روز سه‌شنبه، ۷ اسفند ۱۴۰۳، شهر تهران و ۲۶ استان دیگر ایران به دلیل کمبود برق و گاز تعطیل شدند. این تعطیلی‌ها شامل ادارات دولتی، بانک‌ها و مدارس بوده و در برخی استان‌ها، مدارس به صورت غیرحضوری فعالیت می‌کنند.
به گزارش خبرگزاری‌ها در ایران، استان‌های تعطیل‌شده عبارتند از: تهران، اصفهان، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، خراسان رضوی، خراسان جنوبی، خراسان شمالی، البرز، مرکزی، گلستان، مازندران، فارس، زنجان، سمنان، همدان، قزوین، قم، کرمانشاه، اردبیل، کردستان، گیلان، چهارمحال و بختیاری، سیستان و بلوچستان، کرمان، لرستان و ایلام. تنها استان‌های خوزستان، بوشهر، هرمزگان و یزد از این تعطیلی‌ها مستثنی بوده‌اند.
این دومین روز متوالی است که تهران و بیشتر استان‌های ایران به دلیل کمبود انرژی تعطیل می‌شوند. این بحران انرژی ناشی از ناترازی بین عرضه و تقاضای انرژی در کشور است که به دلیل سرمایه‌گذاری ناکافی، زیرساخت‌های فرسوده و مدیریت نادرست تشدید شده است.
کمبود گاز و برق نه تنها منجر به تعطیلی ادارات و مدارس شده، بلکه تاثیرات گسترده‌ای بر صنایع و اقتصاد کشور داشته است. بسیاری از واحدهای صنعتی به دلیل کمبود سوخت و انرژی با کاهش تولید یا تعطیلی مواجه شده‌اند که این امر به افزایش بیکاری و کاهش تولید ناخالص داخلی منجر شده است.
علاوه بر این، کمبود انرژی تاثیرات مستقیمی بر زندگی روزمره شهروندان داشته است. قطع شدن‌های مکرر برق و گاز، اختلال در خدمات عمومی و افزایش هزینه‌های زندگی را به همراه داشته است. همچنین، استفاده از سوخت‌های جایگزین مانند مازوت در نیروگاه‌ها به دلیل کمبود گاز، منجر به افزایش آلودگی هوا و مشکلات زیست‌محیطی شده است.
این بحران انرژی در حالی رخ می‌دهد که ایران با داشتن ذخایر عظیم نفت و گاز، به دلیل تحریم‌های بین‌المللی ناشی از برنامه هسته‌ای بحث‌برانگیزش، مدیریت نادرست و سرمایه‌گذاری ناکافی در زیرساخت‌های انرژی، با کمبودهای جدی در تامین انرژی مواجه است. برای حل این بحران، نیاز به برنامه‌ریزی دقیق، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و اصلاحات در مدیریت منابع انرژی احساس می‌شود تا از تکرار چنین بحران‌هایی در آینده جلوگیری شود. موضوعی که به باور بسیاری از کارشناسان به دلیل ناکارآمدی سیستم حکمرانی جمهوری اسلامی بدون تغییرات اساسی در حکومت قابل تصور نیست.
