دبیر انجمن علمی حقوق کودکان ایران گفته است که تعداد زیادی کارگاه زیرزمینی وجود دارد که نمیتوان آمار دقیقی از وضعیتِ کار کودکان در آن کارگاهها ارائه داد.
آرین قاسمی در مصاحبه با خبرگزاری «ایلنا» میگوید که در مورد اتباع بودن کودکان کار هم نمیتوان آمار دقیقی ارائه داد، چراکه برخی از این کودکان شناسنامه و سند هویتی ندارند.
او تاکید کرده است که چالشهایی از جمله، مسائل اقتصادی و اجتماعی و یا مساله عدمِ وجودِ تعریفِ مشخص از کار کودک در این بخش وجود دارد.
قاسمی چالش اصلی را در جایی دانسته که کودکان به کارهایی وارد میشوند که اساسا ربطی به نظام حقوقی ندارد و بیشتر معطوف به واقعیتهای جامعه است. این مقام مسئول گفته است که تصویب معاهدات و کنوانسیونهای بین المللی جدید و مرتبط با کار کودک یکی از مهمترین مسئولیتهای دولتها در راستای قانونگذاری و مبارزه با کار کودک است.
دهم آبان سال ۱۴۰۱ محمدرضا حیدرهایی سرپرست دفتر امور آسیبدیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی کشور در مورد ساماندهی کودکان کار گفته بود تاکنون ۷ هزار کودک کار و خیابانی در کشور شناسایی شده و از این مراکز خدمت دریافت کردهاند و بر اساس برآوردها ۱۴ هزار کودک کار و کودک خیابانی در کشور وجود دارد.
به گفته او ۷۰ درصد این اتباع خارجی غیرمجازند و اوراق هویتی ندارند و سازمان بهزیستی نمیتواند در حوزه توانمندسازی و تحصیل به این کودکان خدمات ارائه دهد و صرفا میتوانند از حمایتهای غیرمادی سازمان برخوردار شوند.
۲۸ تیر ۱۴۰۰، وحید قبادی دانا، رئیس سازمان بهزیستی کشور نیز گفته بود «۱۲ هزار کودک کار و خیابان تحت پوشش خدمات روزانه بهزیستی بودند. با همکاری تشکلهای مردم نهاد این تعداد به ۱۶ هزار نفر افزایش پیدا کرده است.»
بر اساس گزارشها از سال گذشته تاکنون، هزاران خانواده دیگر از افغانستان برای گریز از حکومت طالبان وارد ایران شده و شماری از کودکان آنها به کارهای خیابانی کشیده شدهاند.
سازمان بهزیستی ایران اوایل بهار امسال از شناسایی ۱۲۰ هزار کودک کار خبر داده و گفته بود که ۱۴ هزار و ۵۰۰ تن از آنها کودکان خیابانی هستند.
پیش از این مهرداد درویشپور در مصاحبه با صدای آمریکا گفته بود: «کودکان کار در ایران با شرایطی به مراتب بدتر از بردهداری مواجه هستند.»
زهرا رحیمی، مدیرعامل جمعیت امام علی نیز در مصاحبهای با صدای آمریکا گفته بود که کار کودکان در ایران با «فقر و اعتیاد» گره خورده است.