چندین تشکل صنفی و نهاد مدنی روز دوشنبه ۱۹ شهریور با انتشار بیانیه‌ای مشترک به‌مناسبت دومین سالگرد اعتراضات سراسری ایرانیان و آغاز خیزش زن زندگی آزادی ایرانیان، تاکید کرده‌اند که «ما امروز راهی جز ادامه متحدانه و گسترده انقلاب زن زندگی آزادی پیش روی خود نداریم.»
شورای بازنشستگان ایران، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیررسمی نفت (ارکان ثالث)، شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران، کانون گفت‌وگوی بازنشستگان تامین اجتماعی، ندای زنان ایران، نهاد دادخواهان، انجمن برق و فلز کرمانشاه، و صنف معلمان ایران، در این بیانیه مشترک نوشته‌اند: «دو سال از قتل حکومتی مهسا ژینا امینی و فوران انقلاب زن زندگی آزادی می‌گذرد. انقلابی اجتماعی که با اعلام دیگه تمومه ماجرا عروج کرد و آزادى‌خواهى، معیشت توام با رفاه عمومی، برابرى‌طلبى، مدرنیسم و سکولاريسم را به صف کشید.»
در ادامه این بیانیه آمده است: «تقابل اجتناب‌ناپذیر اکثریت مردم با حکومت، از سال‌ها قبل، بر سر بدتر شدن شرایط سخت زندگی در جریان بوده و چنانکه می‌بینیم طی دو سال گذشته، خیابان به عنوان مظهر وجودی انقلاب همواره در تسخیر معترضان بوده است. دادخواهان، بازنشستگان، کارگران، معلمان، پرستاران، دانشجویان، مالباختگان و زنان شجاعی که از خاکریز فتح شده حجاب، قدمی به عقب بر‌نداشته و خیابان‌ها را به عرصه نبرد تبدیل کرده‌اند.»
این گروه‌ها با بیان این که «امروز ما با یک جنبش قوی بر سر معیشت، آزادی و برابری در سطح جامعه روبرو هستیم» اضافه کرده‌اند: «گرچه خیزش گسترده مردمی در این دو سال با فجیع‌ترین اشکال سرکوب حکومتی روبرو و تمام قدرت پلیسی و نظامی و امنیتی و زندان و اعدام برای عقب‌راندن فضای انقلابی به کار گرفته شد، ولی این رویکرد هرگز نتیجه نداد و به جرأت می‌توان ادعا کرد که قوی‌ترین جنبش علیه شکنجه و اعدام در همین شرایط سرکوب شکل گرفت.»
فعالان امضاکننده این بیانیه همچنین تصریح کرده‌اند: «جامعه معترض ایران نه تنها مرعوب نشده، بلکه با فشرده‌تر شدن فنر خشم و نفرت اکثریت، زمینه برای به‌سرانجام رساندن انقلاب ناتمام زن، زندگی، آزادی با قدرتی مهیب‌تر از دو سال قبل مهیا گردیده است و ما مردم به جان آمده، می‌دانیم که راهی جز ادامه متحدانه و گسترده انقلاب زن زندگی آزادی پیش روی خود نداریم.»
آنها در پایان تاکید کردند «اینک در دومین سالگرد انقلاب نوین زنانه تاریخ، ما معلمان، ما کارگران، پرستاران و بازنشستگان، ما زنان و دادخواهان، ما جوانان آزادیخواه و ما مردمی که از فقر و فساد و گرانی و ظلم و تبعیض حاکمان به جان آمده‌ایم، با ادامه اعتراضات، تجمعات و اعتصاباتمان و فریاد دوباره اتحاد، اتحاد، علیه فقر و فساد، با گرامیداشت قدرتمند و پرشور سالگرد آغاز انقلاب، یکصدا با هم برای برچیدن مناسبات نابرابر، پایان دادن به بی‌حقوقی زن و بردگی مزدی و بازگرداندن اختیار به انسان هم پیمان می‌شویم.»
اعتراضات سراسری مردم ایران و جنبش «زن زندگی آزادی» در شامگاه ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ و در پی اعلام کشته‌شدن مهسا ژینا امینی، جوان ۲۱ ساله اهل سقز، در بازداشت گشت ارشاد تهران، در مقابل بیمارستان کسری در شمال پایتخت شکل گرفت و به‌سرعت به دیگر شهرهای ایران و خارج از کشور گسترش یافت.
شماری از تشکل‌های دانشجویی و دانشجویان ایران نیز پیشتر با انتشار بیانیه‌ای به مناسبت دومین سالگرد اعتراضات سراسری ایرانیان علیه نظام جمهوری اسلامی، تأکید کردند که همچنان در برابر «این حکومت ضدانسانی» ایستاده‌‌اند و برای «به چالش کشیدن دائمی» و «نابود کردن» آن مبارزه خواهند کرد.
