គេបានប៉ាន់ប្រមាណថា ជនជាតិកូរ៉េខាងជើងប្រហែល៥ម៉ឺននាក់ កំពុងធ្វើការនៅក្នុងប្រទេសចំនួន១៦នៅទូទាំងពិភពលោក និងកំពុងតែផ្ញើប្រាក់ត្រឡប់ទៅកាន់ទីក្រុងព្យុងយ៉ាង។ អ្នកយកព័ត៌មានវីអូអេផ្នែកភាសាកូរ៉េ លោក Eunjung Cho បានទៅប្រទេសកាតា ដើម្បីពិនិត្យមើលផ្ទាល់កម្មករកូរ៉េខាងជើងចំនួនបីពាន់នាក់ដែលកំពុងធ្វើការក្នុងស្ថានភាពដ៏លំបាក។
កម្មករកូរ៉េខាងជើងប្រហែលបីពាន់នាក់កំពុងតែបែកញើសដោយសារកម្តៅនៅក្នុងការដ្ឋានសំណង់ក្នុងប្រទេសកាតា។
ក្រុមកម្មករនិងមេការសំណង់ទាំងនោះបានប្រាប់វីអូអេថា ពួកគេធ្វើការជាច្រើនម៉ោង ហើយប្រាក់ដែលគេទទួលបានត្រូវបានរឹបអូសយកដោយមន្រ្តីកូរ៉េខាងជើង។ កម្មករកូរ៉េខាងជើងម្នាក់និយាយថា មានតែអ្នកដែលគ្មានប្រាក់សោះដែលមានបំណងទៅធ្វើការនៅឯក្រៅប្រទេស។
លោកបាននិយាយថា មនុស្សជាច្រើនទៅក្រៅប្រទេសពីព្រោះពួកគេគ្មានទ្រព្យធន ហើយមានការពិបាកក្នុងការរស់នៅក្នុងប្រទេសកំណើតដោយគ្មានប្រាក់។ ដើម្បីបានការងារធ្វើ ពួកគេត្រូវការប្រាក់។ លោកបានបន្ថែមថា ដើម្បីធ្វើអ្វីមួយ ពួកគេត្រូវការប្រាក់ ដូច្នេះគេចេញមកប្រទេសក្រៅពីព្រោះពួកគេគ្មានប្រាក់។ តែតាមការពិត ទោះបីជាពួកគេមកដល់បរទេសក៏ដោយ ពួកគេក៏មិនអាចសន្សំប្រាក់បានដែរ។
បុរសដែលសុំមិនឲ្យបញ្ចេញឈ្មោះ កំពុងដើរនៅខាងក្រៅការដ្ឋានសំណង់មួយនៅក្នុងទីក្រុងដូហា (Doha)។ លោកបានសច្ចាថា នឹងមិនទៅធ្វើការនៅបរទេសម្តងទៀតទេ។
លោកបាននិយាយថា៖ «មិនត្រឹមតែលោកទេដែលនិយាយដូច្នេះនោះ អ្នកផ្សេងទៀតក៏និយាយអញ្ចឹងដែរ។ យើងចេញមកក្រៅដើម្បីរកប្រាក់សម្រាប់ខ្លួនយើង មិនមែនដើម្បីឲ្យអ្នកចាត់ការឬលេខាបក្សកេងប្រវ័ញ្ចលើពួកយើងទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ កម្មករនៅក្នុងប្រទេសកាតានេះ កំពុងតែរកប្រាក់សម្រាប់មេការ និងលេខាបក្ស»។
លោកបានត្អូញត្អែរថា ប្រាក់ខែរបស់លោកភាគច្រើនបានបាត់បង់ដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលកូរ៉េខាងជើងបានយកមួយភាគដោយចាត់ទុកថាជា «ប្រាក់មូលនីធិភក្តីភាព» ហើយថា ក្រុមហ៊ុនកូរ៉េដែលជ្រើសរើសកម្មករមានមូលដ្ឋានក្នុងប្រទេសកាតា ក៏បានយកប្រាក់ខែរបស់លោកមួយចំណែកទៀតសម្រាប់«ការចំណាយផ្សេងៗ»។
កម្មកររូបនោះនិយាយថា លោកគួរតែទទួលបាន៧៥០ដុល្លារ ឬស្មើនឹង២៥០០រីយ៉ាលនៃប្រទេសកាតា។ ក៏ប៉ុន្តែ លោកបានបន្តថា បន្ទាប់ពីចំនួននេះត្រូវបានយកចេញម្តងហើយម្តងទៀត ប្រាក់ខែដោយបន្សល់តែ១៥០ដុល្លារ។ ចេញពីការចំណាយផ្សេងៗ ការសន្សំសំចៃត្រូវកាត់ចេញម្តងទៀត ហើយទីបញ្ចប់អ្នកនៅសល់តែ១០០ដុល្លារប៉ុណ្ណោះ។
លោកនិយាយថា មានតែអ្នកដែលមានសំណាងទេដែលអាចសល់ប្រាក់ពីរពាន់ដុល្លារត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ក្រោយបានពេលធ្វើការនៅប្រទេសកាតាអស់រយៈពេលបីឆ្នាំ។
ឥទ្ធិពលដែលគេមិនបានគិតដល់មួយនៃការទទួលកម្រៃតិចនេះគឺថា កម្មករកូរ៉េខាងជើងជាងច្រើនមានបំណងចូលពាក់ព័ន្ធក្នុងសកម្មភាពខុសច្បាប់ផ្សេងៗ។ កូរ៉េខាងជើងមានកេរ្តី៍ឈ្មោះល្បីថាជាអ្នកផលិតស្រាខុសច្បាប់ធំជាងគេនៅកាតា ដែលមានតែជនបរទេសមានប្រាក់ចំណូលជាងមួយពាន់មួយរយដុល្លារក្នុងមួយខែប៉ុណ្ណោះដែលទទួលបានការអនុញ្ញាតឲ្យទិញស្រានោះ។
កម្មករចំណាកស្រុកជាច្រើនមកពីទូទាំងពិភពលោក ដែលមកប្រទេសកាតា ប្រាថ្នាចង់បានភេសជ្ជៈដែលមានជាតិស្រវឹងក្រោយពេលធ្វើការអស់ជាច្រើនម៉ោង។ ហើយជនជាតិកូរ៉េខាងជើងជាអ្នកផ្តល់ជូនគ្រឿងស្រវឹងទាំងនោះ។
កម្មករកូរ៉េខាងជើងម្នាក់ប្រាប់វីអូអេថា ពួកគេបានធ្វើអំពើទាំងនោះ បើទោះបីជាប្រឈមនឹងការចាប់ខ្លួនក៏ដោយ។
លោកបានពន្យល់ថា នៅពេលមនុស្សត្រូវបានគេចាប់ដោយសារការពាក់ព័ន្ធនឹងស្រាខុសច្បាប់នោះ ពួកគេត្រូវបញ្ចូនត្រឡប់ទៅស្រុកវិញ។ កាលពីថ្មីៗនេះ មនុស្សបួននាក់ត្រូវបានបណ្តេញចេញ។ ក៏ប៉ុន្តែនៅតែមានជនជាតិកូរ៉េខាងជើងផ្សេងទៀត ដែលផលិតស្រានោះហើយលក់ឲ្យជនជាតិកូរ៉េនិងជនជាតិដទៃទៀត។ លោកនិយាយថា ស្រាមួយដបមានតម្លៃ១៥វ៉ុនគិតជាប្រាក់កូរ៉េខាងជើង ដែលមានតម្លៃប្រហែល៥ដុល្លារសហរដ្ឋអាមេរិក។ លោកនិយាយថា៖ «តម្លៃនោះវាថ្លៃខ្លាំងណាស់ ក៏ប៉ុន្តែយើងនៅតែពិសារស្រាទាំងនោះដើម្បីឲ្យគំនិតស្រស់ស្រាយឡើងវិញនិងមានអារម្មណ៍ល្អ។»
លោកបន្ថែមថា អ្នកដែលពាក់ព័ន្ធក្នុងការផលិតស្រានោះរកប្រាក់ចំណូលបានយ៉ាងតិចមួយម៉ឺនដុល្លារក្នុងរយៈពេល៦ខែ។
នៅតំបន់ West Bay នៃទីក្រុងដូហា ដែលពោរពេញទៅដោយសណ្ឋាគារភ្លឺចិញ្ចាច និងអាគារខ្ពស់ៗ មានការដ្ឋានសំណង់ជាច្រើនដែលជួលកម្មករកូរ៉េខាងជើង។ ការដ្ឋានមួយដែលសាងសង់សណ្ឋាគារប្រណីតនឹងត្រូវបញ្ចប់នៅក្នុងរយៈពេល៨ខែទៀត។
មេការជាជនជាតិឥណ្ឌាម្នាក់និយាយថា៖ «ជនជាតិកូរ៉េនៅទីនេះ? ពួកគេនៅលើនោះ។ ពួកគេកំពុងធ្វើការនៅកន្លែងដែក។»
វិស្វករក្នុងការដ្ឋានម្នាក់នេះនិយាយថា មានជនជាតិកូរ៉េខាងជើងប្រហែលមួយរយនាក់ធ្វើការនៅជាន់ដំបូលកំពុងតែចងដែក។
ក្រោយពេលវីអូអេបាននិយាយជាមួយកម្មករជាច្រើននាក់ក្នុងការដ្ឋាននោះ ដែលមកពីប្រទសស្រីលង្កា នេប៉ាល់ ឥណ្ឌា និងស៊ីរី កម្មករជនជាតិកូរ៉េខាងជើងម្នាក់ត្រូវបានហៅមកជួប។ គាត់ហាក់មានមន្ទិលសង្ស័យក្នុងចិត្ត ហើយមានការស្ទាក់ស្ទើរមិនចង់និយាយ។
គាត់មិនបានឆ្លើយសំនួរច្រើនទេ ក៏ប៉ុន្តែបាននិយាយថា កម្មករជាតិកូរ៉េខាងជើងក្នុងការដ្ឋាននោះ បញ្ចប់ការងារនៅម៉ោង១០យប់។ កម្មករពីប្រទេសដទៃទៀតចាប់ផ្តើមចេញពីការងារនៅម៉ោង៥ល្ងាច គឺនៅពេលដែលកម្មករវេនយប់មកដល់។ ការដ្ឋានសំណង់នៅប្រទេសកាតាចាប់ផ្តើមធ្វើការនៅម៉ោង៦ព្រឹក។
មេការសំណង់ជាតិកូរ៉េខាងត្បូងម្នាក់ក្នុងប្រទេសកាតា ដែលសុំឲ្យហៅឈ្មោះលោកថាត្រឹមតែ Lee និយាយថា ក្រុមកម្មករកូរ៉េខាងជើងត្រូវគេដឹងថាត្រូវធ្វើការរយៈពេលច្រើនម៉ោង។
នៅចម្ងាយ១២គីឡូម៉ែត្រពីកណ្តាលទីក្រុងដូហា គឺជាតំបន់ឧស្សាហកម្មមួយឈ្មោះ Al Sailiya។ នៅលើទីធ្លាដ៏ធំមួយនោះគឺជាជំរុំនៃកម្មករកូរ៉េខាងជើង។ នៅម៉ោង៥ពេលព្រលឹម ឡានមួយខែ្សយ៉ាងវែងដែលដឹកកម្មករកូរ៉េខាងជើង ចាកចេញពីបរិវេណនោះ ម្តងមួយៗ។ ភ្លើងនៅលើដំបូលឡានទាំងនោះ បានចាំងមួយភ្លែតៗទៅលើអន្តេវាសិកដ្ឋាន (កន្លែងស្នាក់នៅ) ដែលជាលំនៅដ្ឋានបណ្តោះអាសន្នធ្វើឡើងពីក្តារឈើហើយត្រូវគេលាបពណ៌ប្រផេះ ជាមួយដំបូលធ្វើពីបន្ទះដែក។
កម្មករជាតិកូរ៉េខាងជើងម្នាក់ប្រាប់វីអូអេថា បន្ទប់នៅក្នុងអន្តេវាសិកដ្ឋាននោះធ្វើឡើងសម្រាប់មនុស្ស៨នាក់ ៦នាក់ និង៤នាក់។ លោកបន្ថែមថា វាមានភាពអ៊ូអរ ហើយចង្អៀត ក៏ប៉ុន្តែយ៉ាងហោចណាស់ បន្ទប់ទាំងនោះមានបំពាក់ដោយម៉ាស៊ីនត្រជាក់។
ប្រទេសកូរ៉េខាងជើងត្រូវបានចាត់ទុកថាជាប្រទេសក្រីក្របំផុតមួយក្នុងពិភពលោក និងជារដ្ឋដែលមានការគាបសង្កត់ខ្លាំងជាងគេ។ មនុស្សរាប់ម៉ឺននាក់ចេញទៅធ្វើការក្នុងប្រទេស១៦ផ្សេងៗ ដោយផ្ញើប្រាក់សុទ្ធត្រឡប់ទៅឲ្យរដ្ឋាភិបាលព្យុងយ៉ាង៕
ប្រែសម្រួលដោយ នៀម ឆេង
