گزارش‌ها حاکی از وخامت سلامتی راحله راحمی‌پور، از مادران دادخواه دهه ۶۰ و مسن‌ترین زن زندانی در زندان اوین، است.
بر اساس گزارش‌های رسیده به صدای آمریکا، خانم راحمی‌پور با ۷۲ سال سن، «علاوه بر کهولت سن از مشکلات جسمی زیادی رنج می‌برد؛ از وجود تومور مغزی تا نوسان فشار خون و تالاسمی مینور.»
در این ارتباط، پزشک زندان اوین استرس را برای این زندانی سیاسی به طور کامل «مضر» دانسته و گفته است که او نباید در زندان نگه داشته شود، اما مقامات زندان اوین و سازمان زندان‌های جمهوری اسلامی تاکنون مانع آزادی او شده‌اند.
راحله راحمی‌پور که از آبان ۱۴۰۲ تاکنون در زندان اوین به سر می‌برد، در سالیان اخیر با برخوردهای امنیتی و قضایی مواجه شده است.
خبرگزاری هرانا پیشتر در مورد خانم راحمی‌پور نوشته است که «این فعال مدنی روز ۲۱ آبان ۹۸ به همراه ژیلا کرم‌زاده مکوندی به دست نیروهای امنیتی در تهران بازداشت و به بازداشتگاه اطلاعات سپاه، موسوم به بند ۲ الف زندان اوین منتقل شد. چندی بعد خانم راحمی پور موقتا از زندان آزاد شد.»
بر اساس نوشته هرانا، این دو توسط شعبه ۲ بازپرسی دادسرای اوین تحت عناوین «اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام» مورد تفهیم اتهام قرار گرفتند و جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات خانم راحمی‌پور روز ۲۷ خرداد سال ۹۹ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی تهران برگزار شد.
وی در این دادگاه به ۶ سال حبس محکوم شد و در اواخر آبان سال گذشته، پس از حضور در دادسرای اوین بازداشت و جهت تحمل حبس به زندان اوین منتقل شد.
بر اساس گزارش رسیده به صدای آمریکا، یکی از دلایل ممانعت مقامات زندان اوین و سازمان زندان‌های جمهوری اسلامی از آزادی و یا حتی درمان جدی این مادر دادخواه زندانی، همراهی او با اعتراضات دیگر زندانیان سیاسی زن است.
از جمله می‌توان به همراهی‌اش در مخالفت با صدور احکام اعدام برای پخشان عزیزی و وریشه مرادی، دو فعال مدنی زندانی، و همچنین موج اخیر احکام اعدام و سلب سیستماتیک حق حیات از دگراندیشان و تمامی انسان‌ها اشاره کرد.
برادر راحله راحمی‌پور؛ حسین راحمی پور، زندانی سیاسی، در سال ۱۳۶۳ اعدام شد و گلروُ برادرزاده‌اش که در زندان به دنیا آمده بود، ناپدید شد و هیچگاه پیدا نشد.
