یافته های یک پژوهش جدید حاکی از آن است احتمال دارد نوشیدن دو فنجان کاکائو در روز به کارایی مغز افراد سالمند کمک کند.
نرسیدن خون کافی به مغز یکی از علل معمول پدید آمدن نوع معمولی از نسیان (dementia) است.
فرزانه سوروند، متخصص اعصاب و روان دانشکده پزشکی هاروارد در پژوهش خود بر تاثیر جریان خون و مهارت های فکری و ذهنی انسان تمرکز کرده بود. تحقیق او متمرکز بود بر گروهی از افراد بالای ۶۰ سال و با معدل سنی ۷۳ سال، که به انواع معمول نسیان و فراموشی ویژه این دوران مبتلا نبودند. با این وجود از بین این افراد، جریان خون مغز ۱۸ تن از این افراد با مشکلاتی مواجه بود.
شرکت کنندگان به عنوان بخشی از این تحقیق به مدت یک ماه روزی دو فنجان کاکائوی داغ نوشیدند. آن ها سپس برای تست حافظه و شیوه فکر کردنشان مورد آزمایش های قرار گرفتند و دکتر سوروند برای اندازه گیری جریان خونی که به مغز این افراد می رسد، اولتراساوند انجام داد و دریافت که جریان خون بخش های فعال مغز و کارآیی شناختی این بخش ها افزایش یافته است.
در پایان این تحقیق شرایط شرکت کنندگانی که مشکل ارسال جریان خون به مغز داشتند با نوشیدن کاکائوی داغ به طور قابل توجهی بهتر شده بود و یافته های پژوهش حاکی از آن بود که میزان جریان خون تا سطح بیش از ۸ درصد بهتر شده بود. کارآیی و میزان جریان خون به مغز شرکت کنندگانی دیگر هیچ تغییری نکرده بود.
یک فرضیه ای وجود دارد که آنتی اکسیدان فلاوانول که در کاکائو موجود است به افزایش کارآیی شناختی کمک می کند.
پال روزنبرگ، کارشناس آلزایمر که همزمان با انتشار پژوهش دکتر سوروند مقاله ای در این زمینه در نشریه «نورولوژی» منتشر کرده است چندان نظر مثبتی نسبت به این نظریه ندارد.
دکتر روزنبرگ، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز تحقیق دکتر سوروند را «قدم اول و مهمی» به سمت تحقیقات مشابهی مطرح می کند که در نهایت به یافتن درمان ها و داروهای بهتری برای درمان بیماری آلزایمر منتهی خواهد شد.
او با این وجود یادآوری کرده هنوز برای تاکید بسیار بر نقش کاکائو روی بیماری های مغزی همچون فراموشی و یا آلزایمر در افراد سالمند خیلی زود است اما احتمال این که با استفاده از مواد موجود در کاکائو دارویی تولید شود، وجود دارد.
تا آن زمان می توان صرفاً از مصرف یک فنجان کاکائوی داغ و مزه عالی آن لذت برد.
نرسیدن خون کافی به مغز یکی از علل معمول پدید آمدن نوع معمولی از نسیان (dementia) است.
فرزانه سوروند، متخصص اعصاب و روان دانشکده پزشکی هاروارد در پژوهش خود بر تاثیر جریان خون و مهارت های فکری و ذهنی انسان تمرکز کرده بود. تحقیق او متمرکز بود بر گروهی از افراد بالای ۶۰ سال و با معدل سنی ۷۳ سال، که به انواع معمول نسیان و فراموشی ویژه این دوران مبتلا نبودند. با این وجود از بین این افراد، جریان خون مغز ۱۸ تن از این افراد با مشکلاتی مواجه بود.
شرکت کنندگان به عنوان بخشی از این تحقیق به مدت یک ماه روزی دو فنجان کاکائوی داغ نوشیدند. آن ها سپس برای تست حافظه و شیوه فکر کردنشان مورد آزمایش های قرار گرفتند و دکتر سوروند برای اندازه گیری جریان خونی که به مغز این افراد می رسد، اولتراساوند انجام داد و دریافت که جریان خون بخش های فعال مغز و کارآیی شناختی این بخش ها افزایش یافته است.
در پایان این تحقیق شرایط شرکت کنندگانی که مشکل ارسال جریان خون به مغز داشتند با نوشیدن کاکائوی داغ به طور قابل توجهی بهتر شده بود و یافته های پژوهش حاکی از آن بود که میزان جریان خون تا سطح بیش از ۸ درصد بهتر شده بود. کارآیی و میزان جریان خون به مغز شرکت کنندگانی دیگر هیچ تغییری نکرده بود.
یک فرضیه ای وجود دارد که آنتی اکسیدان فلاوانول که در کاکائو موجود است به افزایش کارآیی شناختی کمک می کند.
پال روزنبرگ، کارشناس آلزایمر که همزمان با انتشار پژوهش دکتر سوروند مقاله ای در این زمینه در نشریه «نورولوژی» منتشر کرده است چندان نظر مثبتی نسبت به این نظریه ندارد.
دکتر روزنبرگ، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز تحقیق دکتر سوروند را «قدم اول و مهمی» به سمت تحقیقات مشابهی مطرح می کند که در نهایت به یافتن درمان ها و داروهای بهتری برای درمان بیماری آلزایمر منتهی خواهد شد.
او با این وجود یادآوری کرده هنوز برای تاکید بسیار بر نقش کاکائو روی بیماری های مغزی همچون فراموشی و یا آلزایمر در افراد سالمند خیلی زود است اما احتمال این که با استفاده از مواد موجود در کاکائو دارویی تولید شود، وجود دارد.
تا آن زمان می توان صرفاً از مصرف یک فنجان کاکائوی داغ و مزه عالی آن لذت برد.
