مجری سابق طرح «احیا و تعادل‌بخشی آب‌‌های زیرزمینی» در وزارت نیرو بود و نبود ایران را وابسته به آب زیرزمینی دانسته و گفته که جمعیت حاشیه‌نشین شهرهای ایران در یک دوره ۳۵ ساله از ۶۰۰ هزار نفر به بیش از ۲۵ میلیون نفر افزایش یافته است.
محمدعلی مصطفوی تاکید کرده است که قانون «ملی‌شدن آب» که در سال ۱۳۴۷ به تصویب رسید و ۲۰ محدوده از جمله جیرفت و مشهد و ورامین ممنوعه اعلام شدند.
مصطفوی گفته است که «همان موقع‌هم زنگ‌های خطر برای ایران به صدا درآمده بود. بنابراین باید بسیار دست به عصا و بسیار مدبرانه و با نگاه تخصصی حرکت کنیم، برای اینکه بود و نبود ایران به آب زیرزمینی مربوط است.»
پدیده حاشیه نشینی ناشی از بحران‌های متعدد در ایران است که از آن جمله می‌توان به بحران اقتصادی و بحران آب اشاره کرد. در همین رابطه مرکز پژوهش‌های مجلس در آخرین گزارش خود در این زمینه نوشته است که «همه استان‌های کشور با پدیده زاغه‌نشینی مواجه‌اند.»
به گزارش این مرکز، حدود ۲۰ میلیون نفر در ایران در «بافت‌های ناکارآمد شامل سکونت‌گاه‌غیر رسمی، بافت تاریخی و بافت فرسوده ساکن هستند.»
بازوی پژوهشی مجلس نوشته است که حدود ۶ میلیون نفر از این جمعیت، به طور مشخص در سکونتگاه‌های غیررسمی زندگی می‌کنند. کسانی که «اقتصاد ناکارآمد و فقر آنها را زاغه‌نشین و در جای جای کشور پراکنده کرده است.»
برآوردها نشان میدهد که شرایط اقتصادی در ایران تغییر مثبتی را به خود نخواهد دید و باید منتظر افزایش آمار حاشیه‌نشینی و فقر بود.
مرور آخرین آمارهای رسمی اقتصادی منتشر شده نشان میدهد که در قیمت متوسط هر متر مربع مسکن در تهران به بالای ۷۰ میلیون تومان رسیده است و تورم سالانه در مهرماه کماکان بالای ۴۰ درصد است.
