ជនរងគ្រោះដែលបានដាក់ពាក្យបណ្តឹងទៅសាលាក្តីខ្មែរក្រហមគួរតែត្រៀមខ្លួនក្នុងករណីដែលសាលក្រមមិនបានដូចអ្វីដែលពួកគេរំពឹងទុកហើយគួរមើលថាការចូលរួមក្នុងដំណើរការតុលាការខ្មែរក្រហមនេះគឺជាមេរៀនមួយសម្រាប់ក្មេងជំនាន់ក្រោយបានយល់ដឹង។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់អ្នកសង្គមសាស្ត្រ។
មានពលរដ្ឋខ្មែរអាមេរិកាំងចំនួន១៧០នាក់បានដាក់ពាក្យបណ្តឹងតាមរយៈវិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវសង្គមអនុវត្តន៍នៃកម្ពុជាប៉ុន្តែជនរងគ្រោះខ្លះ ប្រហែលជានឹងមិនបានឃើញសាលក្រមលើកដំបូងទេ។ អ្នកដាក់ពាក្យបណ្តឹងខ្លះមានវ័យចាស់ជរាអាយុជិត៩០ឆ្នាំ។ អ្នកខ្លះទៀតមានបញ្ហាសុខភាពហើយអ្នកខ្លះទៀតបានស្លាប់បាត់បង់ជីវិត។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់លោកស្រី បណ្ឌិតនូ លក្ខិណាដែលជាប្រធានវិទ្យាស្ថាននេះ។
លោកស្រីបានបន្ថែមថា៖
«ដូច្នេះពេលវេលាកៀកមែនទែន។ ខ្ញុំភ័យខ្លាចតែគាត់ស្លាប់ព្រោះ សុខភាពគាត់ខ្សោយទៅៗ។ គាត់អត់បានឮដំណឹង»។
លោកស្រី នូ លក្ខិណា បានធ្វើការជួបជុំជាមួយនឹងអ្នកដាក់ពាក្យបណ្តឹងនៅតំបន់ឆ្នេរសមុទ្រខាងលិចរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកកាលពីចុងខែកក្កដាដើម្បី ឱ្យពួកគេមានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ត្រៀមខ្លួនទទួលសាលដីការកាត់ទោសមេដឹកនាំខ្មែរក្រហមដែលនឹងប្រកាសនៅថ្ងៃទី៧ខែសីហាខាងមុខនេះ។
លោកស្រី បានបញ្ជាក់ថា៖
«តាមពិតពួកគាត់ទាំងអស់អត់មានទុកចិត្តតុលាការហ្នឹង១០០ភាគរយទេ។ ពួកគាត់ទប់ចិត្តហើយ ប៉ុន្តែពួកខ្ញុំចង់ឱ្យពួកគាត់ត្រៀមឱ្យហើយបើគេកាត់ទោសអត់មានទោសទេកុំឱ្យគាត់អន់ចិត្តប៉ុន្តែឱ្យគាត់មានសង្ឃឹមថាអ្វីៗគាត់ខំដាក់ពាក្យមានសង្ឃឹមថាអ្វីៗគាត់ខំដាក់ពាក្យជាប្រវត្តិមួយសំខាន់ដែលយើងទុករក្សាហើយនឹងបង្រៀនជាឯកសារមួយឱ្យយុវជនជំនាន់ក្រោយដឹងថាជំនាន់ខ្មែរក្រហមជាអំពើអត់ល្អហើយនឹងកុំឱ្យអំពើនោះ កើតឡើងទៀត»។
លោកឆន ហេនរី ជាពលរដ្ឋខ្មែរអាមេរិកាំងនៅ រដ្ឋម៉ាស្សាឈូសេតនិងជាដើមបណ្តឹងម្នាក់ដែលនឹងទៅចូលរួមស្តាប់ការប្រកាសសាលក្រមក្នុងនាមជាតំណាងជនរងគ្រោះនៅសហរដ្ឋអាមេរិកបាននិយាយថាជនរងគ្រោះត្រូវតែទទួលបានយុត្តិធម៌។
«ខ្ញុំយល់តាមផ្លូវច្បាប់។ បើច្បាប់គេដាក់យ៉ាងណាហើយគេឱ្យមានឧទ្ធរណ៍គេឱ្យធ្វើបន្តទៀតនោះ ពលរដ្ឋនឹងស្វែងរកតាមការពិតដែលគេសង្ឃឹមពីមុនមក»។
បងប្អូនរបស់ភរិយាដើមរបស់លោកត្រូវបានសម្លាប់ដោយសារតែក្រុមខ្មែរក្រហមដឹងថាលោកធ្វើជាទាហានក្នុងរបបលន់ នល់ដែលជាកាត្វកិច្ចមួយរបស់លោកនាពេលនេះក្នុងការស្វែងយកយុត្តិធម៌ដល់អ្នកទាំងនោះ៕
