نازنین افشین جم، فعال حقوق بشر بین الملل، رئیس و یکی از بنیانگذاران سازمان «اعدام کودکان را متوقف کنید» و نویسنده «روایت دو نازنین» کانادایی ایرانی تباری است که ارتقای دموکراسی و آزادی در ایران، توقف اعدام، به ویژه اعدام نوجوانان، دفاع از حقوق زنان و حمایت از جنبش های آزادی خواه خارج از کشور را در صدر اولویت فعالیت های حرفه ای خود قرار داده است.
خانم افشین جم در سال ٢٠٠٣ تاج دختر شایسته کانادا را به سر گذاشت. او در حالی که فقط ٢٣ سال سن داشت، در گفتگو با رسانه هایی که وی را برای اظهاراتش در مورد «زیبایی هدف دار» به چالش می کشیدند، وعده داد تا از این عنوان استفاده کند تا اهداف بلندپروازانه خود در زمینه دفاع از حقوق بشر در کانادا و در عرصه بین المللی را تحقق بخشد.
نازنین افشین جم فارغ التحصیل رشته روابط بین الملل و علوم سیاسی از دانشگاه بریتیش کلمبیای کانادا است. او کارشناسی ارشد خود را در رشته سیاست بین الملل، از دانشگاه نورویچ کسب کرد. خانم افشین جم همسر پیتر مک کی، وزیر دفاع دولت فدرال کانادا است.
خانم افشین جم در مورد مسائل مختلفی همچون وضعیت حقوق بشر در ایران، فعالیت های عوامل جمهوری اسلامی ایران در کانادا و نیز فراخوان وی برای تعطیلی سفارت ایران در اتاوا با وب سایت صدای آمریکا به گفتگو نشست:
- شما اخیراً خواستار تعطیلی سفارت ایران در اتاوا شده اید. به نظر شما، بسته شدن سفارت چه تاثیری بر حفظ امنیت و سلامت ایرانی تباران مقیم کانادا دارد؟
نازنین افشین جم: من معتقدم که تعطیلی سفارت ایران در اتاوا و دیگر کشورها، پیام دیپلماتیک رسا و قوی به ایران ارسال خواهد کرد مبنی بر این که این حکومت و در نهایت سفارت خانه آن، نامشروع است. علی خامنه ای، رهبر ایران و محمود احمدی نژاد نماینده مردم ایران نیستند. به دلیل ٣٣ سال سرکوب و نقض فاحش حقوق بشر، بازداشت، شکنجه و اعدام و کشتار ایرانیان، حضور آن ها پذیرفته نیست و آن ها نباید در کانادا حضور داشته باشند.
سفارت (ایران) با سوء استفاده از برنامه های فرهنگی در تلاش است تا زیر پوشش این برنامه ها، تبلیغات انحرافی و گاه سرشار از نفرت خود را ترویج کند. برگزاری برنامه ای به مناسبت بزرگداشت آیت الله خمینی در دانشگاه کارلتون یکی از این برنامه ها بود. آن ها (مقامات ایرانی) کتاب هایی را از ایران برای تدریس در کلاس های زبان فارسی ارسال می کنند که حاوی تصاویر و پیام هایی هستند که نفرت به یهودیان و دیگر ادیان را ترویج می دهند. آن ها همچنین تلاش می کنند تا برای اجرای برنامه ها و اهداف سیاسی خود با سرخپوستان ارتباط برقرار کنند. عوامل حکومت تهران هم به کانادا اعزام شده اند و برای فعالان سیاسی و حقوق بشر جاسوسی می کنند و این اطلاعات را به مقامات تهران گزارش می دهند. چه کسی می داند که این فعالیت ها در آینده به چه چیز منتهی خواهد شد؟ در گذشته هم فعالان ایرانی تبار مقیم خارج از ایران ترور شدند. آن دسته از افرادی که- همچون خانواده من- از ایران بیرون رفتند تا در یک کشور آرام و دموکراتیک همچون کانادا زندگی بهتری داشته باشند، نمی خواهند مقامات حکومتی ایران در امورشان دخالت کند.
-اگر اتاوا تصمیم بگیرد سفارت ایران را تعطیل کند، این اقدام چه تاثیری بر جامعه ایرانی- کانادایی و نیز دیگر ایرانی هایی خواهد داشت که قصد دارند به کانادا مهاجرت کنند؟
نازنین افشین جم: جنبه تاسف آور تعطیلی سفارت این است که برای افرادی که می خواهد روادید دانشجویی و یا توریستی اخذ کنند و یا برای دیدار اعضای خانواده شان سفر کنند، دردسرآفرین و سخت خواهد بود. با این وجود، این به آن معنا نیست که آن ها اصلاً نخواهد توانست امور مربوط به اخذ روادید خود را انجام دهند. سفارت ایران در بریتانیا و ایالات متحده تعطیل هستند، اما در عوض از سفارت خانه های دیگری استفاده می کنند که به جای این سفارت ها فعال هستند و این خدمات را به آن ها ارائه می کنند. کانادا هم می تواند چنین کند. تعطیلی موقت سفارت بهای اندکی است که برای مدت کوتاهی، اما برای دستیابی به آزادی بلندمدت و استقرار دموکراسی در ایران پرداخته می شود، مخصوصاً که اگر بیشتر سفارت خانه را تعطیل کنند. من با مداخله نظامی در ایران مخالفم. به نظر می رسد ایران به درخواست های «آژانس بین المللی انرژی اتمی» گردن نمی نهد و تمایلی به آشتی و یا پذیرش پیشنهادهایی که چند کشور «گروه هشت» G8 مطرح کرده اند، ندارد. بنابراین حمله (نظامی) یکی از احتمالات است و هنوز برخی از کشورها در مورد آن صحبت می کنند. اگر بخواهیم از این فاجعه پیشگیری کنیم، باید در پی یافتن شیوه های دیگری باشیم که این حکومت و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را فلج کند. ما باید با مردم ایران همبستگی داشته باشیم و احساس مسئولیت کنیم. در شرایطی که (تغییر) باید از درون و در داخل کشور ایجاد شود، حداقل کاری که می توانیم در خارج انجام دهیم، حمایت مالی و معنوی است. فعالان مصر و فعالان لیبی برای سرنگونی حکومت هایشان جان فشانی های بسیاری کردند و قربانی بسیار دادند. مردم ایران نیز به ویژه پس از انتخابات ریاست جمهوری جعلی سال ٢٠٠٩، جان فشانی های زیادی کردند و بهای سنگینی پرداختند. ما برای کمک به مردم ایران برای پشت سر گذاشتن این نقطه عطف و قدم گذاشتن در راه آزادی و دموکراسی به یک طرح عملی هماهنگ نیاز داریم.
-با توجه به مناسبات تیره چند سال گذشته بین تهران و اتاوا، تصور نمی کنید که حفظ مناسبات بین دو کشور از طریق سفارتخانه ها، هر چند اندک و محدود، به نفع هر دو کشورست؟
نازنین افشین جم: من معتقدم که حفظ مناسبات دیپلماتیک با مقامات حکومت ایران که به طور آشکارا در مورد مسائل مربوط به حقوق زنان، اعدام ها و نیز آزار و اذیت اقلیت های قومی و نژادی و جنسی دروغ می گویند، کار عاقلانه ای نیست . از زمانی که زهرا کاظمی، عکاس خبری کانادایی ایرانی از سوی مقامات حکومت تهران و فقط به دلیل این که در بیرون محوطه زندان اوین عکس گرفته بود، مورد تجاوز قرار گرفت و به دست آن ها، مخصوصاً سعید مرتضوی به قتل رسید، دیپلماسی راهگشا نبوده است. سفرای کانادا برای استرداد پیکر وی تلاش کرده اند تا فرزندش در کانادا او را به خاک سپارد، اما راه به جای نبرده اند. کشورهای خارجی ٣٣ سال است که با دروغ و کلک های جمهوری اسلامی آشنا شده اند و دیگر فریب حرف های توخالی را نمی خورند. این امر در مورد مناسبات دیپلماتیک بین هلند و ایران هم مصداق دارد که در نهایت به (لغو) حکم اعدام زهرا بهرامی به اتهام قاچاق مواد مخدر کمکی نکرد. با وجود تلاش های سفیر برای مداخله در پرونده او، وی سال گذشته اعدام شد. هلند سفیر خود را از ایران فراخواند. چنین اقدامات و اعمال بی رحمانه و خشونت باری، باید پیامدهایی هم به همراه داشته باشد.
-اخیراً اخباری در مورد فعالیت های سفارت ایران در اتاوا پیرامون جذب نیرو از بین مهاجران ایرانی و به ویژه تازه واردان منتشر شده که در مسیر دستیابی به اهداف جمهوری اسلامی ایران و نیز تداوم کارزار تبلیغاتی سفارت، توصیف شده اند. در مورد این گزارش ها چه نظری دارید؟
نازنین افشین جم: من معتقدم که این ادعاها و اتهامات واقعیت دارند. من نامه هایی از دانشجویان ایرانی کانادایی دریافت کرده ام که در مورد این گلایه کرده اند که دیگر در موسسات و نهادهای کانادایی احساس امنیت نمی کنند. افرادی که تمایل دارند در اعتراضات آرام علیه حکومت (ایران) شرکت کنند و خانواده هایشان در ایران هستند می گویند دانشجویان بورسیه و یا جاسوسانی که حاکمیت ایران به کانادا اعزام کرده، ممکن است که از آن ها عکس بگیرند و یا اسامی شان را به مقامات ایران گزارش کنند. اعضای خانواده بعضی دیگر هم در ایران تحت فشار جمهوری قرار گرفته اند. من می دانم که فعالان دیگری هم هستند که برای برافراشتن پرچم قدیمی (شیر و خورشید) ایران مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند. برخی دیگر نیز تهدید و ارعاب شده اند. من و عزیزانم هم به دلیل فعالیت هایم علیه حکومت به مرگ تهدید شده ايم.
سفارت ایران در اتاوا زیر پوشش همکاری فرهنگی و آموزشی و برگزاری کنفرانس و همایش و با همکاری نزدیک با دانشگاه ها و نهادهای کانادایی، به طور فعالانه برای برنامه های خود تبلیغ کرده و اهدافش را پیش برده است.
-چه اقداماتی می توان برای اطلاع رسانی در مورد چنین فعالیت های بحث برانگیزی انجام داد؟ آیا ممانعت از برگزاری چنین رویدادها و همایش هایی به ساختار دموکراتیک کانادا لطمه نخواهد زد؟
نازنین افشین جم: اگر این رویدادها شبیه برنامه هایی باشند که در دانشگاه کارلتون برگزار شد، حداقل کاری که می توان انجام داد این است که طرف مقابل هم فضایی برای اظهارنظر داشته باشد. جای تاسف است که معترضان آرامی که در این رویداد شرکت کردند ، با اسکورت محافظان به خارج از سالن برگزاری راهنمایی شدند. سوال من این است که اگر برنامه ای در بزرگداشت هیتلر و یا حکومت نئونازی برگزار می شد، چه واکنشی به همراه داشت؟ شما هیچ گاه مراسمی برای گرامیداشت هیتلر نمی بینید.
-دولت کانادا برای نظارت و ارزیابی چنین فعالیت هایی که برای پیشبرد منابع دولت تهران است چه اقداماتی می تواند اتخاذ کند؟
نازنین افشین جم: ما می توانیم برای نظارت و بررسی دقیق و از نزدیک افرادی که در سفارت (ایران) کار و از حکومت حمایت می کنند و در دل ایرانیان مقیم کانادا رعب و وحشت می آفزینند، نیروهای امنیتی بیشتری به کار بگیریم. دولت (کانادا) می تواند محدودیت های سخت گیرانه بیشتری علیه سفر این افراد اعمال و دارایی های مقامات ایران و اعضای خانواده آن ها که در تلاش هستند تا به کانادا مهاجرت کنند را مسدود کند. همانطور که دیکتاتوری صدام حسین و معمر قذافی دوام نداشتند و حکومت اسد نیز سقوط خواهد کرد. بنابراین من از دیپلمات های ایرانی می خواهم همچون برخی از همکاران دیگر خود به مردم بپیوندند. من امیدوارم که این امر سبب شود که بسیج، سپاه و ارتش نیز پیش از سقوط رژیم، اعلام همبستگی کنند و به مردم بپیوندند.
-دولت کانادا فعالیت های عوامل دولت ایران را محدود کرده و تحریم های اقتصادی علیه ایران اعمال کرده است، آیا به نظر شما اقداماتی از این دست برای ممانعت از سفر عوامل دولت ایران و فعالیت های آن در پیگیری اهدافی که دولت تهران در پی دستیابی آن ها در کانادا است، کافی و موثر بوده اند؟
نازنین افشین جم: دولت کانادا در اعمال تحریم های خاص بسیار جدی و قوی ظاهر شده است، این اقدامات به هدف فلج کردن افراد وابسته به حکومت و نیز اتخاذ یک موضع فعال در زمینه ارائه قطعنامه ای به سازمان ملل متحد علیه وضعیت حقوق بشر در ایران صورت گرفته اند. با این وجود، همانگونه که شاهد بوده ایم سفارت (ایران) فعالیت های خود را زیر پوشش برنامه های فرهنگی و ترویج و تبلیغات برای دستیابی به اهداف خود ادامه می دهد. من به یاد دارم که در گذشته ای نه چندان دور قرار بود فیلم مستندی در مورد ایران در «آرشیو ملی» در اتاوا به نمایش در آید و سفارت ایران از این اکران شکایت کرد و نمایش آن لغو شد. بعضی از مقامات بلندپایه دولت برای اکران آن که یک بار هم لغو شده بود، پافشاری کرده بودند. سفارت ایران حتی با برخی از روسای قبایل سرخپوستان کانادا در تماس بوده و با آن ها دیدار کرده و قول هایی داده است. آن ها همچنین از سرخپوست ها دعوت کرده اند تا از مجلس ایران دیدار کنند تا شاید بتوانند به درخواست آن ها برای بهبود وضعیت مسکن در کانادا کمک کنند، در حالی که مردم ایران احتیاج بیشتری به مسکن دارند.
-در شرایطی که بلندپروازی های تهران در صدر اولویت های اتاوا قرار دارد، آیا به نظر شما کانادا به اندازه کافی به وضعیت حقوق بشر در ایران توجه می کند؟
نازنین افشین جم: من می دانم که دولت نگرانی های موجود در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران را بسیار جدی تلقی می کند و گفتگوها و دیدارهای متعددی در این مورد در پارلمان داشته است و چندین سال است که قطعنامه هایی در مورد وضعیت وخیم حقوق بشر در ایران را ارائه کرده است، اما من در مقام یک فعال معتقدم که همیشه می توان قدم های بیشتری برداشت. به باور من، بیشتر کشورها پرسش (پرونده) اتمی را پیش از وضعیت حقوق بشر ایران مطرح می کنند. من فکر می کنم که این دو مسئله به طور جدایی ناپذیری به هم وابسته هستند. اگر ایران کشوری با ثبات، آزاد، شفاف و دموکراتیک و عاری از رهبران خودکامه بود، ما از مسئله اتمی ایران نگران نبودیم و در مورد آن گفتگو نمی کردیم.
-به نظر شما اقدامات موثرتری هستند که فعالان، سیاستمداران و ایرانیان خارج از کشور بتوانند برای بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران انجام دهند؟
نازنین افشین جم:قطعا. من می خواهم شاهد به پاخاستن اکثریت خاموش باشم و ببینم که خشم خود علیه این حکومت را ابراز کنند. و یا با حمایت مالی و یا کار داوطلبانه ، با برداشتن قدم های ملموس به مردم ایران کمک کنند. یکی از این راه ها کمک به همبستگی نیروهای مخالف در تبعید است.
-در مورد فعالیت های اخیر خود برای ارتقای آگاهی در مورد موارد نقض حقوق بشر و نیز نگرانی های فزاینده در مورد افزایش موارد اعدام ها در ایران صحبت کنید.
نازنین افشین جم: من اخیراً کتابی زیر عنوان «روایت دو نازنین» چاپ کردم که نیمی از درآمد حاصل از فروش آن به ابتکارهای مربوط به مبارزه با خشونت علیه زنان و کودکان اختصاص داده خواهد شد. این کتاب خود ابزاری برای آگاهی رسانی در مورد وضعیت سیاسی و نیز حقوق بشر در ایران است. من همچنین از طریق سخنرانی در کنفرانس های بزرگ، همایش های عمومی، جلسات خصوصی با مقامات دولتی در کانادا و خارج از کشور، از طریق رسانه ها و نیز انتشار یادداشت هایی در شبکه های اجتماعی ، آگاهی رسانی می کنم و خواهان اقدام عملی می شوم. من هنوز مدیریت تارنمای توقف اعدام کودکان را به عهده دارم، گرچه بسیاری از وکلایی که از نزدیک با آن ها کار می کردم یا زندانی هستند و یا از ایران متواری شده اند و ما همچون گذشته نمی توانیم به شیوه ای موثر و فعال کار کنیم. من تا جایی که می توانم از طرف پناهندگان و دیگر افرادی که امنیت و جانشان در معرض خطر قریب الوقوع قرار دارد، رایزنی می کنم. من سعی می کنم فرصت هایی را برای همبستگی گروه های مخالف بیابم. من سال گذشته چندین گردهمایی متشکل از فعالان و پژوهشگران برگزار کردم تا راهکارهایی برای کمک به جنبش ایرانیان و تلاش هایشان در مسیر دستیابی به آزادی و دموکراسی بیابیم.
خانم افشین جم در سال ٢٠٠٣ تاج دختر شایسته کانادا را به سر گذاشت. او در حالی که فقط ٢٣ سال سن داشت، در گفتگو با رسانه هایی که وی را برای اظهاراتش در مورد «زیبایی هدف دار» به چالش می کشیدند، وعده داد تا از این عنوان استفاده کند تا اهداف بلندپروازانه خود در زمینه دفاع از حقوق بشر در کانادا و در عرصه بین المللی را تحقق بخشد.
نازنین افشین جم فارغ التحصیل رشته روابط بین الملل و علوم سیاسی از دانشگاه بریتیش کلمبیای کانادا است. او کارشناسی ارشد خود را در رشته سیاست بین الملل، از دانشگاه نورویچ کسب کرد. خانم افشین جم همسر پیتر مک کی، وزیر دفاع دولت فدرال کانادا است.
خانم افشین جم در مورد مسائل مختلفی همچون وضعیت حقوق بشر در ایران، فعالیت های عوامل جمهوری اسلامی ایران در کانادا و نیز فراخوان وی برای تعطیلی سفارت ایران در اتاوا با وب سایت صدای آمریکا به گفتگو نشست:
- شما اخیراً خواستار تعطیلی سفارت ایران در اتاوا شده اید. به نظر شما، بسته شدن سفارت چه تاثیری بر حفظ امنیت و سلامت ایرانی تباران مقیم کانادا دارد؟
نازنین افشین جم: من معتقدم که تعطیلی سفارت ایران در اتاوا و دیگر کشورها، پیام دیپلماتیک رسا و قوی به ایران ارسال خواهد کرد مبنی بر این که این حکومت و در نهایت سفارت خانه آن، نامشروع است. علی خامنه ای، رهبر ایران و محمود احمدی نژاد نماینده مردم ایران نیستند. به دلیل ٣٣ سال سرکوب و نقض فاحش حقوق بشر، بازداشت، شکنجه و اعدام و کشتار ایرانیان، حضور آن ها پذیرفته نیست و آن ها نباید در کانادا حضور داشته باشند.
سفارت (ایران) با سوء استفاده از برنامه های فرهنگی در تلاش است تا زیر پوشش این برنامه ها، تبلیغات انحرافی و گاه سرشار از نفرت خود را ترویج کند. برگزاری برنامه ای به مناسبت بزرگداشت آیت الله خمینی در دانشگاه کارلتون یکی از این برنامه ها بود. آن ها (مقامات ایرانی) کتاب هایی را از ایران برای تدریس در کلاس های زبان فارسی ارسال می کنند که حاوی تصاویر و پیام هایی هستند که نفرت به یهودیان و دیگر ادیان را ترویج می دهند. آن ها همچنین تلاش می کنند تا برای اجرای برنامه ها و اهداف سیاسی خود با سرخپوستان ارتباط برقرار کنند. عوامل حکومت تهران هم به کانادا اعزام شده اند و برای فعالان سیاسی و حقوق بشر جاسوسی می کنند و این اطلاعات را به مقامات تهران گزارش می دهند. چه کسی می داند که این فعالیت ها در آینده به چه چیز منتهی خواهد شد؟ در گذشته هم فعالان ایرانی تبار مقیم خارج از ایران ترور شدند. آن دسته از افرادی که- همچون خانواده من- از ایران بیرون رفتند تا در یک کشور آرام و دموکراتیک همچون کانادا زندگی بهتری داشته باشند، نمی خواهند مقامات حکومتی ایران در امورشان دخالت کند.
-اگر اتاوا تصمیم بگیرد سفارت ایران را تعطیل کند، این اقدام چه تاثیری بر جامعه ایرانی- کانادایی و نیز دیگر ایرانی هایی خواهد داشت که قصد دارند به کانادا مهاجرت کنند؟
نازنین افشین جم: جنبه تاسف آور تعطیلی سفارت این است که برای افرادی که می خواهد روادید دانشجویی و یا توریستی اخذ کنند و یا برای دیدار اعضای خانواده شان سفر کنند، دردسرآفرین و سخت خواهد بود. با این وجود، این به آن معنا نیست که آن ها اصلاً نخواهد توانست امور مربوط به اخذ روادید خود را انجام دهند. سفارت ایران در بریتانیا و ایالات متحده تعطیل هستند، اما در عوض از سفارت خانه های دیگری استفاده می کنند که به جای این سفارت ها فعال هستند و این خدمات را به آن ها ارائه می کنند. کانادا هم می تواند چنین کند. تعطیلی موقت سفارت بهای اندکی است که برای مدت کوتاهی، اما برای دستیابی به آزادی بلندمدت و استقرار دموکراسی در ایران پرداخته می شود، مخصوصاً که اگر بیشتر سفارت خانه را تعطیل کنند. من با مداخله نظامی در ایران مخالفم. به نظر می رسد ایران به درخواست های «آژانس بین المللی انرژی اتمی» گردن نمی نهد و تمایلی به آشتی و یا پذیرش پیشنهادهایی که چند کشور «گروه هشت» G8 مطرح کرده اند، ندارد. بنابراین حمله (نظامی) یکی از احتمالات است و هنوز برخی از کشورها در مورد آن صحبت می کنند. اگر بخواهیم از این فاجعه پیشگیری کنیم، باید در پی یافتن شیوه های دیگری باشیم که این حکومت و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را فلج کند. ما باید با مردم ایران همبستگی داشته باشیم و احساس مسئولیت کنیم. در شرایطی که (تغییر) باید از درون و در داخل کشور ایجاد شود، حداقل کاری که می توانیم در خارج انجام دهیم، حمایت مالی و معنوی است. فعالان مصر و فعالان لیبی برای سرنگونی حکومت هایشان جان فشانی های بسیاری کردند و قربانی بسیار دادند. مردم ایران نیز به ویژه پس از انتخابات ریاست جمهوری جعلی سال ٢٠٠٩، جان فشانی های زیادی کردند و بهای سنگینی پرداختند. ما برای کمک به مردم ایران برای پشت سر گذاشتن این نقطه عطف و قدم گذاشتن در راه آزادی و دموکراسی به یک طرح عملی هماهنگ نیاز داریم.
-با توجه به مناسبات تیره چند سال گذشته بین تهران و اتاوا، تصور نمی کنید که حفظ مناسبات بین دو کشور از طریق سفارتخانه ها، هر چند اندک و محدود، به نفع هر دو کشورست؟
نازنین افشین جم: من معتقدم که حفظ مناسبات دیپلماتیک با مقامات حکومت ایران که به طور آشکارا در مورد مسائل مربوط به حقوق زنان، اعدام ها و نیز آزار و اذیت اقلیت های قومی و نژادی و جنسی دروغ می گویند، کار عاقلانه ای نیست . از زمانی که زهرا کاظمی، عکاس خبری کانادایی ایرانی از سوی مقامات حکومت تهران و فقط به دلیل این که در بیرون محوطه زندان اوین عکس گرفته بود، مورد تجاوز قرار گرفت و به دست آن ها، مخصوصاً سعید مرتضوی به قتل رسید، دیپلماسی راهگشا نبوده است. سفرای کانادا برای استرداد پیکر وی تلاش کرده اند تا فرزندش در کانادا او را به خاک سپارد، اما راه به جای نبرده اند. کشورهای خارجی ٣٣ سال است که با دروغ و کلک های جمهوری اسلامی آشنا شده اند و دیگر فریب حرف های توخالی را نمی خورند. این امر در مورد مناسبات دیپلماتیک بین هلند و ایران هم مصداق دارد که در نهایت به (لغو) حکم اعدام زهرا بهرامی به اتهام قاچاق مواد مخدر کمکی نکرد. با وجود تلاش های سفیر برای مداخله در پرونده او، وی سال گذشته اعدام شد. هلند سفیر خود را از ایران فراخواند. چنین اقدامات و اعمال بی رحمانه و خشونت باری، باید پیامدهایی هم به همراه داشته باشد.
-اخیراً اخباری در مورد فعالیت های سفارت ایران در اتاوا پیرامون جذب نیرو از بین مهاجران ایرانی و به ویژه تازه واردان منتشر شده که در مسیر دستیابی به اهداف جمهوری اسلامی ایران و نیز تداوم کارزار تبلیغاتی سفارت، توصیف شده اند. در مورد این گزارش ها چه نظری دارید؟
نازنین افشین جم: من معتقدم که این ادعاها و اتهامات واقعیت دارند. من نامه هایی از دانشجویان ایرانی کانادایی دریافت کرده ام که در مورد این گلایه کرده اند که دیگر در موسسات و نهادهای کانادایی احساس امنیت نمی کنند. افرادی که تمایل دارند در اعتراضات آرام علیه حکومت (ایران) شرکت کنند و خانواده هایشان در ایران هستند می گویند دانشجویان بورسیه و یا جاسوسانی که حاکمیت ایران به کانادا اعزام کرده، ممکن است که از آن ها عکس بگیرند و یا اسامی شان را به مقامات ایران گزارش کنند. اعضای خانواده بعضی دیگر هم در ایران تحت فشار جمهوری قرار گرفته اند. من می دانم که فعالان دیگری هم هستند که برای برافراشتن پرچم قدیمی (شیر و خورشید) ایران مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند. برخی دیگر نیز تهدید و ارعاب شده اند. من و عزیزانم هم به دلیل فعالیت هایم علیه حکومت به مرگ تهدید شده ايم.
سفارت ایران در اتاوا زیر پوشش همکاری فرهنگی و آموزشی و برگزاری کنفرانس و همایش و با همکاری نزدیک با دانشگاه ها و نهادهای کانادایی، به طور فعالانه برای برنامه های خود تبلیغ کرده و اهدافش را پیش برده است.
-چه اقداماتی می توان برای اطلاع رسانی در مورد چنین فعالیت های بحث برانگیزی انجام داد؟ آیا ممانعت از برگزاری چنین رویدادها و همایش هایی به ساختار دموکراتیک کانادا لطمه نخواهد زد؟
نازنین افشین جم: اگر این رویدادها شبیه برنامه هایی باشند که در دانشگاه کارلتون برگزار شد، حداقل کاری که می توان انجام داد این است که طرف مقابل هم فضایی برای اظهارنظر داشته باشد. جای تاسف است که معترضان آرامی که در این رویداد شرکت کردند ، با اسکورت محافظان به خارج از سالن برگزاری راهنمایی شدند. سوال من این است که اگر برنامه ای در بزرگداشت هیتلر و یا حکومت نئونازی برگزار می شد، چه واکنشی به همراه داشت؟ شما هیچ گاه مراسمی برای گرامیداشت هیتلر نمی بینید.
-دولت کانادا برای نظارت و ارزیابی چنین فعالیت هایی که برای پیشبرد منابع دولت تهران است چه اقداماتی می تواند اتخاذ کند؟
نازنین افشین جم: ما می توانیم برای نظارت و بررسی دقیق و از نزدیک افرادی که در سفارت (ایران) کار و از حکومت حمایت می کنند و در دل ایرانیان مقیم کانادا رعب و وحشت می آفزینند، نیروهای امنیتی بیشتری به کار بگیریم. دولت (کانادا) می تواند محدودیت های سخت گیرانه بیشتری علیه سفر این افراد اعمال و دارایی های مقامات ایران و اعضای خانواده آن ها که در تلاش هستند تا به کانادا مهاجرت کنند را مسدود کند. همانطور که دیکتاتوری صدام حسین و معمر قذافی دوام نداشتند و حکومت اسد نیز سقوط خواهد کرد. بنابراین من از دیپلمات های ایرانی می خواهم همچون برخی از همکاران دیگر خود به مردم بپیوندند. من امیدوارم که این امر سبب شود که بسیج، سپاه و ارتش نیز پیش از سقوط رژیم، اعلام همبستگی کنند و به مردم بپیوندند.
-دولت کانادا فعالیت های عوامل دولت ایران را محدود کرده و تحریم های اقتصادی علیه ایران اعمال کرده است، آیا به نظر شما اقداماتی از این دست برای ممانعت از سفر عوامل دولت ایران و فعالیت های آن در پیگیری اهدافی که دولت تهران در پی دستیابی آن ها در کانادا است، کافی و موثر بوده اند؟
نازنین افشین جم: دولت کانادا در اعمال تحریم های خاص بسیار جدی و قوی ظاهر شده است، این اقدامات به هدف فلج کردن افراد وابسته به حکومت و نیز اتخاذ یک موضع فعال در زمینه ارائه قطعنامه ای به سازمان ملل متحد علیه وضعیت حقوق بشر در ایران صورت گرفته اند. با این وجود، همانگونه که شاهد بوده ایم سفارت (ایران) فعالیت های خود را زیر پوشش برنامه های فرهنگی و ترویج و تبلیغات برای دستیابی به اهداف خود ادامه می دهد. من به یاد دارم که در گذشته ای نه چندان دور قرار بود فیلم مستندی در مورد ایران در «آرشیو ملی» در اتاوا به نمایش در آید و سفارت ایران از این اکران شکایت کرد و نمایش آن لغو شد. بعضی از مقامات بلندپایه دولت برای اکران آن که یک بار هم لغو شده بود، پافشاری کرده بودند. سفارت ایران حتی با برخی از روسای قبایل سرخپوستان کانادا در تماس بوده و با آن ها دیدار کرده و قول هایی داده است. آن ها همچنین از سرخپوست ها دعوت کرده اند تا از مجلس ایران دیدار کنند تا شاید بتوانند به درخواست آن ها برای بهبود وضعیت مسکن در کانادا کمک کنند، در حالی که مردم ایران احتیاج بیشتری به مسکن دارند.
-در شرایطی که بلندپروازی های تهران در صدر اولویت های اتاوا قرار دارد، آیا به نظر شما کانادا به اندازه کافی به وضعیت حقوق بشر در ایران توجه می کند؟
نازنین افشین جم: من می دانم که دولت نگرانی های موجود در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران را بسیار جدی تلقی می کند و گفتگوها و دیدارهای متعددی در این مورد در پارلمان داشته است و چندین سال است که قطعنامه هایی در مورد وضعیت وخیم حقوق بشر در ایران را ارائه کرده است، اما من در مقام یک فعال معتقدم که همیشه می توان قدم های بیشتری برداشت. به باور من، بیشتر کشورها پرسش (پرونده) اتمی را پیش از وضعیت حقوق بشر ایران مطرح می کنند. من فکر می کنم که این دو مسئله به طور جدایی ناپذیری به هم وابسته هستند. اگر ایران کشوری با ثبات، آزاد، شفاف و دموکراتیک و عاری از رهبران خودکامه بود، ما از مسئله اتمی ایران نگران نبودیم و در مورد آن گفتگو نمی کردیم.
-به نظر شما اقدامات موثرتری هستند که فعالان، سیاستمداران و ایرانیان خارج از کشور بتوانند برای بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران انجام دهند؟
نازنین افشین جم:قطعا. من می خواهم شاهد به پاخاستن اکثریت خاموش باشم و ببینم که خشم خود علیه این حکومت را ابراز کنند. و یا با حمایت مالی و یا کار داوطلبانه ، با برداشتن قدم های ملموس به مردم ایران کمک کنند. یکی از این راه ها کمک به همبستگی نیروهای مخالف در تبعید است.
-در مورد فعالیت های اخیر خود برای ارتقای آگاهی در مورد موارد نقض حقوق بشر و نیز نگرانی های فزاینده در مورد افزایش موارد اعدام ها در ایران صحبت کنید.
نازنین افشین جم: من اخیراً کتابی زیر عنوان «روایت دو نازنین» چاپ کردم که نیمی از درآمد حاصل از فروش آن به ابتکارهای مربوط به مبارزه با خشونت علیه زنان و کودکان اختصاص داده خواهد شد. این کتاب خود ابزاری برای آگاهی رسانی در مورد وضعیت سیاسی و نیز حقوق بشر در ایران است. من همچنین از طریق سخنرانی در کنفرانس های بزرگ، همایش های عمومی، جلسات خصوصی با مقامات دولتی در کانادا و خارج از کشور، از طریق رسانه ها و نیز انتشار یادداشت هایی در شبکه های اجتماعی ، آگاهی رسانی می کنم و خواهان اقدام عملی می شوم. من هنوز مدیریت تارنمای توقف اعدام کودکان را به عهده دارم، گرچه بسیاری از وکلایی که از نزدیک با آن ها کار می کردم یا زندانی هستند و یا از ایران متواری شده اند و ما همچون گذشته نمی توانیم به شیوه ای موثر و فعال کار کنیم. من تا جایی که می توانم از طرف پناهندگان و دیگر افرادی که امنیت و جانشان در معرض خطر قریب الوقوع قرار دارد، رایزنی می کنم. من سعی می کنم فرصت هایی را برای همبستگی گروه های مخالف بیابم. من سال گذشته چندین گردهمایی متشکل از فعالان و پژوهشگران برگزار کردم تا راهکارهایی برای کمک به جنبش ایرانیان و تلاش هایشان در مسیر دستیابی به آزادی و دموکراسی بیابیم.
