مجموعه‌ای از مجسمه‌های باستانی که از مهم‌ترین یافته‌های باستان‌شناسی ایتالیا در چند دهه اخیر محسوب می‌شوند، این ماه به نمایش در خواهند آمد.
مقامات ایتالیا کشف این مجسمه‌ها را، که به تمدن‌های «اتروسک» و «روم باستان» باز می‌گردند، تا حد زیادی مدیون شم کنجکاو یک مرد رفتگر بازنشسته هستند.
به گزارش خبرگزاری رویترز، حدود ۲۲ مجسمه برنزی از قرن سوم پیش از میلاد مسیح تا قرن اول میلادی، که از گل و لای خرابه‌های یک گرمابه باستانی در توسکانی استخراج شده‌اند، پس از ماه‌ها ترمیم و بازسازی، از ۲۲ ژوئن (۱ تیر) در کاخ کویرینال رم به نمایش گذاشته می‌شوند.
هنگامی که این کشف در ماه نوامبر (پاییز گذشته) اعلام شد، کارشناسان آن را بزرگترین مجموعه از مجسمه‌های برنزی باستانی که تا به حال در ایتالیا پیدا شده، دانستند و از آن به عنوان دستاوردی بزرگ برای «بازنویسی تاریخ» ستایش کردند.
این مجسمه‌ها در سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ (۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ خورشیدی) در دهکده‌ای بالای تپه «سان کاسچیانو دی بانی» که هنوز محل آبگرم‌های محبوب ایتالیا است، پیدا شدند.
باستان‌شناسان مدت‌ها بود احتمال می‌دادند که ویرانه‌های باستانی را در این منطقه کشف کنند.
هر چند، تلاش‌های اولیه آنها ناموفق بود.
انییزه کارلتی، شهردار سان کاسچیانو، گفت که حفاری در سال ۲۰۱۹ در قطعه زمین کوچکی در کنار گرمابه‌های عمومی دوره رنسانس روستا آغاز شد، اما پس از هفته‌ها حفاری «تنها آثاری از برخی دیوارها» پدیدار شد.
کمی بعد استفانو پترینی، رفتگر بازنشسته و یک تاریخدان آماتور محلی، یادش آمد که سال‌ها قبل بخش‌هایی از ستون‌های روم باستان را روی دیواری در سمت دیگر حمام‌های عمومی دیده بود.
این ستون‌ها را فقط از سمت باغ متروکه‌ای که زمانی متعلق به دوست پترینی، سبزی‌فروش فقید سان کاسچیانو بود، می‌توان دید.
وقتی پترینی باستان‌شناسان را به آنجا برد، آنها می‌دانستند که محل مناسب برای حفر را پیدا کرده‌اند.
پترینی به رویترز گفت: «همه چیز از آنجا شروع شد، از ستون‌ها.»
پترینی امیدوار است که کشف این گنجینه‌های باستانی «شغل، فرهنگ و دانش» را به روستای ۱۵۰۰ نفری‌اش که مثل بسیاری از مناطق روستایی ایتالیا با کاهش جمعیت دست و پنجه نرم می‌کند، بیاورد.
