زرتشت احمدی راغب، زندانی سیاسی در قزلحصار، با تأکید بر این که نقض آشکار حقوق بشر در زندان‌های جمهوری اسلامی از راه‌های مختلف از جمله شنود تلفنها و قطع مکالمه ادامه دارد، گفت از بهمن ۵۷ جلوه قانون در جمهوری اسلامی اعدام و خشونت و سرکوب است.
اعتراض زرتشت احمدی راغب به «شنود تلفنها و قطع مکالمه» زندانیان سیاسی در حالی است که فایل‌های صوتی این زندانی سیاسی که یکشنبه ۱۸ شهریور در اختیار صدای آمریکا قرار گرفته نشان می‌دهد دست‌کم دو بار تماس او از طریق تلفن عمومی زندان، ناگهان قطع می‌شود.
به گفته آقای احمدی راغب، «شنود تلفنها و قطع مکالمه، نشانه و مصداقی از سانسور و نقض آشکار حقوق بشر است» و «کرامت انسانی و حقوق بشر» در ایران توسط جمهوری اسلامی به طور مکرر نقض می‌شود.
او با بیان این که «دادخواه کار» خود است، گفت که در شهریور ۱۳۹۷، در حالی که ۱۷ سال به عنوان نیروی رسمی شهرداری فردوسیه در شهریار کار کرده و آتش‌نشان بود، کسانی در «حراست، شهرداری، و شورای شهر» و با همکاری «نیروهای امنیتی» به دلیل این که او «دگراندیش» و معترض بوده، «نامه بیکاری» برایش صادر کردند که «همان‌ها بعدا به جهت تخلفات مالی و دست‌اندازی به بیت‌المال بازداشت شدند.»
زرتشت احمدی راغب، با به کار بردن تعبیر «ترور اقتصادی»، گفت که کاپشن آتش‌نشانی خود را به عنوان «سمبل ایستادگی یک کارگر» نگه داشته و افزود: «معیشت من و خانواده‌ام را گرفتند و شش سال تمام گذشت. دادخواهی کردم بارها به اشکال گوناگون اما پاسخ آنها زندان بود؛ و همچنان از زندان دادخواه کارم هستم.»
پیش از این نیز، پوران ناظمی مدافع حقوق بشر در ایران، به صدای آمریکا گفته است که یکی از کارهای جمهوری اسلامی این است که برای ایجاد فشار بیشتر بر فعالان مدنی و سیاسی «شاهرگ‌های اقتصادی» آنها را قطع می‌کند.
زرتشت احمدی راغب که از امضاکنندگان «بیانیه ۱۴» برای استعفای خامنه‌ای و گذار از جمهوری اسلامی است، گفت که پس از امضای آن بیانیه، در شهریور ۹۸ نیروهای حکومتی به خانه‌اش هجوم بردند و برای بازداشت «اسلحه بر سر» او گذاشتند.
آقای احمدی راغب با اشاره به این که در «شهریور ۱۴۰۱ مردم ایران جنبش مهسا را به راه انداختند»، گفت که «زنان پیشروان آن بودند و هنوز هم چه درون زندان و چه بیرون، پیشرو هستند.»
این فعال حقوق بشر زندانی، با بیان این که در شهریور ۱۴۰۲ مقامات قضایی جمهوری اسلامی او را به همراه «تنی چند از زندانیان سیاسی در اوین با غل و زنجیر به قزلحصار تبعید کردند»، گفت: «همچنان این جا هستیم. ما سکوت نکردیم. صداها و فریادها و بیانیه‌هایی که دادیم همه در زندان برای ما پرونده‌سازی شد. سلول انفرادی می‌فرستند، پرونده‌سازی می‌کنند تهدید می‌کنند تلفن‌هایمان را قطع می‌کنند. مگر ما چه می‌گوییم؟»
او با تأکید بر این که «من جمهوری اسلامی را هیچ وقت نپذیرفتم»، اضافه کرد: «چون جلوه قانون و عدالت را پس از بهمن ۵۷ چنین دیدم: اعدام، خشونت، سرکوب، و فاصله‌های طبقاتی که روز به روز بیشتر می‌شود. حاکمان باید فقط خدمت کنند و خدمتگزار بی‌منت مردم باشند نه این که آزادی‌خواهان را برای بیان و اعتراض به زندان بفرستند.»
زرتشت احمدی راغب، زندانی سیاسی و آتش‌نشان پیشین، که در پی فعالیت مدنی و حقوق بشری از کار خود اخراج شده، پیش از این نیز بارها بازداشت شده و چندین بار در زندان در اعتراض به نقض حقوق بشر در ایران اعتصاب غذا کرده است.
آقای احمدی راغب آخرین بار روز ۱۶ اسفند ۱۴۰۱ در حالی که قصد داشت در تجمع اعتراض معلمان به مسمومیت‌های سریالی دانش‌آموزان شرکت کند، «با ضرب و شتم» بازداشت شد.
قوه قضاییه جمهوری اسلامی بدون ابلاغ حکم، این فعال حقوق بشر را به «سه سال و ۹ ماه زندان» محکوم کرده است. زرتشت احمدی راغب حین بازداشت بارها با پرونده‌سازی مجدد مواجه شده است.
