ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

លោក Nate Thayer អ្នករាយការណ៍​ដ៏ល្បី​ឈ្មោះ​ពី​កម្ពុជា ទទួល​មរណភាព​នៅ​អាយុ ៦២ ឆ្នាំ


រូបឯកសារ៖ លោក Nate Thayer ថ្លែងនៅក្នុងក្លឹបអ្នកសារព័ត៌មានបរទេសនៅទីក្រុងបាងកក ប្រទេសថៃ កាលពីថ្ងៃទី ១៦ ខែកក្កដា ឆ្នាំ ១៩៩៧។
រូបឯកសារ៖ លោក Nate Thayer ថ្លែងនៅក្នុងក្លឹបអ្នកសារព័ត៌មានបរទេសនៅទីក្រុងបាងកក ប្រទេសថៃ កាលពីថ្ងៃទី ១៦ ខែកក្កដា ឆ្នាំ ១៩៩៧។

លោក Nate Thayer អ្នក​សារព័ត៌មាន​ដែល​បាន​ប្រថុយជីវិត​ដើម្បី​ជួបសម្ភាស ប៉ុល ពត​ និង​រាយ​ការណ៍​ពី​ស្ថានភាព​នយោបាយផ្តាច់ការ​នៅ​កម្ពុជា​ក្នុង​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ ១៩៩០ បាន​ទទួល​មរណភាព​នៅ​គេហដ្ឋាន​គ្រួសារ​របស់​លោក​នៅ​រដ្ឋ Massachusetts នា​ពេល​កន្លង​ទៅ​នេះ។ លោក​មាន​អាយុ ៦២​ឆ្នាំ។

លោក​ Thayer បានមក​អាស៊ីអាគ្នេយ៍​នៅ​ចុង​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ ១៩៨០ ជា​អ្នក​រាយការណ៍​ឲ្យ​ទីភ្នាក់ងារ​សារព័ត៌មាន Associated Press ប្រចាំ​នៅ​ព្រំដែនថៃ ខណៈ​ពេល​មាន​សង្រ្គាមស៊ីវិល​ដ៏​អាក្រក់​នៅ​កម្ពុជា។ ហើយ​ក្នុង​រយៈពេល​មួយ​ទសវត្សរ៍​បន្ទាប់​មក​ លោក​បាន​ក្លាយ​ជា​អ្នករាយការណ៍​បន្ទាន់​ ដោយ​ធ្វើ​សេចក្តីរាយការណ៍​ពី​រឿងរ៉ាវ​សំខាន់ៗ​នានា​លើ​ពិភពលោក ដូចជា ការ​បញ្ចប់​របប​ខ្មែរក្រហម និង​ការ​លេចឡើង​នូវ​កម្ពុជា «សម័យ​ទំនើប»។

លោក​ Ker Munthit អតីត​អ្នកសារព័ត៌មាន​កម្ពុជា​ ដែល​បាន​ធ្វើការ​ជាមួយ​លោក Thayer ប្រចាំ​សារព័ត៌មាន Phnom Penh Post ក្នុង​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ ១៩៩០ និយាយ​ថា៖ «លោក​ជា​មនុស្ស​ធ្វើការ​ដោយ​មិនមាន​ភាព​ភ័យខ្លាច​ម្នាក់ ហើយ​លោក​មិន​រាថយ​នោះ​ទេ នៅ​ពេល​តាម​រក​ការ​ពិត។ ហើយ​ជា​ប្រចាំ​ លោក​បាន​ផ្តល់​ព័ត៌មាន​ដំបូងគេ​បង្អស់ទៅ​ពិភពលោក​អំពី​ជម្លោះ​នយោបាយ​នៅ​កម្ពុជា»។

គ្មាន​ព័ត៌មាន​ដំបូង​គេ​ណា​មួយ​សំខាន់​ជាង​ការ​រាយការណ៍​របស់​លោក Thayer ពី​សវនាការ​ប៉ុល ពត​កាល​ពី​ឆ្នាំ ១៩៩៧ និង​បទសម្ភាស​ន៍​ជាមួយ​ប៉ុល ពត​ ប៉ុន្មាន​ខែ​បន្ទាប់​មក។ ប៉ុន្តែ​លោក​ក៏​បាន​រាយការណ៍​ពី​ក្រុម​ជនជាតិ​ដើម​ «ម៉ុងតា​ញ៉ា» (Montagnard)​ សកម្មប្រយុទ្ធ​ ដែល​ត្រូវ​បាន​បោះបង់​ចោល​ក្នុង​ព្រៃ​នៅ​កម្ពុជា បណ្តាញ​ជួញដូរ​ថ្នាំ​ញៀន​ហេរ៉ូអ៊ីន​ជាប់ទាក់ទង​ជាមួយ​នឹង​ក្រុម​អភិជន​នៅ​កម្ពុជា​ និង​ការ​ប្រយុទ្ធគ្នា​ដែល​គេ​ឃើញ​រថក្រោះ​វិលត្រឡប់​មកតាម​ដងផ្លូវ​ក្រុង​ភ្នំពេញ​ បន្ទាប់​ពី​មាន​សន្តិភាព​រយៈពេល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​ដ៏​ខ្លី​មួយ។

លោក​ Thayer ជា​អ្នកសរសេរ​អត្ថបទ​ព័ត៌មាន​ដ៏​មុតស្រួច​ម្នាក់ ដោយ​លោក​បាន​សរសេរ​ជា​អត្ថបទ​ព័ត៌មាន​ស៊ីជម្រៅ​សម្រាប់​បណ្តាញ​ព័ត៌មាន​នានា​រួម​មាន សារព័ត៌មាន The Phnom Penh Post និង​ទស្សនាវដ្តី Far Eastern Economic Review។ ប៉ុន្តែ​ប្រភព​ព័ត៌មាន​របស់​លោក​គឺ​បាន​ជួយ​ឲ្យ​រូបលោក​មាន​ភាព​ខុសប្លែក​ពី​អ្នកសារព័ត៌មាន​ដទៃ​ទៀត​ក្នុង​បរិបទ​ការ​ផ្សព្វផ្សាយ​ក្រោយ​សង្រ្គាម​នៅ​ក្រុង​ភ្នំពេញ ដោយសារ​តែ​ទំនាក់ទំនង​នានា​ដែល​លោក​មាន​ បន្ទាប់​ពី​ចំណាយ​ពេល​ជា​ច្រើន​ខែ​ជាមួយ​នឹង​កងកម្លាំងតស៊ូ​ប្រឆាំង​នឹង​ចលនាកុំម្មុយនិស្ត​តាម​បណ្តោយ​ព្រំដែន​ថៃ​ កាល​ពី​ដើម​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ ១៩៩០។

លោក​ Kevin Barrington អ្នកសារព័ត៌មាន​ជនជាតិ​អៀរឡង់​ ដែល​បាន​ធ្វើការ​ជាមួយ​លោក Thayer ប្រចាំ​នៅ​សារព័ត៌មាន The Phnom Penh Post នា​ពាក់កណ្តាល​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ ១៩៩០ និយាយ​ថា៖ «លោក​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​វែងឆ្ងាយ​ជាង​យើង​ទាំងអស់​គ្នា។ លោក​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ចូល​ព្រៃ​យ៉ាង​ជ្រៅ​ជាមួយ​នឹង​ក្រុម​ឧទ្ទាម​នៅ​កម្ពុជា។ អ្នក​ដឹងហើយ​ថា លោក​ចូលចិត្ត​ការ​ប្រថុយប្រថាន»។

រូបថត​ដែល​ត្រូវ​បាន​ផ្សាយ​ក្នុង​ទំព័រ​ហ្វេប៊ុក​លោក Nate Thayer កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​៣ ខែ​កញ្ញា ឆ្នាំ​២០១៨​នេះ បង្ហាញ​លោក Nate Thayer អង្គុយ​នៅ​ក្បែរ​ទាហាន​ក្មេងៗ​មួយ​ក្រុម​នៅ​តំបន់​កាន់កាប់​ដោយ​ខ្មែរក្រហម​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៩០។ ចំណង​ជើងដែល​ត្រូវ​បោះពុម្ព​ជាមួយ​នឹង​រូបថតនេះបាន​សរសេរ​ថា៖ «អង្គរក្សរបស់ខ្ញុំ​ពីរ​នាក់​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ​នៃ​តំបន់​ត្រួតត្រា​ដោយ​ខ្មែរ​ក្រហម​នៅ​ភាគ​ខាង​ជើង​ប្រទេស​កម្ពុជា ឆ្នាំ​១៩៩០។ ការងារ​របស់​ពួកគេ​គឺ​បាញ់​អ្នក​ណា​ដែល​មក​ហ៊ាន​រំខាន​ខ្ញុំ។ គ្នាន​អ្វីដែល​គួរ​ឱ្យ​ខ្លាច​ជាងក្មេង​អាយុ​ដប់​ឆ្នាំ​ដែល​កាន់​កាំភ្លើង AK-47 ទេ។ ពួក​គេ​មិន​ស្គាល់​សេចក្តី​ភ័យ​ខ្លាច​ទេ...»។ (Facebook/Nate Thayer)
រូបថត​ដែល​ត្រូវ​បាន​ផ្សាយ​ក្នុង​ទំព័រ​ហ្វេប៊ុក​លោក Nate Thayer កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​៣ ខែ​កញ្ញា ឆ្នាំ​២០១៨​នេះ បង្ហាញ​លោក Nate Thayer អង្គុយ​នៅ​ក្បែរ​ទាហាន​ក្មេងៗ​មួយ​ក្រុម​នៅ​តំបន់​កាន់កាប់​ដោយ​ខ្មែរក្រហម​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៩០។ ចំណង​ជើងដែល​ត្រូវ​បោះពុម្ព​ជាមួយ​នឹង​រូបថតនេះបាន​សរសេរ​ថា៖ «អង្គរក្សរបស់ខ្ញុំ​ពីរ​នាក់​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ​នៃ​តំបន់​ត្រួតត្រា​ដោយ​ខ្មែរ​ក្រហម​នៅ​ភាគ​ខាង​ជើង​ប្រទេស​កម្ពុជា ឆ្នាំ​១៩៩០។ ការងារ​របស់​ពួកគេ​គឺ​បាញ់​អ្នក​ណា​ដែល​មក​ហ៊ាន​រំខាន​ខ្ញុំ។ គ្នាន​អ្វីដែល​គួរ​ឱ្យ​ខ្លាច​ជាងក្មេង​អាយុ​ដប់​ឆ្នាំ​ដែល​កាន់​កាំភ្លើង AK-47 ទេ។ ពួក​គេ​មិន​ស្គាល់​សេចក្តី​ភ័យ​ខ្លាច​ទេ...»។ (Facebook/Nate Thayer)

លោក Thayer ស្ទើរ​នឹង​បាត់បង់​ជីវិត​អំឡុងពេល​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​មួយ​ក្នុង​នោះ។ កាល​ពី​ខែ​តុលា ឆ្នាំ១៩៨៩ លោក​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ក្នុង​រថយន្ត​មួយ​ជាមួយ​នឹង​ក្រុម​ឧទ្ទាម​នៅ​កម្ពុជា នៅ​ពេល​ដែល​រថយន្ត​នោះ​បាន​កិន​លើ​មីនតោន​ចំនួន​ពីរ។ តៃកុង​រថយន្ត​ធុនធំ​នោះ​បាន​ស្លាប់ ហើយ​លោក​ Thayer បាន​រង​របួស​ក្បាល និង​រងរបួស​ធ្ងន់ធ្ងរ​ពី​អម្បែង​គ្រាប់។

ប៉ុន្តែ​លោក​បាន​រួច​ជីវិត និង​បាន​បន្ត​រាយការណ៍​ពី​ជម្លោះ​ដែល​កំពុង​កើត​មាន​នៅ​តំបន់ព្រៃ​នៅ​កម្ពុជា ដែល​ការណ៍​នេះ​ត្រូវ​បាន​ជំរុញ​ដោយ​បំណងរបស់​លោក​ក្នុង​ការ​ជួបជាមួយ​នឹង​បុរស​ដែល​ដឹកនាំ​ក្រុម​ខ្មែរ​ក្រហម នៅ​ពេល​ដែល​របប​នេះ​បាន​សម្លាប់​ និង​បង្អត់​អាហារ​រហូត​ដល់​ស្លាប់​ ដល់​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ប្រមាណ​ ៣​លាន​នាក់ អំឡុងពេល​កាន់អំណាច​រយៈពេល​បួន​ឆ្នាំ​ នៅ​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ ១៩៧០។

លោក​ Nayan Chanda អតីត​ការីនិពន្ធ​ប្រចាំ​ទស្សនាវដ្តី Far Eastern Economic Review បាន​និយាយ​ថា៖ «បើ​ទោះ​បី​លោក​បាន​ធ្វើ​រឿង​ជា​ច្រើន​នៅ​កម្ពុជា លោក​មិន​ដែល​ងាករេ​ចេញ​ពី​បេសកកម្ម​ ដែល​លោក​ត្រូវ​ស្វែង​រក​ប៉ុល ពត​ឲ្យ​បាន​នោះ​ទេ។ នេះ​ជា​ការ​ងប់ងល់​របស់​លោក។ ហើយ​លោក​ពិត​ជា​ក្លាហាន ហ៊ាន​ប្រថុយប្រថាន និង​ធ្វើ​រឿង​ឆ្កួតៗខ្លះ ដើម្បី​សម្រេច​ឲ្យបាន​ដូច្នេះ»។

ជោគជ័យ​ក្នុង​ការ​ជួប​ជាមួយ​ប៉ុល ពត​បាន​កើត​ឡើង​ នៅ​ពេល​ប៉ុល ពត​កាន់​តែ​មាន​ភាព​អស់សង្ឃឹម​។ នៅ​ឆ្នាំ ១៩៩៧ មេដឹកនាំ​ខ្មែរ​ក្រហម​រូប​នេះ ដែល​កំពុង​មាន​ភាព​មិននឹងនរ​ផ្លូវ​ចិត្ត និង​មាន​ទំនោរ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើហិង្សា ជឿ​ថា រដ្ឋមន្រ្តី​ការពារ​ជាតិ យូរអង្វែង​របស់​ខ្លួន លោក សុន សេន កំពុង​ធ្វើការ​ចរចា​កិច្ចព្រមព្រៀង​សន្តិភាព​ជាមួយ​រដ្ឋាភិបាល​ក្រុង​ភ្នំពេញ​ក្រោយ​ខ្នង​ខ្លួន និង​បាន​បញ្ជា​ឲ្យ​មាន​ការ​សម្លាប់​រដ្ឋមន្រ្តី​ការពារជាតិ​រូប​នេះ។ លោក សុន សេន ត្រូវ​បាន​បាញ់​សម្លាប់​ជាមួយ​នឹង​ភរិយា កូនៗ និង​សមាជិកគ្រួសារ​ដទៃ​ទៀត។

រូបថត​ដែល​ត្រូវ​បាន​ផ្សាយ​ក្នុង​ទំព័រ​ហ្វេប៊ុក​លោក Nate Thayer កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​៣ ខែ​កញ្ញា ឆ្នាំ​២០១៨​នេះ បង្ហាញ​លោក Nate Thayer និង​មិត្ត​ភក្តិ​គឺ​លោក David McKaige និង Term ​នៅ​តំបន់​កាន់កាប់​ដោយ​ខ្មែរក្រហម​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៩០។ ចំណង​ជើងដែល​ត្រូវ​បោះពុម្ព​ជាមួយ​នឹង​រូបថតនេះបាន​សរសេរ​ថា៖ «ពេល​នោះ លោក David McKaige ដែល​ជា​អ្នក​ថតរូប​របស់​ទីភ្នាក់ងារ​ព័ត៌មាន Visnews (I) និង เติมพันธ์ รักษ์สแตมป์ (Term) គឺ​បុរស​ថៃ​ដែល​ខ្ពស់​ជាង​គេ (អង្គុយ​បត់ជើង) រូប​ខ្ញុំ និង​មិត្ត​ភក្តិ​មួយ​ចំនួន​ទៀត នៅ​ក្នុង​ការ​បោះ​ជំរំគ្រោះថ្នាក់​មួយ​នៅ​តំបន់​គ្រប់គ្រង​ដោយ​ខ្មែរ​ក្រហម​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា នៅ​ឆ្នាំ​១៩៩០។» (Facebook/Nate Thayer)
រូបថត​ដែល​ត្រូវ​បាន​ផ្សាយ​ក្នុង​ទំព័រ​ហ្វេប៊ុក​លោក Nate Thayer កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​៣ ខែ​កញ្ញា ឆ្នាំ​២០១៨​នេះ បង្ហាញ​លោក Nate Thayer និង​មិត្ត​ភក្តិ​គឺ​លោក David McKaige និង Term ​នៅ​តំបន់​កាន់កាប់​ដោយ​ខ្មែរក្រហម​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៩០។ ចំណង​ជើងដែល​ត្រូវ​បោះពុម្ព​ជាមួយ​នឹង​រូបថតនេះបាន​សរសេរ​ថា៖ «ពេល​នោះ លោក David McKaige ដែល​ជា​អ្នក​ថតរូប​របស់​ទីភ្នាក់ងារ​ព័ត៌មាន Visnews (I) និង เติมพันธ์ รักษ์สแตมป์ (Term) គឺ​បុរស​ថៃ​ដែល​ខ្ពស់​ជាង​គេ (អង្គុយ​បត់ជើង) រូប​ខ្ញុំ និង​មិត្ត​ភក្តិ​មួយ​ចំនួន​ទៀត នៅ​ក្នុង​ការ​បោះ​ជំរំគ្រោះថ្នាក់​មួយ​នៅ​តំបន់​គ្រប់គ្រង​ដោយ​ខ្មែរ​ក្រហម​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា នៅ​ឆ្នាំ​១៩៩០។» (Facebook/Nate Thayer)

«បង​ធំ​ទី​មួយ» ត្រូវ​បាន​ចាប់ខ្លួន​ដោយ​តា​ ម៉ុក ​មេបញ្ជាការ​ខ្មែរ​ក្រហម​ដែល​គូ​ប្រជែង ខណៈ​ពេល​មាន​ចលាចល​ដែល​កើត​មាន​បន្ទាប់​មក ហើយ​លោក Thayer ជាមួយ​និង​អ្នក​ថតវីដេអូ​ប្រចាំ​ទី​ភ្នាក់ងារ​ព័ត៌មាន​ Reuters លោក David McKaige ត្រូវ​បាន​អញ្ជើញ តាមរយៈ«ការ​ទាក់ទង​ជា​សម្ងាត់​ជា​បន្តបន្ទាប់ ដោយ​ប្រើសារ​ជា​កូដ​តាម​ទូរសព្ទ​ដៃ» ដើម្បី​កត់ត្រា​ជា​ឯកសារ​ពី​ដំណើការ​សវនាការ​ដែល​កើត​ឡើង​ក្រោយ​មក។ ​លោក​ Nate បាន​សរសេរ​ក្នុង​សារព័ត៌មាន​ Far Eastern Economic Review ថា៖

«កម្ទេច! កម្ទេច! កម្ទេច! ប៉ុលពត​ និង​បក្ខពួក!» ហ្វូង​មនុស្ស​បាន​ស្រែក ស្រប​ពេល​យើង​ចូល​ទៅ​ជិត ដៃ​របស់​ពួកគេ​ក្តាប់​សំយ៉ុង​ចុះ​មក​ក្រោម»។

«អង្គុយ​លើ​កៅអី​ឈើ​ធម្មតា​មួយ ដោយ​មាន​កាន់​ឈើ​ច្រត់​ធ្វើ​ពី​ឬស្សី​វែង​មួយ និង​ផ្លិតស្លឹក បុរស​វ័យ​ចំណាស់​ម្នាក់ ទ្រុឌទ្រោម និង​ព្យាយាម​រក្សា​កិត្តិយស​របស់​ខ្លួន កំពុងមើល​ខ្សែ​ជីវិត​របស់​ខ្លួន​ ធ្លាក់​ចូល​ក្នុង​បរាជ័យ​នៅ​ទីបំផុត»។

«​នេះ​ជា​របៀប​ដែល «តុលាការ​ប្រជាជន» បាន​ចាប់ផ្តើម​សម្រាប់​ប៉ុល ពត ដែល​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ជុំវិញ​ពិភពលោក​ចំពោះ​ការ​បង្កើត​ជា​របប​ដ៏​តក់ស្លុត​មួយ ដែល​បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​មនុស្ស​រាប់​លាន​នាក់​ស្លាប់ និង​ជីវិត​មនុស្ស​រាប់លាន​នាក់​ផ្សេង​ទៀត​រង​ភាព​ខ្ទេចខ្ទាំ»។

ប៉ុល ពត​ត្រូវ​បាន​កាត់ទោស​ឲ្យជាប់ឃុំ​ដល់​ស្លាប់​នៅ​ខ្ទម​មួយ​ ដែល​ជា​កន្លែង​លាក់​ខ្លួន​ក្នុង​ព្រៃជ្រៅ​មួយ នៅ​តំបន់​អន្លង់វែង។ សវនាការ​នេះ​ជា​លើកដំបូង​ដែលបស្ចឹម​លោក​បាន​ឃើញ​ឧក្រិដ្ឋជន​សង្រ្គាម​ដ៏​អប្រិយ​រូប​នេះក្នុង​ពេល​ប៉ុន្មាន​ទសវត្សរ៍​មក​នេះ ហើយ​ខ្សែវីដេអូ​របស់​លោក Thayer ដែល​ត្រូវ​បាន​ចាក់ផ្សាយ​លើ​កម្មវិធី «Nightline» របស់​បុស្តិ៍​ទូរទស្សន៍ ABC News គឺ​ជា ការ​ចាប់ផ្តើម​នៃ​ជម្លោះ​ផ្លូវ​ច្បាប់​រយៈពេល​ច្រើន​ឆ្នាំ​មួយ​ ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​កម្មសិទ្ធិ​បញ្ញា។

ពីរបីខែ​បន្ទាប់​មក ប៉ុល ពត​ខ្លួន​ឯង​បាន​ទាក់ទង​តាម​បណ្តាញ​ខ្លួន​ ដើម្បី​រៀបចំ​ជា​បទសម្ភាសន៍​មួយ។ លោក Chanda បាន​និយាយ​ថា លោក​ទទួល​បាន​ការ​ហៅទូរសព្ទ​មួយ​នៅ​ការិយាល័យ​របស់​លោក​ក្នុង​ក្រុង​ហុងកុង ពី​ប្រទេស​បារាំង​ ដោយ​ថា «ពូ» ដែល​សំដៅ​ទៅ​ ប៉ុល ពត ត្រៀម​លក្ខណៈ​រួចរាល់​ដើម្បី​ជួប​ជាមួយ​នឹង​លោក Thayer។ បន្ទាប់​ពី​ការ​ព្យាយាម​ផ្តល់​ដំណឹង​ដល់​លោក Thayer អស់​ពេល​ពីរ​ទៅ​បី​ថ្ងៃ លោក​ Chanda បាន​បន្ត​ថា ពួកគេ​បាន​ពិភាក្សា​ពី​របៀប​ដែល​លោក Thayer អាច​ទៅ​ដល់​កន្លែង​លាក់​ខ្លួន​ជាប់​ព្រំដែន​នោះ។ លោក Thayer បាន​លើកឡើង​ពី​ការ​ប្រើប្រាស់​រថពាសដែក​មួយ​ពី​ក្រុង​ភ្នំពេញ។ លោក Chanda បាន​បដិសេធ ហើយ​ពួកគេ​ក៏​សម្រេចធ្វើ​ដំណើរ​តាម​យន្តហោះ​ទៅ​ក្រុង​បាងកក និង​ឆ្លង​កាត់​ព្រំដែន​ពី​នោះ​វិញ។

ប៉ុល ពត​មាន​វ័យ​ជរា និង​មិនអាច​ដើរ​បាន​ដោយ​មិនមាន​ជំនួយ។ លោក Thayer បាន​សរសេរ​នៅ​ក្នុង​ទស្សនាវដ្តី Far Eastern Economic Review​ ថា​ ប៉ុល ពត «មិនមាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្លួន​បាន​សាងបាបកម្ម​នោះទេ» ដោយ​គ្រាន់​តែ​សារភាព​ថា​ «មាន​កំហុស​ផ្សេងៗ» ប្រព្រឹត្ត​ឡើងដោយ​របប​នេះ ប៉ុន្តែ​បាន​ទម្លាក់​កំហុសការ​សម្លាប់​រម្គាល​លើ​អ្នក​ដទៃ និង​អះអាង​ថា ប្រសិន​បើ​មិនមាន​បដិវត្តន៍​ធ្វើ​ឡើង​ដោយ​ក្រុម​លោក កម្ពុជា​នឹង​ក្លាយ​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​ប្រទេស​វៀតណាម។

«​ខ្ញុំ​មក​ធ្វើ​ការ​តស៊ូ មិនមែន​សម្លាប់​មនុស្ស​នោះ​ទេ» លោក​និយាយ​ខ្សឹបៗ។ លោក​បាន​ឈប់​បន្តិច ហើយ​បន្ទាប់​មក​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​អ្នក​សម្ភាសន៍​រូប​លោក​ ជាមួយ​នឹង​ការ​និយាយ​បែប​សុំ​ឲ្យ​មាន​ការ​យល់​មក​លើ​រូប​ខ្លួន៖ «សូម្បី​តែ​មក​ទល់​ពេលនេះ​ ហើយ​លោក​អាច​មើល​មក​ខ្ញុំ តើ​ខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស​ឃោឃៅ​ឬ? ​ខ្ញុំ​មាន​មនសិកា​ច្បាស់»។

នេះ​ជា​បទសម្ភាសន៍​ចុងក្រោយ​របស់​ប៉ុល ពត ​មុន​ការ​ស្លាប់​របស់​លោក​នា​ឆ្នាំ​បន្ទាប់ ដែល​លោក Thayer ក៏​បាន​រាយការណ៍​ដំបូង​គេ​បង្អស់​ផង​ដែរ។

លោក​ McKaige ជា​រឿយៗ​ បាន​ធ្វើ​ដំណើររាយការណ៍​រួម​គ្នា​ជាមួយ​លោក Thayer នៅ​តំបន់​ភាគលិចកម្ពុជា និង​តាម​បណ្តោយ​ព្រំដែន​ជាមួយ​ថៃ ជា​ទី​ដែល​កងកម្លាំង​តស៊ូ​ដើម្បី​ប្រជាធិបតេយ្យ​ផ្សេងៗ ​ដែល​សហការជាមួយកងកម្លាំង​ខ្មែរ​ក្រហម ធ្វើជាមូលដ្ឋាន​ ធ្វើ​ប្រតិបត្តិការ​របស់​ខ្លួន​ប្រឆាំងនឹង​រដ្ឋាភិបាល​លោក​ហ៊ុន សែន ដែល​ត្រូវ​បាន​គាំទ្រ​ពី​ក្រោយ​ដោយ​រដ្ឋាភិបាល​ក្រុង​ហាណូយ ​។

ឥឡូវ​នេះ​កំពុង​រស់​នៅ​ប្រទេស​សិង្ហបុរី លោក McKaige បាន​និយាយ​ថា លោក Thayer ជា​ជនបរទេស​ដ៏​កម្រ​ម្នាក់ ដែល​មិន​ប្រឡូក​របៀបវារៈ​នយោបាយក្នុង​ការងារ​របស់​លោក​នៅ​កម្ពុជា អំឡុងពេល​មួយ​ដែល​ប្រទេស​នេះ​ជា​ចំណុច​ក្តៅ​នៃ​ភាព​តានតឹង​ផ្នែក​នយោបាយ​ភូមិសាស្រ្ត ដោយ​បណ្តា​ប្រទេស​លោក​ខាង​លិច​គាំទ្រ​ក្រុម​សម្ព័ន្ធ​មួយ​ ដែលបាន​រួមបញ្ចូលក្រុម​ខ្មែរក្រហម​ជាជាង​ទទួល​យក​ជា​ផ្លូវ​ការ​នូវ​រដ្ឋាភិបាល​មួយ​ចាត់តាំង​ដោយ​កងកម្លាំង​កុំម្មុយនិស្ត​ដែលបាន​ចូល​ឈ្លានពាន។

បញ្ញវន្ត​លោក​ខាង​លិច​មួយ​ចំនួន​គិត​ថា ការ​គាំទ្រ​ក្រុម​ភាព​ជាប់ពាក់ព័ន្ធ​ជាមួយ​នឹង​ក្រុម​ខ្មែរក្រហម​គឺ​ជា​ រឿង​មិនអាច​ទទួល​យក​បាន​ផ្នែក​ក្រមសីលធម៌ ហើយបាន​ផ្តល់​ការគាំទ្រ​ដល់​រដ្ឋាភិបាល​របស់​លោក​ ហ៊ុន សែន ដែល​បាន​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​អំណាចមក​ទល់​នា​ពេល​បច្ចុប្បន្ន និង​ដែល​បាន​បង្ហាញ​ឆន្ទៈ​ក្នុង​ការ​បង្រ្កាប​អ្នក​ប្រឆាំង​អស់រយៈពេល​ប៉ុន្មាន​ទសវត្សរ៍​មក​នេះ។ លោក McKaige បាន​និយាយ​ថា ការ​រាយការណ៍​របស់​អ្នកសារព័ត៌មាន​ទាំង​ពីរ​រូប​ក៏​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់​ការ​អះអាង​របស់​រដ្ឋាភិបាល​លោក​ ហ៊ុន សែន ដែល​ថា ខ្លួន​គ្រប់គ្រង​ប្រទេស​បាន​ពេញលេញ និង​បាន​បង្ហាញ​ថា ក្រុម​សម្ព័ន្ធភាព​រវាង​ខ្សែរាជវង្ស​និង​ក្រុម​ខ្មែរ​ក្រហម​មាន​ការ​គាំទ្រ​នៅ​ថ្នាក់​មូលដ្ឋាន។

លោក​ McKaige បាន​ថ្លែង​ថា៖ «ខ្ញុំ​គិត​ថា លោក​បាន​ផ្តល់​លំនឹង​ខ្លះ​ចំពោះ​អ្វី​ដែល​អាច​ជា​ទស្សនៈ​បែប​ឆ្វេង​និយម​ជ្រុល​នៃ​រឿងហេតុ​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​នៅ​កម្ពុជា។ ជម្រើស​ទាំង​ពីរ​គឺ អាក្រក់​ទាំង​ពីរ»។

ហើយ​ក្រុម​យុទ្ធជន​តស៊ូ​ខ្លាំង​បំផុត​មួយ​ចំនួន​នៅ​ក្នុង​សង្រ្គាម​អស់​ពេល​រាប់ទសវត្សរ៍​មក​នេះ​នៅ​កម្ពុជា​បាន​និយាយ​ដោយ​បើក​ចំហ​ទៅ​កាន់​លោក Thayer។ លោក McKaige ថ្លែង​ថា៖ «លោក​ពិត​ជា​មនុស្ស​បើកចំហ និង​ប្រាកដប្រជា​យ៉ាង​ខ្លាំង​ម្នាក់ ហើយ​ការ​បើកចំហ​នេះ​ត្រូវ​បាន​ឆ្លើយតប​មក​វិញ នៅ​ពេល​លោក​និយាយ​ទៅ​កាន់​មនុស្ស​នានា»។

បន្ទាប់​ពី​អ្វី​ដែល​មនុស្ស​មួយ​ចំនួន រួម​ទាំង​លោក Thayer ចាត់​ទុក​ជា រដ្ឋប្រហារ​ធ្វើ​ឡើង​ដោយ​លោក​ ហ៊ុន សែន កាល​ពី​ឆ្នាំ ១៩៩៧ ប្រឆាំង​នឹង​គណបក្ស​រាជវង្ស​និយម​ ហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច ដែល​បាន​ឈ្នះ​ការ​បោះឆ្នោត​រៀបចំ​ឡើង​ដោយ​អង្គការសហប្រជាជាតិ​កាល​ពី​ឆ្នាំ ១៩៩៣ ប៉ុន្តែ​នៅ​ទីបំផុត​បាន​យល់ស្រប​ក្នុង​ការ​បង្កើត​ជា​រដ្ឋាភិបាល​ចម្រុះ លោក Thayer បាន​សម្ភាស​ឧត្តមសេនីយ៍​សេរី កុសល សម្រាប់​ទស្សនាវដ្តី Far Eastern Economic Review។ មេបញ្ជាការ​គាំទ្រ​រាជវង្ស​រូប​នេះ​បាន​រត់ភៀសខ្លួន​ពីក្រុង​ភ្នំពេញ​តាម​យន្តហោះ​យោធា​ និង​ជ្រក​លាក់​ខ្លួន​ក្នុង​ព្រៃ​មួយ​ជាប់​ព្រំដែន​ប្រទេស​ថៃ។

លោក​សំណាង​ណាស់​ដែល​បាន​រត់គេច​ខ្លួន​ទាន់​ពេល​វេលា៖ រដ្ឋប្រហារ​នេះ​បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​ស្លាប់ រួម​ទាំង​ ឧត្តមសេនីយ៍​ពីររូប​ជិតដិត​នឹង​លោក និង​មនុស្ស​រាប់រយនាក់​ទៀត​ត្រូវ​បាន​ចាប់ខ្លួន។ ​មនុស្ស​រាប់​ពាន់​នាក់​ទៀត​បាន​រត់ភៀសខ្លួន ឬ​លាក់ខ្លួន។

ស្លៀក​ក្នុង​ខោខ្លី​ខ្ចី​គេ និង​គ្មាន​ស្បែក​ជើង​ លោក សេរី និយាយ​ថា៖ «យើង​ត្រូវ​ការ​កន្លែង​សុវត្ថិភាព​ដើម្បី​ការពារ​មនុស្ស​របស់​យើង​ពី​ការ​សម្លាប់​និង​ការ​ចាប់ខ្លួន។ ហ៊ុន សែន​ កំពុង​តាម​ប្រមាញ់​មនុស្ស​របស់​យើង ដោយ​សម្លាប់​ពួកគេ ចាប់​ខ្លួន​ពួកគេ។ តើ​ហេតុអ្វី​បាន​ជា​ពិភពលោក​មិន​ថ្កោលទោស​ពួកធ្វើ​រដ្ឋប្រហារ​នេះ និង​ធ្វើសកម្មភាព​គាំទ្រ​លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ហើយ​ប្រឆាំង​នឹង​ក្រុម​ជន​ផ្តាច់ការ?»។

នា​ពេល​នោះ​ ក្រុម​ខ្មែរ​ក្រហមមួយ​ភាគ​ធំ​បាន​ភៀសទៅ​បន្ទាយធំ​របស់​ខ្លួន​នៅព្រំដែន។ អ្វី​ដែល​នៅ​សេសសល់​ពី​របប​នេះ​គឺ​ការ​បន្ត​គំរាមកំហែង​តាម​វិទ្យុ ស្រប​ពេល​អ្នក​ផ្តាច់ខ្លួន​មួយ​ចំនួន​បាន​ចូលខ្លួន​ជាមួយ​រដ្ឋាភិបាលថ្មី។

លោក Barrington ដែល​បន្ទាប់​មក​បាន​ធ្វើការ​ឲ្យ​ទីភ្នាក់ងារ​ព័ត៌មាន Agence France-Presse នៅ​ក្រុង​ភ្នំពេញ​ បាន​និយាយ​ថា ទំនាក់ទំនង​របស់​លោក​ជាមួយ​នឹង​ប្រភព​ខ្មែរ​ក្រហម​របស់​លោក បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​មិត្តរួមការងារ​ខ្លះ​មិន​ស្រណុក​ចិត្ត ហើយ​ពេលខ្លះ អ្នករាយការណ៍​ដទៃ​ទៀត​មាន​អារម្មណ៍​ថា លោក​មិនបាន​សួរ​ធ្ងន់ៗ​មក​លើ​មេដឹកនាំជាន់ខ្ពស់​ក្រុម​ខ្មែរ​ក្រហម​ ដូចជា អតីត​ប្រមុខ​រដ្ឋ​លោក​ខៀវ សំផន នៅ​ពេល​លោក​ទទួល​បាន​ការ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ធ្វើ​បទសម្ភាសន៍​ដ៏​កម្រ។

លោក Barrington បាន​និយាយ​ថា៖ «ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​គិត​ថា នេះ​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​ផែនការ​ធំ​នៅ​ទីបំផុត​របស់​លោក​ដើម្បី​ព្យាយាម និង​អាច​សម្ភាស​ប៉ុល ពត។ ហើយ​និយាយ​ឲ្យ​ស្មោះ​ត្រង់ទៅ នៅ​ពេល​លោក​បាន​ជូប​ប៉ុល ពត លោក​មិន​បាន​រាថយ​ពី​ការ​សួរ​សំណួរ​ធ្ងន់ៗ​នោះ​ទេ»។

អំឡុងពេល​មួយ​ដែល​លោក Thayer បាន​កើត​ជំងឺ​គ្រុនចាញ់ លោក Barrington បាន​និយាយ​ថា មន្រ្តី​ខ្មែរក្រហម​ម្នាក់​បាន​មក​ផ្ទះ​ប្រជុំ​មួយ ជា​ទី​ដែល​អ្នកសារព័ត៌មាន​មួយ​ចំនួន​បាន​ស្នាក់​នៅ ដើម្បី​ផ្តល់​ថ្នាំ​ជំងឺ​គ្រុនចាញ់​ដល់​លោក​ Thayer។

ប៉ុន្តែ​លោក Thayer មិន​បាន​ឲ្យ​អ្នកសារព័ត៌មាន​ដទៃ​ទៀត​ដឹង​ពី​ប្រភព​ព័ត៌មាន​របស់​លោក​នោះ​ទេ។ លោក Barrington បាន​ថ្លែង​ថា៖ «ឃ្លា​ដែល​គាត់​ចូលចិត្ត​និយាយ​នោះ​គឺ «ប្រសិន​បើ​ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​ត្រូវ​សម្លាប់​អ្នក» ហើយ​គាត់​តែង​ទំពារ​ថ្នាំជក់ ហើយ​លោក​គាត់​តែង​មាន​មនុស្ស​មក​ជួប​ជានិច្ច ដូច​ពេល​មាន​អ្នក​ឡើង​មក​ជួប​លោក​ដោយ​ស្ងាត់ៗ​ជា​ដើម»។

រូបថត​ដែល​ត្រូវ​បាន​ផ្សាយ​ក្នុង​ទំព័រ​ហ្វេប៊ុក​លោក Nate Thayer កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​៣ ខែ​កញ្ញា ឆ្នាំ​២០១៨​នេះ បង្ហាញ​លោក Nate Thayer ដើរ​ជាមួយ​លោក David McKaige (បុរស​ទី​៣​ដែល​ដើរ​ពី​ក្រោយ​លោក Nate Thayer) និង​ទាហាន​របស់​រណសិរ្សរំដោះជាតិប្រជាជនខ្មែរ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៩០។ ចំណង​ជើងដែល​ត្រូវ​បោះពុម្ព​ជាមួយ​នឹង​រូបថតនេះបាន​សរសេរ​ថា៖ «មួយ​ថ្ងៃ​ទៀត​នៅ​ការិយាល័យ។ ភាគ​ខាង​ជើង​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ឆ្នាំ​១៩៨៩»។ (Facebook/Nate Thayer)
រូបថត​ដែល​ត្រូវ​បាន​ផ្សាយ​ក្នុង​ទំព័រ​ហ្វេប៊ុក​លោក Nate Thayer កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​៣ ខែ​កញ្ញា ឆ្នាំ​២០១៨​នេះ បង្ហាញ​លោក Nate Thayer ដើរ​ជាមួយ​លោក David McKaige (បុរស​ទី​៣​ដែល​ដើរ​ពី​ក្រោយ​លោក Nate Thayer) និង​ទាហាន​របស់​រណសិរ្សរំដោះជាតិប្រជាជនខ្មែរ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៩០។ ចំណង​ជើងដែល​ត្រូវ​បោះពុម្ព​ជាមួយ​នឹង​រូបថតនេះបាន​សរសេរ​ថា៖ «មួយ​ថ្ងៃ​ទៀត​នៅ​ការិយាល័យ។ ភាគ​ខាង​ជើង​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ឆ្នាំ​១៩៨៩»។ (Facebook/Nate Thayer)

លោក Chanda កត់សម្គាល់​ថា បុគ្គលិកលក្ខណៈ​របស់​លោក Thayer គឺ​ផ្ទុយស្រឡះ​ពី​ការ​រំពឹង​ទុក ដោយសារ​តែ​លោក​បានកើត​មកជា​កូនប្រុស​របស់​ប្រតិភូ​ប្រកប​ដោយ​កិត្តិនាម​ម្នាក់ និងក្នុង​គ្រួសារ​អភិជន​មួយ​នៅ​ក្រុង Boston។

លោក Chanda បាន​និយាយ​ថា៖ «អ្វី​ដែលខ្ញុំ​រក​គិត​ថា គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍​នោះ​គឺ​ថា បើ​ទោះ​បី​ជា​លោក​កើត​ក្នុង​ត្រកូលខ្ពង់ខ្ពស់​មួយ​នៅ​ក្រុង​ Boston លោក​ហាក់ដូចជា​មាន​ចេតនា​ចង់​បង្ហាញ​ខ្លួន​ឯង​ក្នុង​រូបភាព​ផ្សេង​មួយ ​ជា​អ្នករាយការណ៍​បែប​ប្រថុយប្រថាន​ម្នាក់»។

លោក Thayer ជា​អ្នកធ្វើការ​យ៉ាង​ស្វាហាប់​ និង​ជា​អ្នកកម្សាន្តសប្បាយយ៉ាង​ខ្លាំង​ម្នាក់​ផង​ដែរ។ លោក Mark Dodd ដែល​ជា​មិត្តភក្តិ មិត្តរួមអាជីព និង​អតីតប្រធានការិយាល័យ​ទីភ្នាក់ងារ​ព័ត៌មាន Reuters ប្រចាំ​នៅ​កម្ពុជា បាន​រំឭក​ពី​ការ​ទទួលទាន​សុរា​រហូត​ពេល​យប់ជ្រៅ​មួយ​ជាមួយ​លោក Thayer ដែល​ជា​អតីត​កីឡាករ​ហែលទឹក​ប្រចាំ​សាកលវិទ្យាល័យ ដែល​មាន​រាងកាយ​មាំទាំ​ម្នាក់។

លោក​បាន​សរសេរ​ក្នុង​សារ​រំឭក​ពី​លោក​ Nate ថា៖ «យើង​មាន​ការភ្ញាក់ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង​នៅ​ពេល​ Nate អាច​ហែល​ឆ្លង​ទន្លេ​បាសាក់ ដោយ​យក​ឈ្នះ​ក្រុម​អ្នក​ជាប់​ឈ្មោះ​សម្រាប់​ក្រុមហែលទឹក​អូឡាំពិក​ពី​កម្ពុជា។ ហើយ​អ្វី​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ចាប់អារម្មណ៍​ទៀត​នោះ គឺ​សហនាយករដ្ឋមន្រ្តី​ព្រះអង្គ​នរោត្តម រណឬទ្ធិត្រូវ​ផ្តល់​ឲ្យ​ Nate ដែល​ជា​អ្នក​រិះគន់​ព្រះអង្គ​នៅ​ពេលខ្លះ នូវ​ពានរង្វាន់​មួយ។ Nate ពិតជា​ចូលចិត្ត​រឿង​នេះ​ខ្លាំង​ណាស់»។

លោក Thayer ជា​រឿយៗ​បាន​ចែករំលែក​រឿង​មួយ​ពី​ការ​ផ្តល់​វិក្កយបត្រ​ដល់​ទីភ្នាក់ងារ​ព័ត៌មាន AP ៥០០​ដុល្លារ​សម្រាប់​ស្រា​ជីន (Gin) និង​ទឹកសូដា​តូនិច នា​គ្រា​មួយ ដោយអះអាង​ថា ជាការ​ចំណាយ​សម្រាប់​ថ្នាំសង្កូវ​ ដោយសារ​តែមាន​សារធាតុ​គីនីន ប្រឆាំង​នឹង​ជំងឺ​គ្រុនចាញ់​ ក្នុង​ទឹកសូដា​តូនិច។ ប៉ុន្តែ​ការ​ទទួល​សុរា​ជា​ប្រចាំ​ក៏​បាន​ក្លាយ​ជា​រឿងអាក្រក់​មួយ​នៅ​ក្នុង​ជីវិតចំពោះ​លោក​ផង​ដែរ។

លោក McKaige បាន​និយាយ​ថា៖ «បុគ្គលណា​ដែល​ធ្វើអ្វី​ដែល​យើង​ធ្លាប់​បាន​ធ្វើ​ ហើយ​បន្ត​ធ្វើ​វា ក្នុង​ស្មារតី​លាតត្រដាង​រឿង​អាក្រក់​ដើម្បី​ឲ្យ​ពិភពលោក​ដឹងឮ តែងតែ​ប្រឈម​នឹង​ការ​ប៉ះពាល់​អារម្មណ៍​ផ្សេងៗ»។

លោក Dodd បាន​សរសេរ​ថា៖ «​ការ​ធ្វើ​ការ​រាយការណ៍​នៅ​ជួរ​មុខ​អស់រយៈពេល​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​គឺ​ជា​ រឿង​ដ៏​លំបាក​មួយ​សម្រាប់​យើង​គ្រប់​យើង​គ្នា ដែល​បាន​ធ្វើ​វា។ ហើយ​មិនមែន​ជាការ​ដួល​និង​ងើប​ឡើង​វិញ​តិច​ដង​នោះ​ទេ»។

លោក Thayer បាន​បន្ត​ធ្វើ​ការ​រាយការណ៍​ពី​ជុំវិញ​ពិភពលោក ជា​រឿយៗ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ដែល​ហែកហួរ​ដោយ​សង្រ្គាម ឬ​ក្រោម​របប​ផ្តាច់ការ​ រួម​មាន អ៊ីរ៉ាក់ អតីត​យូហ្គោស្លាវី គុយបា និង​កូរ៉េខាងជើង។ អស់រយៈពេល​ពីរ​ទសវត្សរ៍​មក​នេះ​ លោក​បាន​រស់នៅ​មួយភាគ​ធំ​នៅ​សហរដ្ឋអាមរិក អស់ជាច្រើន​នៅផ្ទះ​ជា​កសិដ្ឋាន​មួយ​ក្នុង​ក្រុង Maryland ហើយ​នាពេលថ្មីៗ​នេះ នៅ​កោះ​ Cap Cod។

លោក​ Munthit បាន​រំឭក​ពី​ការទៅ​ជួប​លោក Nate នៅ​ផ្ទះជា​កសិដ្ឋាន​របស់​លោក កាល​ពី​ដើម​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ ២០០០។ លោក Nate តែង​ទទួល​ទាន​ដំណេក​រហូត​ដល់​ក្បាល​ល្ងាច ហើយ​លោក​ងើប​មក​ឲ្យ​ចំណី​ទា​នៅ​ស្រះ​ក្បែរ​នោះ ហើយ​បន្ទាប់​មក​ចំណាយ​ពេល​យប់ដើម្បី​សរសេរ​សៀវភៅ​រំឭក​ពី​សកម្មភាព​របស់​លោក ក្រោម​ចំណងជើង​ថា «ក្តី​អាណិត​សម្រាប់​បីសាច»។

លោក​មិន​បាន​បញ្ចប់​សៀវភៅ​នេះ​នៅ​ឡើយ​ទេ។ លោក អ៊ុន សុខុម ដែល​ជា​អតីត​អ្នក​បោះពុម្ព​ផ្សាយ​កាសែត​ប្រឆាំង​នៅ​កម្ពុជា បាន​និយាយ​ថា ប្រទេស​នេះ​បាន​បាត់បង់​សាក្សី​រស់​ដ៏​កម្រ​ម្នាក់​ដែល​បាន​ជួប​និយាយ​ជាមួយ​បុរស​ម្នាក់​ដែល​នៅ​ពីក្រោយ​ការ​សម្លាប់​រង្គាល​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​នាក់។

លោក​បាន​និយាយ​ថា៖ «យើង​មាន​ការ​សោកសៅ​យ៉ាង​ខ្លាំង ដែល​គំនិត​និង​សៀវភៅ​លោក​បាន​សរសេរ និង​រៀបចំ​ ដើម្បី​ដាក់​ចេញ មិន​បាន​ចេញ​ផ្សាយ។ វា​នឹង​ត្រូវ​កប់​ចោល»។

ប៉ុន្តែ​ការណ៍​នេះ​ប្រហែល​មិនមែន​ដូច្នេះ​នោះ​ទេ។ លោក Barrington បាន​និយាយ​ថា លោក Thayer បាន​បន្សល់​ទុក​នូវ​សំណេរ​ព្រៀង​ ហើយ​មិត្តភក្តិ​របស់​លោក​កំពុង​ពិភាក្សា​គ្នា​ពី​ការ​ដែល​ពួកគេ​អាច​សរសេរ​បញ្ចប់​សៀវភៅ ដែល​លោក​ Nate ខ្លួន​ឯង​ផ្ទាល់​ មិន​អាច​សរសេរ​បញ្ចប់៕

ប្រែសម្រួល​ដោយ​លោក ណឹម សុភ័ក្រ្តបញ្ញា

XS
SM
MD
LG