هفتهها پس از اعتراضات گسترده پرستاران در ایران و افزایش آمار مهاجرت آنها که بار دیگر خبرساز شده است، عضو ناظر مجلس شورای اسلامی در شورای عالی نظام پرستاری صحت این آمار را تأیید کرد و گفت تداوم این وضعیت به «واردات پرستاران و پزشکان بی تجربه» خواهد انجامید
اسدالله چراغی، توجه به وضعیت معیشت «نخبگان» را از جمله مسائل مهم رفع مشکلاتشان دانست.
خطر کمبود پرستار و پزشک در ایران در چند سال اخیر هشدار بسیاری از کارشناسان را به همراه داشته است.
در اردیبهشت ماه، رئیس جامعه جراحان به «روزنامه اعتماد» گفت که در آزمونهای اخیر، حتی یک داوطلب برای جراحی عروق نبود. ایرج فاضل گفت: «به همین ترتیب، بعضی دیگر از رشتههای تخصصی هم خالی میماند و باید ده سال دیگر، متخصصان این رشتهها را از خارج وارد کنیم و دوباره بیماران را برای جراحیهای تخصصی به خارج بفرستیم.»
زنگ خطر کمبود پزشک متخصص نیز مدتهاست در ایران به صدا درآمده است.
رئیس کل سازمان نظام پزشکی کشور در شهریور ماه سال ۱۴۰۱ هشدار داده بود که تخصص جراحی قلب در آن سال با ظرفیت ۱۸ نفری هیچ متقاضی نداشت و در کل کشور تنها ۲ فارغالتحصیل جراحی اطفال وجود دارد.
چندی پیش سخنگوی سازمان نظام پزشکی ایران هم بار دیگر از خطر کمبود «پزشک فوقتخصص» در کشور گفت و دلیل اصلی کاهش تمایل ورود به رشتههای تخصصی و فوقتخصصی را ایجاد «مشکلات معیشتی» برای این افراد عنوان کرد.
رضا لاریپور گفت کشیکهای طاقتفرسای شبانهروزی، مدت زمان فاصله گرفتن از خانواده و گاه نداشتن امید به آینده نیز از دیگر دلایل عدم علاقه به تحصیل در بسیاری از رشتههای پزشکی چون بیهوشی، اطفال، داخلی و طب اورژنس است.
مشکلات متعدد سیاستگذاری در حوزه سلامت و درمان، پزشکان را به سوی مشاغل دیگر کشانده و یا از کشور کوچ میدهد.
مینو محرز، دبیر انجمن بیماریهای عفونی درباره مهاجرت پزشکان هشدار داده و گفته است: «پزشکان را برای کشورهای دیگر تربیت می کنیم، نه کشور خودمان.»
خانم محرز میگوید: «مسأله اصلی شوق و امنیت شغلی و درآمد است و [این افراد] هر چقدر کار کنند نمیتوانند مایحتاج اولیه را بخرند و خرج زندگیشان را بدهند.»
اعضای کادر درمان ایران در سالهای اخیر با چالشهای فراوانی از جمله نامشخص بودن برخی قراردادهای کار معین، دیرکرد در پرداخت حقوق و مزایا، نامتناسب بودن برخی تعرفههای خدماتی روبرو بودهاند.
پرستاران و کارکنان حوزه درمان در ایران بارها طی سالها و ماههای اخیر نسبت به وضعیت شغلی خود و مشکلات آن در شهرهای مختلف ایران اقدام به برگزاری تجمعات اعتراضی کردهاند.
دبیرکل خانه پرستار روز پنجشنبه ۱۵ شهریور از مهاجرت ماهانه حدود ۲۰۰ پرستار از ایران خبر داده است و تأکید میکند که این بازتابدهنده آمار واقعی نیست چرا که مهاجرت از «کانالهای مختلفی» صورت میگیرد.
محمد شریفیمقدم با اشاره به این موضوع که ایران از میان تمامی کشورهای جهان، «آخرین رتبه را از لحاظ میزان حقوق پرستاران» دارد، میافزاید: «بدترین کشورها در آفریقا هم این وضعیت را ندارند.»