پایگاه داده‌های باز ایران در روز پنجشنبه ۲۲ تیر گزارشی درباره محرومیت‌های جامعه بهائیان ایران منتشر و اعلام کرده است از ابتدای استقرار جمهوری اسلامی تاکنون «دست‌کم ۲۲۵ بهائی به طور مستقیم یا غیرمستقیم توسط جمهوری اسلامی کشته شده‌اند.»
این گزارش که بر اساس منابع موجود در وب سایت «خانه اسناد بهایی‌ستیزی» تهیه شده است نشان می‌دهد که از زمان انقلاب ۱۳۵۷ ، دست‌کم ۱۵۸ بهائی با حکم دادگاه اعدام، ۱۶ نفر پس از تهدید عوامل مذهبی یا حکومتی ناپدید، ۱۲ نفر در زندان و بر اثر شکنجه، و ۳۹ نفر هم با حمایت نهادهای مذهبی و سیاسی کشته شده‌اند.
این گزارش می گوید آمار موجود نشان می‌دهد که بیشتر قربانیان در سال‌های نخست تاسیس و استقرار حکومت جمهوری اسلامی کشته شده‌اند. بیشترین آمار جانباختگان مربوط به سال ۱۳۶۰ است و پس از آن سال‌های ۱۳۵۹، ۱۳۶۲ و ۱۳۶۳ خونین‌ترین سال‌ها برای جامعه بهائیان ایران بوده‌اند.
(برای اطلاع از جزئیات بیشتر در مورد این جانباختگان می توانید روی اسامی آنان کلیک کنید.)
این پایگاه در ادامه گزارش خود نوشته است به نظر می‌رسد که در نیمه دهه شصت تغییر جهتی در سیاست‌های برخورد با بهائیان صورت گرفت. اکبر هاشمی رفسنجانی، دومین فرد قدرتمند نظام در دهه شصت ، در خاطرات سال ۱۳۶۶ خود می‌نویسد:
«شب [جلسه] شورای [جامعه] روحانیت مبارز [تهران] در دفتر من بود. درباره بهائی‌ها بحث شد. به نظر رسید، اگر سیاستی به ترتیب زیر در مورد آنها داشته باشیم، خوب است: « ۱- اسم آنها را به عنوان بهائی در اسناد رسمی ثبت نکنند و جای مذهب را در ستون مربوط خالی بگذارند. ۲- به آنها حق استفاده از مواهب معمولی زندگی اجتماعی را بدهیم. ۳- به کارهای دولتی و سمت های مهم دیگر وارد نشوند. ۴ - اگر می‌خواهند به خارج [از کشور] بروند، اجازه رفتن بدهیم.»
ولی با وجود تاکید بر استفاده از «مواهب معمولی زندگی اجتماعی» در این سند، گزارش پایگاه داده‌های باز ایران حاکی از این است که نقض حقوق شهروندی بهائیان در سطوح مختلف نظیر محرومیت از تحصیل، اخراج از شغل دولتی، مصادره أموال، تجسس اماکن مسکونی، تخریب گورستان‌ها و ... ادامه داشته است.
یکی از بارزترین موارد نقض حقوق شهروندی در مورد بهائیان محرومیت از تحصیل در مدارس و دانشگاه‌ها است که گرچه بسیار گسترده است ولی در «خانه اسناد بهائی‌ستیزی» در مورد آن تنها ۱۸۶ سند دولتی یا قضائی وجود دارد. (باید توجه داشت که در بسیاری از مواقع، مسئولان از دادن سند رسمی در مورد محرومیت از تحصیل پرهیز می‌کنند.)
در این مورد هم دهه شصت بدترین وضعیت را نشان می دهد. اما پس از آرامشی نسبی در دهه هفتاد، با روی کار آمدن محمود احمدی نژاد ، آمار محرومیت از تحصیل در نیمه دوم دهه هشتاد دوباره افزایش می یابد و موج تازه‌ای از تبعیض علیه بهائیان آغاز می شود.
برای جزئیات بیشتر می توانید روی نام افراد کلیک کنید.
