چهل و شش سال پیش، حوالی چنین روزهایی، معترضان انقلابی عکس محمدرضا شاه پهلوی را پاره کردند، مجسمه‌های او را پایین کشیدند و نام روح‌الله خمینی را فریاد زدند. آن زمان در همهمه‌ خیابان کمتر کسی ناراضی به نظر می‌‌‌رسید یا ای بسا صدای ناراضیان در هنگامه‌ شور انقلابیون به گوش نمی‌رسید. حالا اما بیش از چهار دهه گذشته و حکومت اسلامی که با پیروزی آن انقلاب، قدرت را به دست گرفت جور و ستمی نمانده که به مردم ایران و از جمله بسیاری از همان انقلابی‌های سال ۵۷ نکرده باشد. حالا بعد از بیش از چهار دهه، خیلی‌ها، کسانی را که در انقلاب ۵۷ شرکت کردند مسئول وضع هر سال بدتر از پارسال ایران و ایرانیان می‌دانند و عبارت «پنجاه ‌و هفتی» را به عنوان دشنامی سیاسی علیه آنها به کار می‌برند. آیا چگونگی رخ دادن یک انقلاب را می‌توان با «پنجاه و هفتی» بودن یک نسل توضیح داد؟ سهم شرایط تاریخی، روح زمانه و جوّ سیاسی در این گذار چیست؟