កាលពីដើមខែនេះ ផែនការថ្មីជាសកលសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាពត្រូវបានអនុម័តនៅអង្គការសហប្រជាជាតិនាទីក្រុងញូវយ៉ក ហើយមានសំណួរនិងចម្ងល់ជាច្រើនត្រូវបានលើកឡើង ថាតើគោលដៅទាំងអស់នេះពិតជាអាចមានប្រសិទ្ធភាពជួយលើកកម្ពស់ជីវភាពប្រជាជននៅក្នុងប្រទេសនានានៅជុំវិញពិភពលោក ក៏ដូចជាកម្ពុជាឲ្យចេញពីភាពក្រីក្រពិតមែនដែរឬយ៉ាងណា។
គោលដៅអភិវឌ្ឍន៍ថ្មីប្រកបដោយចីរភាពនេះគឺជាគ្រឹះនៃផែនការអភិវឌ្ឍន៍ជាសកលនៅក្នុងឆ្នាំ២០១៥ ហើយក៏ជាផែនការមួយដែលនឹងយកមកជំនួសគោលដៅអភិវឌ្ឍន៍សហស្សវត្សដែលនឹងបញ្ចប់នៅខែកញ្ញានេះ។
គោលដៅថ្មីចំនួន១៧ក្នុងផែនការអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាពនេះនឹងត្រូវបានគេអនុវត្តដោយប្រកាន់ខ្ជាប់តាមវិធីសាស្រ្តរយៈពេលវែង ដើម្បីឲ្យមាននិរន្តរភាពក្នុងការអភិវឌ្ឍ ហើយក៏ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាដែលត្រូវបានមើលរំលងក្នុងគោលដៅចាស់ផងដែរ។
ទោះបីជាយ៉ាងនេះក្ដី អ្នកតស៊ូមតិដើម្បីសិទ្ធិស្ត្រីបាននិយាយថា គោលដៅថ្មីដែលបានបង្កើតឡើងនេះ អាចនឹងធ្វើឱ្យរដ្ឋាភិបាលនៅជុំវិញពិភពលោកបរាជ័យក្នុងការអនុវត្តក្នុងការលើកកម្ពស់សមភាពយេនឌ័រ និងបញ្ហាផ្សេងទៀត។
អង្គការវេទិកាតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិកសម្រាប់ស្រ្តី ច្បាប់ និងការអភិវឌ្ឍន៍ ហៅកាត់ថា APWLD ដែលជាបណ្តាញអង្គការចំនួន១៨០ ដែលផ្ដោតសំខាន់ទៅលើសិទ្ធិរបស់ស្ត្រី បានចេញសេចក្តីថ្លែងការណ៍ថា ពួកគេស្វាគមន៍គោលដៅអភិវឌ្ឍថ្មីនេះ ព្រោះវាបានរួមបញ្ចូលការប្តេជ្ញាសំខាន់ៗមួយចំនួន ប៉ុន្តែគោលដៅខ្លះនៅតែមានចន្លោះប្រហោង និងការខ្វះខាត។
អ្នកស្រី Kate Lappin អ្នកសម្របសម្រួលនៅអង្គការ APWLD បានប្រាប់ VOA ថា គោលដៅអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាពនេះមិនបានបញ្ចូលការប្តេជ្ញាជាក់លាក់ណាមួយពីរដ្ឋាភិបាលនៅក្នុងប្រទេសនានា អំពីការផ្ដល់ហរិញ្ញប្បទានដល់របៀបវារៈថ្មីនេះទេ។
នៅក្នុងបទសម្ភាសន៍តាមទូរស័ព្ទពីប្រទេសម៉ាឡេស៊ី លោកស្រី Kate Lappin បានថ្លែងថា៖
«មូលដ្ឋានគ្រឹះសំខាន់ៗចំនួនបីដែលទាមទារឱ្យមានការកែទម្រង់នៅក្នុងគោលដៅអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាពនេះ មិនត្រូវបានគេដាក់បញ្ចូលនោះទេ ក្នុងនោះមានដូចជា៖ ការធ្វើហិរញ្ញប្បទាន គណនេយ្យភាព និងការកែទម្រង់ប្រព័ន្ធហិរញ្ញប្បទានសកល»។
លោកស្រីបានបន្តថា របៀបវារៈថ្មីនេះគ្មានវិធានការគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឲ្យរដ្ឋាភិបាលទាំងអស់ ទទួលខុសត្រូវលើការអនុវត្តរបស់ពួកគេនោះទេ ប៉ុន្តែបែរជាជំនួសមកវិញនូវវិធីសាស្រ្តស្ម័គ្រចិត្តទៅលើការត្រួតពិនិត្យ និងការអនុវត្តទៅវិញ។
«គ្មានប្រព័ន្ធណាមួយត្រូវគេបង្កើតឡើង ដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យប្រជាពលរដ្ឋទូទៅ អាចពិនិត្យមើលថា តើរដ្ឋាភិបាលបានធ្វើអ្វីដែលពួកគេបានសន្យានោះទេ។ ប្រសិនរបៀបវារៈនេះមិនមានអ្វីដែលដាក់កំហិតឲ្យរដ្ឋាភិបាលទទួលខុសត្រូវ មិនមានការផ្ដល់ហរិញ្ញប្បទាន ហើយគ្មានការប្ដូរប្រព័ន្ធចាស់នោះទេ នោះ គម្រោងទាំងស្រុងនឹងគ្មានប្រសិទ្ធភាព»។
គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ប្រទេសកម្ពុជាក៏មានជោគជ័យដែរនៅក្នុងគោលដៅអភិវឌ្ឍសហស្សវត្សរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិនៅក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងមេរោគអេដស៍ ជំងឺគ្រុនចាញ់ និងជំងឺផ្សេងៗ។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ការផ្តល់សិទ្ធិអំណាចរបស់ស្ត្រីមិនទាន់បានទទួលជោគជ័យនៅឡើយទេ ហើយនៅតែមានបញ្ហាគម្លាតប្រាក់ឈ្នួល។
មន្រ្តីនៅក្រសួងផែនការបានបដិសេធមិនផ្ដល់មតិទៅលើគោលដៅអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាពនេះទេ ដោយលើកឡើងថា កម្ពុជាមិនទាន់បានអនុម័តគោលដៅអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាពនេះជាផ្លូវការនៅឡើយទេ។
លោកស្រីរស់ សុភាព នាយិកាអង្គការយ៉េនឌ័រ និងអភិវឌ្ឍន៍ដើម្បីកម្ពុជា បានប្រាប់ VOA ថា លោកស្រីយល់ស្របជាមួយនឹងការលើកឡើងរបស់អង្គការវេទិកាតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិកសម្រាប់ស្រ្តី ច្បាប់ និងការអភិវឌ្ឍន៍។ លោកស្រីថ្លែងថា ការរៀបចំគណនេយ្យនៅក្នុងគោលដៅថ្មីនេះមិនសូវមានភាពរឹងមាំនិងជាក់លាក់នោះទេ។
លោកស្រីបានលើកឡើងថា គោលដៅមួយចំនួននៃគោលដៅថ្មីនេះ ហាក់ដូចជាមិនមានភាពជាក់ស្ដែងពិតប្រាកដទេ ដូចនេះវាអាចបង្កើនឱកាសឲ្យរដ្ឋាភិបាលនានា ក៏ដូចរដ្ឋាភិបាលប្រទេសកម្ពុជា អាចគេចពីកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដ៏មុតមាំ ដែលជាកត្តាចាំបាច់ដើម្បីសម្រចគោលដៅទាំងអស់នោះ។
«បើសិនយើងមានតែផែនការ តែមិនមានថវិកាទេ នោះគឺជាសំណួរយ៉ាងច្រើនពីស្រី្ត ដែលថា តើយើងនឹងអនុវត្តយ៉ាងដូចម្ដេច បើសិនជាយើងមិនបានគិតគូរអំពីថវិកាសម្រាប់ធ្វើការទៅលើបញ្ហាអស់ហ្នឹង ដោយសារតែថ្នាក់លើចេះតែដាក់ជាគោលនយោបាយអញ្ចឹងទៅ។ ប៉ុន្តែថ្នាក់លើត្រូវគិតអំពីថវិកាផងដើម្បីឲ្យសម្រេចទៅលើបញ្ហាហ្នឹង»។
សេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់អង្គការវេទិកាតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិកសម្រាប់ស្រ្តី ច្បាប់ និង ការអភិវឌ្ឍន៍នេះក៏បានលើកឡើងដែរថា រដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសនានាដែលបានចូលរួមកិច្ចប្រជុំស្ដីពីការធ្វើហិរញ្ញប្បទានសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍន៍សំខាន់ៗនៅក្នុងឯទីក្រុង Addis Ababa កាលពីខែកក្កដាកន្លងទៅ បានបង្ហាញសញ្ញាកង្វះការប្តេជ្ញាទៅលើគោលដៅថ្មីនេះ។
ក្នុងកិច្ចប្រជុំនោះដែរ គ្មានការសន្យាអំពីការផ្តល់ហិរញ្ញប្បទានថ្មីនោះទេ ហើយបណ្តាប្រទេសទាំងនោះ បានដកយកការសន្យាពីមុនទៅវិញ។ អ្វីៗទាំងអស់នេះបង្ហាញអំពីអតុល្យភាពនៅក្នុងប្រព័ន្ធហិរញ្ញប្បទានជាសកល។
លោកស្រីរស់ សុភាពបានថ្លែងបន្តថា៖
«ការដាក់ផែនការមកដាក់ ប៉ុន្តែរដ្ឋាភិបាលគ្រប់ប្រទេសមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើថវិកាទេ ហើយនៅពេលសូរថា ហេតុអ្វីបានអត់បានធ្វើ? ពួកគាត់ថា គ្មានថវិកា។ អញ្ចឹងគ្រាន់តែដាក់ដើម្បីល្អមើល ធ្វើឲ្យតែរួចពីដៃ។ អញ្ចឹងខ្ញុំគិតថា វាគ្មានសង្ឃឹមទេ បើសិនគ្មានថវិកា»។
លោក Nik Sekhran នាយកផ្នែកការអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាពនៃការិយាល័យកម្មវិធីអភិវឌ្ឍរបស់អ.ស.ប. (UNDP) សម្រាប់គោលនយោបាយ និងកម្មវិធីជំនួយ បានបដិសេធការរិះគន់នេះ ដោយលើកឡើងថា សមភាពយ៉េនឌ័រ និងការផ្តល់សិទ្ធិអំណាចដល់ស្ត្រីគឺជាគោលបំណងសំខាន់នៃគោលដៅអភិវឌ្ឍន៍មានចីរភាពនេះ ពីព្រោះនៅពេលដែលពិភពលោកគ្មានការចូលរួមរបស់ស្ត្រីក្នុងការអភិវឌ្ឍទេនោះ វានឹងធ្វើឲ្យមានវិសមភាពកើនឡើងកាន់តែខ្ពស់ ហើយវាក៏អាចប៉ះពាល់ដល់ការរីកចម្រើននៅក្នុងប្រទេសផងដែរ។
ក្នុងបទសម្ភាសន៍តាមរយៈទូរស័ព្ទពីទីក្រុងញូវយ៉ក លោកបានថ្លែងថា៖
«ខ្ញុំសូមបដិសេធអ្វីដែលគេបានលើកឡើង។ ខ្ញុំគិតថា យើងទាំងអស់គ្នាប្តេជ្ញាចិត្តដើម្បីធានាថា សិទ្ធិរបស់ស្ត្រី និងសមភាពយេនឌ័រត្រូវដោះស្រាយឱ្យបានពេញលេញក្នុងការបន្តគោលដៅអភិវឌ្ឍន៍ប្រកបដោយចីរភាពនេះ ហើយគោលដៅអភិវឌ្ឍន៍ប្រកបដោយចរីភាពនេះកំពុងតែព្យាយាមដើម្បីធានាថា ស្ត្រីមានសិទ្ធិស្មើគ្នានឹងបុរសក្នុងការទទួលបានការងារធ្វើ និងការធានាថា ស្រ្តីមានសិទិ្ធរួមចំណែកក្នុងការអភិវឌ្ឍ»។
លោកបានប្រាប់ថា ក្នុងការសម្រចបាននូវគោលដៅនេះនឹងជួបប្រទះនឹងបញ្ហាប្រឈមមួយចំនួន ដោយសារប្រជាជនសរុបនៅក្នុងពិភពលោកនឹងកើនឡើង១១ពាន់លាននាក់នៅឆ្នាំ២១០០ ដូច្នេះការធានាឱ្យមានអត្រាការងារធ្វើសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋដែលកើនឡើង និងការបំពេញតាមតម្រូវការបឋមរបស់ពួកគេ ព្រមទាំងការកាត់បន្ថយវិសមភាពនៅលើពិភពលោក នឹងជួបបញ្ហាប្រឈមច្រើន។
លោកក៏បានឲ្យដឹងដែរថា ដើម្បីសម្រេចបាននូវគោលដៅថ្មីនេះគឺត្រូវមានការចូលរួមពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋ និងពិភពលោកទាំងមូល ដើម្បីធ្វើឱ្យមានការរួមចំណែកដែលចាប់ផ្តើមពីថ្នាក់មូលដ្ឋាន រួមនឹងការផ្លាស់ប្តូរសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសទាំងមូល៕
