پزشکان اورژانس بیمارستان‌های دولتی گیلان با انتشار نامه‌ای سرگشاده خطاب به رئیس دانشگاه علوم پزشکی این استان، نسبت به پرداخت نشدن کارانه خود طی یک سال گذشته اعتراض کردند.
به گزارش گروه رسانه‌ای «شرق»، در این نامه که بیش از ۱۰۰ پزشک آن را امضا کرده‌اند، هشدار داده شده است که در صورت پرداخت نشدن مطالبات تا پایان سال، آنها از فروردین ۱۴۰۴ ارائه خدمات به بیماران غیر اضطراری را متوقف خواهند کرد.
پزشکان معترض می‌گویند که طی ماه‌های گذشته، چندین جلسه با رئیس علوم پزشکی گیلان و معاون درمان دانشگاه این استان برگزار کرده‌اند، اما تاکنون نتیجه‌ای حاصل نشده است.
به گفته یکی از پزشکان، مسئولان وعده داده‌اند که در خوشبینانه‌ترین حالت، ممکن است مطالبات سه ماهه برخی پزشکان پرداخت شود.
اما پزشکان تأکید دارند که این وعده‌ها دیگر قابل قبول نیست.
آنها در نامه خود هشدار داده‌اند که اگر تا پایان اسفند معوقات پرداخت نشود، از اول فروردین ۱۴۰۴، تنها بیماران در وضعیت بحرانی را پذیرش خواهند کرد و بیماران سطح ۳، ۴ و ۵ (غیراضطراری) را ویزیت نخواهند کرد.
براساس این گزارش، یکی از پزشکان معترض، شرایط کاری خود و همکارانش را این‌گونه توصیف کرد: «یک پزشک اورژانس در یک شیفت ۱۲ ساعته گاهی بیش از ۱۵۰ بیمار را ویزیت می‌کند. اما دریافتی ما، در صورت پرداخت به‌موقع، تنها ۱۴ میلیون تومان در ماه است، رقمی که هیچ تناسبی با سختی کار، مسئولیت‌ها و استرس بالای این شغل ندارد.»
او همچنین تأکید کرد که در بسیاری از بیمارستان‌های کوچک، پزشک عمومی مجبور است به‌تنهایی تمام بیماران اورژانسی را مدیریت کند.
این پزشک افزود که بیمارستان‌هایی مانند منجیل، فومن، ماسال و سیاهکل حتی متخصص طب اورژانس ندارند و پزشکان عمومی مجبورند تمام بیماران، از سکته‌های قلبی و مغزی گرفته تا تصادفات جاده‌ای را درمان کنند.
یکی دیگر از پزشکان اورژانس با اشاره به تأخیر طولانی در پرداخت کارانه‌ها اظهار داشت: «پزشکان اورژانس مجبورند اضافه‌کاری کنند، اما وقتی زمان پرداخت می‌رسد، به ما می‌گویند که بودجه‌ای برای اضافه‌کاری وجود ندارد.»
او با انتقاد از تفاوت در پرداخت‌های دولتی افزود که در سایر دستگاه‌های دولتی، برخی کارمندان بدون استرس، چندین برابر پزشکان اورژانس درآمد دارند، اما این پزشکان که جان بیماران را نجات می‌دهند، برای دریافت حقوق اولیه خود نیز باید التماس کنند.
یکی از پزشکان گفت: «ما به پاس اخلاق و سوگند پزشکی، مسائل مالی را در درمان بیماران دخیل نکرده‌ایم، اما آیا مسئولانی که حقوق‌های بالا می‌گیرند، حاضرند یک ماه بدون حقوق کار کنند؟»
او هشدار داد که اگر این روند ادامه پیدا کند، بسیاری از پزشکان مجبور به ترک بیمارستان‌های دولتی، مهاجرت یا تغییر مسیر شغلی خواهند شد.
برخی پزشکان جوان اعلام کردند که پس از پایان دوره طرح، دیگر حاضر به ادامه کار در بیمارستان‌های دولتی نخواهند بود.
یکی از آنها به شرق گفت: «من بعد از پایان طرح، هرگز به اورژانس مراکز دولتی برنمی‌گردم. وضعیت مالی ما به‌قدری بد است که حتی نمی‌توانیم هزینه‌های معمول زندگی را تأمین کنیم.»
این پزشک افزود که همکاران ما که به استرالیا مهاجرت کرده‌اند، در هر شیفت در نهایت ۳۰ بیمار ویزیت می‌کنند و چندین برابر پزشکان داخلی حقوق می‌گیرند، اما پزشکان اورژانس در ایران مجبورند بیش از ۱۰۰ بیمار را ببینند و برای حقوق خود التماس کنند.
پیش از این، روزنامه دولت جمهوری اسلامی، روز ۲۰ آذرماه در گزارشی «کوچ ۱۱ هزار و ۵۰۰ عضو کادر درمان» در مدت کمتر از ۲ سال را «واقعیت تلخی» توصیف کرده و تاکید کرده بود که «اگر زودتر برای آن چاره‌ای اندیشیده نشود» شاهد «افول جامعه پزشکی و تبعات زیان‌بخش آن در سطح کشور خواهیم بود.» موضوعی در سال‌های اخیر هشدار کارشناسان را به‌دنبال داشته است.
عواملی مانند فقدان خدمات اولیه، بیکاری بالا، مسکن بد، دستمزد پایین، آینده شغلی کم، خشونت در محل کار، تبعیض‌های حرفه‌ای، نبود ثبات اقتصادی، فساد اداری، بی‌ثباتی سیاسی و خطر جنگ به عنوان عوامل موثر در مهاجرت نیروهای بهداشتی و درمانی مطرح است.
کارشناسان نیز بر این باورند خدمات خوب برای زندگی، بیکاری کم، دستمزد بهتر، آینده شغلی خوب، شرایط کاری بهتر و رضایت شغلی از عوامل مهم جذب این نیروها در کشورهای مقصد است.
