امانوئل اتولنگی، پژوهشگر ارشد در «بنیاد دفاع از دموکراسی ها» در واشنگتن، در یادداشتی در نشریه «نشنال اینترست» نوشته است ایران به لحاظ تاریخی از هر گونه ستیزه جویی علیه رژیم های غرب گرا، فارغ از گرایش مذهبی و سیاسی شان، حمایت کرده است.
اتولنگی می گوید سازمان های اطلاعاتی مراکش در ۶ ژانویه یک تبعه لبنانی ۵۷ ساله را در بدو ورود به آن کشور دستگیر کردند. اطلاعات زیادی از او در دسترس نیست به جز این که گذرنامه ها و کارت های شناسایی متعدد اروپایی را با خود حمل می کرده که صاحبان بعضی از آن ها گم شدن مدارک شان را گزارش داده بودند.
به گزارش یک مقام رسمی، او با اسم ابراهیم یوسف وارد مراکش می شد. اما چنین فردی با تاریخ تولد مشابهی در آمار جمعیت لبنان دیده نمی شود.
حزب الله و ایران سابقه فزاینده ای در جعل اسناد در سال های اخیر داشته اند.
در سال ۲۰۱۴، یک مامور حزب الله به ظن طراحی یک حمله تروریستی در لیما در پرو بازداشت شد. او با گذرنامه جعلی از سیرالئون وارد پرو شده بود.
در سال ۲۰۱۹، مقام های مسئول در آرژانتین دو ایرانی را بازداشت کردند که با گذرنامه های جعلی اسرائیلی وارد آن کشور شده بودند. ایرانی ها ادعا می کردند مخالفان جمهوری اسلامی هستند. به باور منابع اطلاعاتی آرژانتین، گذرنامه های جعلی آن ها کار افرادی در اسپانیا بوده که با ایران در ارتباط هستند.
چند ماه بعد، دو ایرانی دیگر در اکوادور با گذرنامه های جعلی بازداشت شدند.
یک عامل حزب الله با مدارک جعلی در مراکش در پی چیست؟
مراکش دو بار طی یک دهه روابط خود را با ایران قطع کرد: نخست در سال ۲۰۰۹ بر سر ادعای جمهوری اسلامی به مالکیت بحرین، و در سال ۲۰۱۸ حدود یک سال پس از بازگشایی سفارت ایران در مراکش، وزیر خارجه آن کشور تهران را به اعزام عوامل حزب الله و تجهیز «جبهه پولیساریو»، گروهی که مراکش با آن در «صحرای غربی» در جنگ است، متهم کرد. الجزایر، همسایه مراکش، از پولیساریو پشتیبانی می کند.
مراکش همچنین ایران را متهم کرده است که می کوشد شیعه گری انقلابی را در میان جمعیت سنی آن کشور گسترش دهد.
مراکش سال ۲۰۱۷ به درخواست ایالات متحده قاسم تاج الدین، یک تامین کننده مالی حزب الله، را هنگام عبور ترانزیت از آن کشور دستگیر و به آمریکا تحویل داد. بنا بر گزارش ها تهران تلاش کرده بود با پرداخت رشوه مانع این استرداد شود.
ورود عامل حزب الله به مراکش به فاصله کمتر از یک ماه از عادی سازی روابط اورشلیم و رباط ممکن است تصادفی نباشد. به خصوص که دو ماه پیش از آن رهبران جبهه پولیساریو به سه دهه صلح با مراکش پایان داده بودند.
دولت بایدن باید به این تحولات به دقت توجه کند. مراکش متحد قدرتمند ایالات متحده است و به لحاظ تاریخی بر سر مناقشه اعراب و اسرائیل موضعی معتدل در «اتحادیه عرب» داشته است. عادی سازی روابط دیپلماتیک میان مراکش و اسرائیل در ماه های اخیر امیدوارکننده است و واشنگتن باید در تلاشی فراگیر به منظور تحکیم و بسط «پیمان ابراهیم» مشوق آن باشد.
ایالات متحده در بالا گرفتن دوباره مناقشه در «صحرای غربی» منافع فراوانی برای از دست دادن دارد و نباید اجازه دهد نیروهای نیابتی ایران به آن جا فرستاده شوند تا وضعیت را مانند سوریه در یک دهه پیش بدتر کنند.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
در همین مورد، یک دیدگاه دیگر را نیز بخوانید:
