សហគមន៍អាស៊ីអាមេរិកាំងនៅរដ្ឋមីនីសូតា (Minnesota) សហរដ្ឋអាមេរិក បាននាំគ្នាអបអរសាទរនៅពេលដែលបុរសម្នាក់ដែលមានសញ្ជាតិជាខ្មែរ ត្រូវបានចៅក្រមតុលាការអន្តោប្រវេសន៍ចេញសេចក្តីសម្រេចមួយ ដែលជួយឲ្យបុរសនោះបានរួចផុតពីការបញ្ជូនខ្លួនទៅប្រទេសកម្ពុជា ហើយបានជួបជុំគ្រួសារវិញ។ ក៏ប៉ុន្តែ គ្រួសារខ្មែរដទៃទៀតដែលមានសមាជិកគ្រួសារកំពុងជាប់ឃុំខ្លួនត្រៀមបញ្ជូនទៅកម្ពុជា នៅតែបន្តតស៊ូមតិដើម្បីទទួលបានឱកាសជួបជុំគ្នាវិញ។
ចៅក្រមអន្តោប្រវេសន៍នៃរដ្ឋាភិបាលសហព័ន្ធម្នាក់បានផ្តល់សេចក្តីសម្រេចលើកលែងដ៏កម្រមួយដល់បុរសដែលមានសញ្ជាតិខ្មែរម្នាក់ ឲ្យរួចផុតពីការបញ្ជូនខ្លួនទៅប្រទេសកម្ពុជា ដោយសារតែមានប្រវត្តិប្រព្រឹត្តបទល្មើសកាលពីមុន។ បុរសរូបនេះត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលអាមេរិកអនុញ្ញាតឲ្យមករស់នៅសហរដ្ឋអាមេរិកដោយស្របច្បាប់នៅឆ្នាំ១៩៨៦ តាំងពីលោកនៅជាកុមារ ដោយបានរត់ភៀសខ្លួនពីសង្គ្រាមនៅកម្ពុជា។
លោកស្រី Susan Castro ចៅក្រមនៃតុលាការអន្តោប្រវេសន៍សហព័ន្ធនៅទីក្រុង Bloomington នៃរដ្ឋមីនីសូតា បានចេញសេចក្តីសម្រេចលើកលែងមួយឈ្មោះ 212(h) waiver ដោយផ្អែកលើមូលហេតុ«ទុក្ខលំបាកធ្ងន់ធ្ងរ» មកលើក្រុមគ្រួសាររបស់លោក ជិត នីន បើសិនជាលោកត្រូវបានបញ្ជូនខ្លួនទៅប្រទេសកម្ពុជា ជាទីកន្លែងដែលលោកមិនដែលស្គាល់ពីមុនមក។
កើតនៅជំរុំខាវអ៊ីដាង នៅឆ្នាំ១៩៨០ លោក ជិត នីន អាយុ៣៧ឆ្នាំ ត្រូវបានចាប់ឃុំខ្លួនដើម្បីបញ្ជូនទៅប្រទេសកម្ពុជាកាលពីខែសីហា ឆ្នាំ២០១៦ ដោយអជ្ញាធរគយ និងអន្តោប្រវេសន៍នៃក្រសួងសន្តិសុខមាតុភូមិ បន្ទាប់ពីលោកបានជាប់ទោសរយៈពេលជិតពីរឆ្នាំរួចហើយសម្រាប់បទល្មើសមួយចំនួន ដែលលោកបានប្រព្រឹត្តកាលពីមុន ដែលក្នុងនោះរួមមានការប្រព្រឹត្តការបំពានលើរូបរាងកាយ និងការបោះចោលកាកសំណល់ដោយខុសច្បាប់ជាដើម។ លោក ជិត នីន គឺជាបុរសខ្មែរម្នាក់ក្នុងចំណោមបុរសជាជនជាតិខ្មែរប្រាំបីនាក់ នៅរដ្ឋមីនីសូតា ដែលត្រូវបានឃុំខ្លួនដើម្បីបញ្ជូនទៅប្រទេសកម្ពុជា។
យោងតាមច្បាប់អន្តោប្រវេសន៍ឆ្នាំ១៩៩៦របស់សហរដ្ឋអាមេរិក (Illegal Immigration and Immigrant Responsibility Act of 1996) បទល្មើសទាំងអស់នេះបានបណ្តាលឲ្យលោក ជិត នីន បាត់បង់សិទ្ធិរស់នៅដោយស្របច្បាប់នៅសហរដ្ឋអាមេរិក ឬដែលត្រូវបានស្គាល់ជាទូទៅថា (Green Card) ហើយបណ្តាលឲ្យលោកត្រូវជាប់ឃុំដើម្បីបញ្ជូនខ្លួនទៅប្រទេសកម្ពុជា។ យ៉ាងណាមិញ សេចក្តីសម្រេចលើកលែង 212(h) waiver ដែលចៅក្រមបានសម្រេចឲ្យលោក ជិត នីន កាលពីថ្ងៃទី២៤ ខែកុម្ភៈកន្លងទៅ បានអនុញ្ញាតឲ្យបុរសជនជាតិខ្មែររូបនេះរួចផុតពីការឃុំខ្លួនបញ្ជូនទៅប្រទេសកម្ពុជា ហើយមានសិទ្ធិបន្តរស់នៅដោយស្របច្បាប់នៅជួបជុំគ្រួសារវិញ។
ក្រោយពេលដែលបានចេញពីមន្ទីរឃុំឃាំងដោយអជ្ញាធរគយ និងអន្តោប្រវេសន៍ភ្លាម លោក ជិត នីន បានលើកឡើងនៅក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាលាយល័ក្ខអក្សរថា ស្របពេលដែលលោកសប្បាយរីករាយដែលបានជួបជុំគ្រួសារវិញ លោកពិតជាសោកស្តាយដែលបុរសខ្មែរប្រាំពីរនាក់ផ្សេងទៀត នៅបន្តជាប់ឃុំនៅឡើយ។ លោកបាននិយាយក្នុងខ្លឹមសារដកស្រង់ទាំងស្រុងថា៖ «ខ្ញុំចង់ជួយឲ្យគ្រួសារដទៃទៀតបានជួបជុំគ្នាវិញ»។
លោក Dan Kesselbrenner នាយកប្រតិបត្តិនៃអង្គការអន្តោប្រវេសន៍មួយដែលមានឈ្មោះជាភាសាអង់គ្លេសថា National Immigration Project and of the National Lawyers Guild បានប្រាប់ VOA ថា ជោគជ័យនៃករណីលោក ជិត នីន គឺជាក្តីសង្ឃឹមមួយ ដែលថាចៅក្រមតុលាការអន្តោប្រវេសន៍បំពេញការងារដោយឯករាជ្យ ក្នុងបរិបទគោលនយោបាយអន្តោប្រវេសន៍ដ៏តឹងរឹងរបស់រដ្ឋបាលលោកប្រធានាធិបតី Donald Trump។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «មានបុគ្គលជាច្រើននាក់ដែលសមនឹងទទួលបានសេចក្តីសម្រេចលើកលែងមួយនេះ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា ចៅក្រមអាចបន្តចេញសេចក្តីសម្រេចដោយឯករាជ្យយោងទៅតាមករណីរបស់ករណីបុគ្គលនីមួយៗ»។
សេចក្តីសម្រេច 212(h) waiver ដ៏កម្រនេះអាចយកទៅអនុវត្តលើករណីបទល្មើសមួយចំនួន លើកលែងតែករណីឧក្រិដ្ឋកម្មធ្ងន់ធ្ងរដូចជា «ឃាតកម្ម ឬឧក្រិដ្ឋកម្មដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការធ្វើទារុណកម្ម ឬការប៉ុនប៉ង ឬការសមគំនិតធ្វើឃាតកម្ម ឬប្រព្រឹត្តឧក្រិដ្ឋកម្មដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការធ្វើទារុណកម្ម»។
កាលណាចៅក្រមនៃតុលាការអន្តោប្រវេសន៍ចេញសេចក្តីសម្រេចនេះ នោះរដ្ឋាភិបាលសហព័ន្ធកម្រនឹងប្តឹងឧទ្ធរណ៍ប្រឆាំងសេចក្តីសម្រេចនេះណាស់ បើទោះបីជាមាត្រាមួយនៅក្នុងសេចក្តីសម្រេចនេះអនុញ្ញាតឲ្យមានការប្តឹងឧទ្ធរណ៍ក៏ដោយ។
លោក Jayesh Rathod សាស្ត្រាចារ្យផ្នែកច្បាប់អន្តោប្រវេសន៍នៃមហាវិទ្យាល័យច្បាប់នៃសកលវិទ្យាល័យ American University នៅរដ្ឋធានីវ៉ាស៊ីនតោន បានប្រាប់ VOA ថា៖
«តាមបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំ វាជាករណីកម្របំផុតដែលរដ្ឋាភិបាលប្តឹងឧទ្ធរណ៍លើសេចក្តីសម្រេចលើកលែងនេះ»។
ក្រុមមេធាវីការពារក្តីរបស់លោក ជិត នីន បានការពារក្តីដោយផ្អែកលើមូលហេតុ«ទុក្ខលំបាកធ្ងន់ធ្ងរ» ដែលមានមកលើគ្រួសារ បើសិនមានការបញ្ជូនខ្លួនលោក ជិត នីន ទៅប្រទេសកម្ពុជា ពីព្រោះថាបុរសជនជាតិខ្មែររូបនេះគឺជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់ស្នូលម្នាក់នៅក្នុងគ្រួសារ។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់អ្នកនាង Katrina Dizon Mariategue អ្នកគ្រប់គ្រងគោលនយោបាយអន្តោប្រវេសន៍នៃមជ្ឈមណ្ឌល Southeast Asia Resource Action Center (SEARAC) នៅរដ្ឋធានីវ៉ាស៊ីនតោន។
អ្នកនាង Mariategue បានឲ្យដឹងបន្តទៀតថា កូនស្រីម្នាក់របស់លោក ជិត នីន មានជំងឺបេះដូង ដែលគ្រូពេទ្យបានសន្មត់ថា នាងមិនអាចរស់មានជីវិតលើសពីអាយុ២៥ឆ្នាំឡើយ។ ម្តាយរបស់លោក ជិត នីន និងភរិយារបស់លោក គឺជាអ្នកថែទាំកូនស្រីដែលមានជំងឺម្នាក់នេះជាប្រចាំ។ លោក ជិត នីន ក៏ជាអ្នកថែទាំឪពុកដែលពិការផងដែរ។ បន្ថែមលើនេះ បើសិនជាគ្មានប្រាក់ចំណូលពីរូបលោកទេ នោះគ្រួសាររបស់លោកនឹងប្រឈមការបាត់បង់ផ្ទះរបស់ពួកគេ។ លោក ជិត នីន រកប្រាក់ចំណូលចិញ្ចឹមជីវិតដោយធ្វើជាជាងឈើម្នាក់។
លោកសាស្ត្រាចារ្យច្បាប់ Rathod បានលើកឡើងថា ការការពារក្តីដោយផ្អែកលើមូលហេតុ«ទុក្ខលំបាកធ្ងន់ធ្ងន់»នេះ គឺជាកិច្ចការមួយដ៏លំបាកសម្រាប់មេធាវី បើសិនជាគ្មានភស្តុតាងជាក់លាក់ដែលថា«សមាជិកគ្រួសារម្នាក់[របស់បុគ្គលនោះ] នឹងរងការលំបាក»។។
លោកថ្លែងថា៖ «ខ្ញុំគិតថា អ្វីដែលពិបាកបំផុតក្នុងការទទួលបានសេចក្តីសម្រេចលើកលែង 212(h) waiver គឺការអះអាងដោយផ្អែកលើមូលហេតុទុក្ខលំបាកនេះ»។
លោកសាស្ត្រាចារ្យបានបន្ថែមថា ការមានមេធាវីការពារក្តីដែលសមត្ថភាពរឹងមាំដើរតួនាទីសំខាន់។ លោកបានបន្តទៀតថា ច្បាប់អន្តោប្រវេសន៍អាមេរិកឆ្នាំ១៩៩៦មិនធានាឲ្យមានមេធាវីតំណាងឲ្យជនជាប់ចោទនោះទេ ហើយ«នេះគឺជាបញ្ហាចោទមួយ»។
ទោះជាយ៉ាងណាក្តី ជោគជ័យនៃករណីសំណុំរឿងរបស់លោក ជិត នីន នៅតុលាការអន្តោប្រវេសន៍សហព័ន្ធនេះ បានបង្ហាញឲ្យឃើញថា ការទទួលបានការគាំពារខាងផ្លូវច្បាប់ដ៏ពេញលេញ និងការប្រមូលផ្តុំរបស់សហគមន៍ក៏ដើរតួនាទីសំខាន់ផងដែរ។ នេះបើតាមអ្នកនាង Mariategue នៃអង្គការ SEARAC។
អ្នកនាងបានប្រាប់ VOA ថា៖ «ជ័យជម្នះនេះគឺជាការរួមផ្សំនៃយុទ្ធសាស្ត្រខាងផ្លូវច្បាប់ដ៏ល្អប្រសើរ ជាមួយនឹងការគាំទ្រដ៏ច្រើនលើសលុបពីសហគមន៍ក្នុងតំបន់ផងដែរ»។
អ្នកនាង Mariategua បានបន្ថែមទៀតថា អ្នកស្រី ចេននី ស្រី (Jenny Srey) ដែលជាភរិយារបស់លោក ជិត នីន បានដើរតួនាទីដ៏សំខាន់ក្នុងការប្រមូលផ្តុំសហគមន៍ និងការគាំទ្រពីស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធទាំងថ្នាក់រដ្ឋ និងថ្នាក់ជាតិ រួមទាំងសមាជិករដ្ឋសភាមួយចំនួនផង ដោយបានរៀបចំជាវេទិកាសាធារណៈ និងការតស៊ូមតិ និងការធ្វើបាតុកម្មជាបន្តបន្ទាប់ តាំងពីមានការចាប់ខ្លួនស្វាមីរបស់អ្នកស្រីមក។
យ៉ាងណាមិញ ការតស៊ូនៅតែបន្ត ដើម្បីទាមទារឲ្យមានការដោះលែងបុរសជនជាតិខ្មែរប្រាំពីរនាក់ទៀតនៅរដ្ឋមីនីសូតា ដែលនៅជាប់ឃុំខ្លួនបញ្ជូនទៅប្រទេសកម្ពុជា។ តែការតស៊ូនេះនឹងកាន់តែពិបាកជាងមុន ដោយសារតែគោលនយោបាយអន្តោប្រវេសន៍នៃរដ្ឋបាលលោកប្រធានាធិបតី Donald Trump នេះបើតាមអ្នកស្រី Danielle Robinson Briand មេធាវីអន្តោប្រវេសន៍នៅរដ្ឋមីនីសូតា ដែលតំណាងឲ្យបុរសខ្មែរពីររូប។
អ្នកស្រី សុជាតា ផាសិត (Socheata Pharseth) ភរិយារបស់បុរសជនជាតិខ្មែរម្នាក់ដែលនៅជាប់ឃុំ បានប្រាប់ VOA ថា អ្នកស្រីអបអរសាទរដល់ក្រុមគ្រួសាររបស់លោក ជិត នីន។ ក៏ប៉ុន្តែអ្នកស្រីថា ស្វាមីរបស់អ្នកស្រីបានចាប់ផ្តើមអស់សង្ឃឹម ហើយមិនចង់តស៊ូតទៅទៀតទេ។ តែសម្រាប់អ្នកស្រី សុជាតា ផាសិត វិញ ការតស៊ូត្រូវតែបន្ត។
អ្នកស្រីថ្លែងថា៖ «ខ្ញុំនៅតែបន្តតស៊ូទៅមុខទៀត ហើយសង្ឃឹមថាថ្ងៃណាមួយយើងអាចជួបជុំគ្នាវិញបាន»៕
