جمعی از زنان محبوس در زندان اوین که پس از یک دوره محرومیت از ملاقات، خبر رفع این محرومیت را دریافت کرده بودند، دوباره از یکشنبه ۲۳ دی‌ماه به دلایل نامشخص از ملاقات با خانواده‌های خود منع شدند.
به گزارش رسانه‌های حقوق بشری، محبوبه رضایی، آنیشا اسداللهی، سمانه اصغری، ریحانه انصاری‌نژاد، گلرخ ایرایی، سکینه پروانه، ناهید خداجو، نسرین خضری‌جوادی، راحله راحمی‌پور، ویدا ربانی، نسرین روشن، نسیم غلامی سیمیاری، سعیده شفیعی، پخشان عزیزی، سعیده قربانعلی، وریشه مرادی، پریوش مسلمی، معصومه نساجی، الهه فولادی، زهرا صفایی، حورا نیکبخت و مریم یحیوی از ماههای شهریور و مهر ۱۴۰۳ در پی اعتراض به اجرای حکم اعدام رضا رسایی، به‌عنوان اقدام تنبیهی از ملاقات با خانواده و برقراری تماس تلفنی محروم شده بودند.
بر اساس این گزارش‌ها، در تاریخ ۲ دی‌ماه، به مسئول زندان به صورت کتبی اطلاع داده شد که محرومیت‌های تنبیهی به پایان رسیده و زندانیان می‌توانند از حق ملاقات بهره‌مند شوند، اما مدت کوتاهی پس از اعلام رفع محرومیت‌ها، به‌صورت شفاهی به برخی زندانیان گفته شده که محرومیت‌های تنبیهی قبلی، از جمله ممنوعیت ملاقات، کماکان پابرجاست.
مشخص نیست چه تعداد از زندانیان زن در اوین اکنون از ملاقات محروم هستند و چه فرد یا نهادی دستور تداوم محرومیت آنها را صادر کرده است.
حق ملاقات یکی از حقوق زندانیان است. در آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌های ایران پیش‌بینی شده است که هر زندانی می‌تواند هر هفته به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه ملاقات حضوری و کابینی داشته باشد.
همسر، فرزندان، پدر و مادر، خواهر و برادر و همچنین پدر و مادر همسر حق ملاقات با زندانی را دارند. ملاقات زندانی با دیگران نیز با موافقت مدیرکل زندان‌های استان یا قاضی اجرا یا رئیس زندان امکان‌پذیر است. وکیل نیز حق ملاقات با زندانی را دارد و نمی‌توان این ملاقات را محدود یا سلب کرد.
