀល]​ទេ ​ទាំង​ម្ហូប​ទាំង​សម្ល ​មាន​បាយ​ មាន​ម្ហូប។​ អាហ្នឹង​យើង​លក់​ជា​កញ្ចប់។ ​ពួក​គាត់​ទិញ​យក​ទៅ​ញាំ​អ៊ីចឹង​ ញាំ​នៅ​កន្លែង​ធ្វើ​ការ​ឬ​ញាំ​នៅ​ក្នុង​រោង​កន្លែង​ធ្វើការ​របស់​គាត់។ ​ហើយ​លក់​លើស​ហ្នឹង​ក៏​លក់​អត់​បាន​ដែរ​ ព្រោះ​គាត់​អត់​លុយ។​ ហើយ​អ្នក​ខ្លះ​មិន​ហ៊ាន​ញាំ ​ទាំង​ញាំ​បាយ​ទាំង​ម្ហូប​៣៥០០​ផង។​ គាត់​ជួន​កាល​ទិញ​តែ​បាយ​អ៊ីចឹង​ទៅ។​គាត់​អាច​មាន​ម្ហូប​របស់​គាត់ ​ឬ​ក៏​គាត់​ទិញ​តែ​ម្ហូប​២០០០​អី​អ៊ីចឹង​ទៅ​ គាត់​មាន​បាយ​របស់​គាត់»។​

បើ​តាម​ លោក​ គង់ ប៉ាវ ​នៅ​ពេល​ទំនិញ​លើ​ទីផ្សារ​ចេះ​តែ​ឡើង​ថ្លៃ ​ហើយ​ប្រាក់​ឈ្នួល​កម្មករ​នៅ​តែ​ទាប ​អាជីវករ​ក៏​ពិបាក​ក្នុង​ការ​លក់​ដូរ​យក​ចំណេញ​ច្រើន​ពី​កម្មករ។​ដូច្នេះ ​លោក​សុខ​ចិត្ត​លក់​ចំណេញ​បាន​តិច​បំផុត​ ដើម្បី​ឱ្យ​កម្មករ​ទទួល​យក​បាន​ ហើយ​លោក​អាច​យក​ចំណូល​តិច​តួច​ដែល​បាន​ពី​ការ​លក់​នេះ ​ទៅ​ទប់​ការ​ចំណាយ​ថ្លៃ​ផ្ទះ​ជួល ​និង​បង់​ធនាគារ។

លោក​ថា៖ ​«យើង​ដឹង​ស្រាប់​ហើយ ​ព្រោះ​កម្មករ​ឥឡូវ​គ្នា​ អត់​លុយ​ អត់​កាក់​ ដែរ​ អ៊ីចឹង​ទៅ​គ្នា​មិន​ហ៊ាន​ចំណាយ​អី​លើស​ហ្នឹង​ទេ។ ហើយ​បើ​យើង​លក់​លើស​ហ្នឹង​ក៏​ពួក​គាត់​ត្អូញ​ត្អែរ​ដែរ។​ គាត់​ថា​ យើង​លក់​ថ្លៃ។​ ការ​លក់​ដូរ​របស់​យើងទោះបី​តែ​អីវ៉ាន់​ ទៅ​ផ្សារ​ ដឹង​ស្រាប់​ហើយ​សព្វ​ថ្ងៃ​ អង្ករ​ពី​មុន​ យក​ចូល​តែ​១០​ម៉ឺន​ ឬ​១០​ម៉ឺន​៥​ពាន់ ​តែ​ឥឡូវ​ឡើង​១៣​ម៉ឺន​ ១៣​ម៉ឺន​៥​ពាន់។​ ហើយ​តម្លៃ​យើង​លក់​នៅ​ដដែល។​ដល់​អ៊ីចឹង​យើង​យ៉ាប់​លក់​មែន​ទែន​រាល់​ថ្ងៃ​នេះ»។​

ខណៈ​មាន​ការ​អំពាវនាវ​ពី​កម្មករ​ឱ្យ​ដំឡើង​ប្រាក់​ឈ្នួល​ឱ្យ​ដល់​យ៉ាង​តិច​២១០​ដុល្លារ​នោះ​ រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​ការងារ​ លោក​ ហេង សួរ​ ប្រាប់​វីអូអេ​ថា​ រដ្ឋា​ភិបាល​នឹង​សម្រប​សម្រួល​ជា​បន្ត​ ​ពាក់​ព័ន្ធ​នឹង​ការ​កំណត់​ប្រាក់​ឈ្នួល​ ដែល​ជា​កាតព្វ​កិច្ច​មាន​ចែង​ក្នុង​ច្បាប់។​

វីអូអេ​មិន​អាច​ទាក់ទង​សុំការ​អត្ថាធិប្បាយ​ពី​អគ្គ​លេខាធិការ​សមាគម​រោង​ចក្រ​កាត់​ដេរ​នៅ​កម្ពុជា ​ឬ​ GMAC ​លោក​ ខេន លូ​ បាន​នៅ​ឡើយ​ទេ។​ ​

វិស័យ​កាត់​ដេរ​សម្លៀក​បំពាក់​ និង​ស្បែក​ជើង​គឺ​ជា​ក្បាល​ម៉ាស៊ីន​នៃ​ការ​នាំ​ចេញ​ទំនិញ​ធំ​បំផុត​លំដាប់​ទី​មួយ​សម្រាប់​ប្រទេស​កម្ពុជា។​ វិស័យ​នេះ​បាន​ស្រូប​យក​កម្លាំង​ពល​កម្ម​ពី​បណ្តា​ខេត្ត​ និង​ជន​បទ​នានា​ ​ហើយ​បើ​គិត​តែ​ក្នុង​រាជ​ធានី​ភ្នំពេញ​មាន​កម្មករ​ចំនួន​ជាង​៦៦​ម៉ឺន​នាក់​ ដែល​មាន​ប្រាក់​ឈ្នួល​សរុប​ប្រមាណ​២​ពាន់​លាន​ដុល្លារ​អាមេរិក​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំ។ នេះ​បើ​តាម​ក្រសួង​ការងារ។​

កាល​ពី​កន្លង​ទៅ​ ​វិស័យ​ដ៏​សំខាន់​មួយ​នេះ​ បាន​រង​ផល​ប៉ះ​ពាល់​ដោយ​សារ​ការ​រាត​ត្បាត​នៃ​ជំងឺ​កូវីដ១៩​មួយ​ផ្នែក ​ហើយ​មួយ​ផ្នែក​ទៀត​ គឺ​ដោយ​សារ​ការ​បាត់​បង់​២០%​នៃ​ប្រព័ន្ធ​អនុ​គ្រោះ​ពន្ធ​«អ្វីៗ​ទាំងអស់​ លើក​លែង​តែ​សព្វាវុធ» ​ឬ ​EBA ​របស់​សហ​ភាព​អឺរ៉ុប​ ពាក់​ព័ន្ធ​នឹង​ការ​រំលោភ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​ធ្ងន់​ធ្ងរ​ជា​ប្រព័ន្ធ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា។​ វិស័យ​នេះ​ក៏​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ប្រព័ន្ធ​អនុគ្រោះ​ពន្ធ​ទូទៅ​របស់​សហ​រដ្ឋ​អាមេរិក​ GSP ​ដែល​នៅ​មិន​ទាន់​ត្រូវ​បាន​បន្ត​ជា​ថ្មី​សម្រាប់​ប្រទេស​កម្ពុជា​ទេ៕

XS
SM
MD
LG