خبرگزاری «ایلنا» وابسته به «خانه کارگر» در گزارشی نوشت که در شهر کوچکی مثل بانه، در شش ماه از سال، ۱۱ حادثه برای کارگران بخش ساختمان اتفاق افتاده که در ۴ مورد منجر به مرگ کارگر شده است.
به نوشته این خبرگزاری در اردیبهشت ۱۴۰۲، یک مقام رسمی پزشکی قانونی براساس آمارهای رسمی این نهاد که در واقع «متولی واقعیِ علت مرگ شهروندان» است، اعلام کرد که در سال ۱۴۰۱، دقیقا ۱۹۰۰ کارگر بر اثر حادثه کار جان باخته‌اند.
بررسی شرایط کارگران در ایران از دنیای خطرناک کارگری حکایت دارد؛ دنیایی که در آن به نوشته خبرگزاری «تسنیم» دستمزد ۸ میلیون تومانی یک کارگر تنها ۲۵ درصد از هزینه ۲۰ میلیون تومانی سبد معیشت خانوار او است و کارگران در محل کار نه امنیت شغلی دارند و نه امنیت جانی.
پیش از این و در همین رابطه خبرگزاری «ایلنا» شانزدهم آبان‌ماه در گزارشی نوشت که در حادثه آتش‌سوزی کانکس نگهبانی یکی از پروژه‌های عمرانی مستقر در «شهرک فرهنگیان» شهر نیشابور، یک کارگر «۶۳ ساله» جان خود را از دست داد.
در خبری دیگر در سه‌شنبه شانزدهم آبان‌ماه، یک کارگر ساختمانی در محدوده «بلوار عبدالمطلب» شهر مشهد نیز هنگام کار در یک واحد ساختمانی، بر اثر «سقوط از ارتفاع» طبقات» جان‌باخته بود.
وب‌سایت «رکنا» نیز بیست و پنجم مهرماه گزارش داد ساختمانی در خیابان فلسطین باقرشهر دچار ریزش شد که بر اثر آن، ۳ کارگر زیر آوار گرفتار شدند و در نهایت یک کارگر کشته و ۲ کارگر دیگر از زیر آوار بیرون کشیده شده و به بیمارستان منتقل شدند.
اخبار حادثه کارگری در ایران هر روز منتشر می‌شود و میزان این حوادث رو به افزایش است. در همین راستا بیست و ششم شهریورماه منابع خبری در ایران گزارش دادند که طی « شش روز»، دست کم «۸ کارگر» در چهار حادثه جداگانه شغلی «زخمی شده یا جان خود را از دست دادند.»
نیمه شهریورماه نیز کشته شدن «۶ کارگر» در پی انفجار در معدن طزره در استان سمنان، انتقادهای گسترده تشکل‌های کارگری و صنفی از دولت جمهوری اسلامی را به همراه داشت.
به‌دلیل جلوگیری از فعالیت سندیکاها و اتحادیه‌های کارگری مستقل در ایران، نظارت دقیقی بر وضعیت قراردادهای کاری در کارگاه‌ها وجود ندارد. در بسیاری از مراکز تولیدی یا خدماتی، نیروی کار بدون قرارداد و بیمه مشغول به فعالیت است و هنگام بروز حوادث ناگوار، علاوه بر محرومیت کارگر حادثه دیده از حداقل خدمات لازم مانند درمان در مراکز بهداشتی یا دریافت مستمری، آمار حوادث مربوط به آنها نیز ثبت نمی‌شود.
احسان سهرابی، فعال کارگری در همین راستا تاکید کرده که تنها «تعداد ناچیزی» از حوادث کارگاهی «رسانه‌ای می‌شوند» و بسیاری از حوادث «حتی در آمار رسمی هم نمی‌آیند.»
چندی پیش، سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه در بیانیه‌ای با اشاره به آمار پزشکی قانونی در ایران مبنی بر اینکه «در سال گذشته، ۱۹۰۰ کارگر در محیط کار جان باخته‌اند» نوشت: «هر چند این‌گونه آمارها قابل اعتماد نیستند، اما نشان می‌دهد که محیط نا امن کار، به قتل‌گاه کارگران تبدیل شده است.»
در این حال، «شورای اتحادیه‌های جهانی» نیز بیست و دوم شهریورماه از طریق کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری، فدراسیون‌های اتحادیه جهانی و کمیته مشورتی اتحادیه‌های کارگری، «تشدید نقض حقوق بشر، حقوق کار و آزادی‌های مدنی» در ایران توسط جمهوری اسلامی را محکوم کرده بود.
