سمیه رشیدی، زندانی سیاسی ۴۲ ساله که در زندان قرچک ورامین نگهداری می‌شد، بر اثر بی‌توجهی درمانی به کما رفت و چند روز بعد در بیمارستان مفتح تهران جان باخت. برخی کاربران این رویداد را، که پیش از این بارها در زندان‌های جمهوری اسلامی سابقه داشته، «قتل حکومتی» دانسته‌اند.
سمیه رشیدی زاده ۱۳۶۲، ششم اردیبهشت ۱۴۰۴ خورشیدی «به دلیل شعارنویسی» با توسل به خشونت و به گفته منابع آگاه با «مشت و لگد و کوبیدن سرش به دیوار» بازداشت شده بود. خانواده و هم‌بندی‌های او بارها نسبت به وضعیت جسمی‌اش، سردردهای شدید، و تشنج‌های مکرر او هشدار داده و درخواست رسیدگی پزشکی کرده بودند، اما به گفته منابع آگاه، مقامات زندان قرچک علائم بیماری این زندانی سیاسی را «تمارض» خوانده و به تجویز داروهای اعصاب بسنده کرده بودند.
جان باختن سمیه رشیدی، دختر جوان مخالف جمهوری اسلامی، در سومین سالگرد کشته شدن مهسا امینی تحت بازداشت نیروی انتظامی، که توجه شهروندان را در رسانه‌های اجتماعی به خود جلب کرده، نخستین مورد از نقض حق درمان زندانیان و کشته شدن آنان تحت شکنجه و بی‌توجهی پزشکی نیست.
امید میرصیافی، اکبر محمدی، زهرا کاظمی، ستار بهشتی، هدی صابر، خسرو جمالی‌فر، وحید صیادنصیری، علیرضا شیرمحمدعلی، زهرا بنی‌یعقوب، محسن روح‌الامینی، محمد کامرانی، امیر جوادی‌فر، بهنام محجوبی، ساسان نیک‌نفس، شاهین ناصری، بکتاش آبتین، و جواد روحی، تنها تنی چند از زندانیان سیاسی هستند که در سال‌های گذشته بر اثر شکنجه و یا محرومیت از حق درمان در زندان‌های مختلف جمهوری اسلامی کشته شده‌اند. و بی‌شمار زندانیان عادی که با پنهان‌کاری‌های این حکومت ناقض حقوق بشر، در سکوت و بی‌خبری یا اهمال مقامات سازمان زندان‌ها در رسیدگی درمانی، جان خود را از دست داده‌اند.
مسئولیت جان زندانیان و بازداشت‌شدگان به عهده سازمان زندان‌ها، قوه قضاییه و ضابطان آن است، اما مرگ در بازداشت بر اثر شکنجه و یا کوتاهی در درمان، بارها در زندان‌های جمهوری اسلامی تکرار شده است.
شهروندی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «یک زندانی سیاسی دیگر با کوتاهی عمدی جمهوری اسلامی در رسیدگی پزشکی کشته شد. سمیه رشیدی را جمهوری اسلامی کشت.»
به گفته او، جمهوری اسلامی این زندانی سیاسی را کشت، و حالا «با وقاحت همیشگی‌شان در خبر اعلام فوتش هم به کثیف‌ترین دروغ‌ها متهمش کردند.»
اشاره این کاربر به ادعاهای مقامات قضایی جمهوری اسلامی است که در خبرگزاری حکومتی میزان منتشر شده و بدون هیچ توضیحی درباره کوتاهی قوه قضاییه و سازمان زندان‌ها که منجر به کشته شدن یک زندانی تحت مسئولیت آنها بوده، اتهامات بی‌پایه را به این زندانی سیاسی نسبت داده و گفته که خانواده‌اش از سپردن وثیقه برای آزادی او وثیقه نگذاشته‌اند.
رسانه وابسته به قوه قضاییه در خلال ادعاهای خود اذعان کرده که سمیه رشیدی اعلام کرده بود که «سابقه تشنج دارد»، اما با این حال این زندانی سیاسی پس از به کما رفتن، در روز ۲۴ شهریور، ساعاتی پیش از سومین سالگرد کشته شدن مهسا ژینا امینی، به بیمارستان منتقل شده بود.
عالیه مطلب‌زاده، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر در ایران، نوشت: «سمیه رشیدی با دستان زنجیر شده کشته شد. زندانی گرفتار در حصار دیوارهای ستم که حتی بیماری‌اش را کتمان می‌کنند و دسترسی به پزشک را در بدترین شرایط از او دریغ می‌کنند.»
توماج صالحی، رپر معترض و زندانی سیاسی پیشین در ایران، نیز نوشت: «یک انسان فقط به خاطر شعارنویسی زندانی و کشته شد.
ابراهیم الله‌بخشی، فعال حقوق بشر، تأکید کرد «هر بار که عزیزی را در زندان کشتند، یک سناریو تکراری نوشتند» و «حقیقت روشن است که این‌ها قتل حکومتی» است.
یک کاربر دیگر ایکس نیز به شکنجه‌هایی که سمیه رشیدی از سوی عوامل جمهوری اسلامی تحمل کرده بود اشاره کرد و نوشت: «سمیه را ۶ اردیبهشت موقع شعارنویسی گرفتند، با مشت و لگد، سرش را به دیوار کوبیدند، روی سینه‌اش نشستند، و در زندان حالش بد شد ... به کما رفت و دیگر برنگشت.»
کشته شدن سمیه رشیدی در پی محرومیت از حق درمان مناسب، در حالی است که بسیاری دیگر از زندانیان، از جمله منوچهر بختیاری، فاطمه سپهری، کوشان پیرزاده، مطلب احمدیان، فرزانه قره‌حسنلو، مریم اکبری منفرد، داوود رضوی، و یوسف سواری، محروم از دسترسی به درمان مناسب، جانشان در خطر است.
پیش از این، وزارت امور خارجه ایالات متحده در بیانیه‌ای تأکید کرده است که جان هیچ یک از ایرانیان زیر حکومت جمهوری اسلامی در امان نیست.
