شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیررسمی نفت اعلام کرد که اعتراض هفتگی ارکان ثالث روز سه‌شنبه ۲۳ مرداد ادامه یافت و کارکنان «پشتیبانی شرکت‌های پیمانکاری» در چند پالایشگاه این مجموعه بار دیگر تجمع کردند.
بنا بر اعلام کانال تلگرامی «شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیررسمی نفت»، کارکنان ارکان ثالث و پشتیبانی شرکت‌های پیمانکاری در پالایشگاه‌های سوم، پنجم، هفتم، نهم، دهم و دوازدهم مجتمع گاز پارس جنوبی ضمن تجمع اعلام کردند که «به اعتراضاتمان ادامه می‌دهیم.»
کارگران معترض خواهان «حذف کامل شرکت‌های پیمانکاری، حق تجمع و اعتراض، و بازگشت به کار فوری بی قید و شرط همکاران» خود از جمله «حجت رضایی از پارس جنوبی و یاسر احمدی‌نژاد از شرکت ملی حفاری» هستند.
همچنین، معترضان خواهان «اجرایی شدن توافقات قبلی» از جمله «مرخصی استحقاقی و پرداخت حق کمپ (هزینه قطع امکانات رفاهی) که به صورت یکجانبه توسط برخی از مسئولان مجتمع دچار تغییراتی شده، اجرای صحیح طرح طبقه‌بندی مشاغل و نظام پرداخت عادلانه و همتراز با نیروهای رسمی و قراردادی پیرو توافقات قبلی با وزارت نفت، اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل برای رانندگان غیرمالک خودروهای استیجاری، ساماندهی تردد و ایجاد امنیت شغلی برای آنان» شده‌اند.
کارگران معترض علاوه بر این خواهان «اجرای بدون تبعیض تردد ۱۴ روز کار ۱۴ روز استراحت برای کارکنان اداری و پشتیبانی، اصلاح کامل مصوبه ناعادلانه مزدی شورای‌عالی کار» شده‌اند و می‌گویند: «اعتصابات ما کارگران پروژه‌ای برای پیگیری مطالباتمان ادامه دارد.»
در این گزارش عنوان شده که در روز شنبه ۲۰ مرداد نیز «حدود ۶۰ نفر از همکاران در پتروشیمی طرح توسعه کنگان (سایت ۲ منطقه ویژه اقتصادی پارس) به خاطر مطالبات خرداد و تیر» اعتصاب کردند و با دست کشیدن از کار «مقابل درب پتروشیمی تجمع کردند.»
کارکنان معترض ارکان ثالث می‌گویند «حذف پیمانکاران یک مطالبه سراسری ما کارگران در نفت است» و «به‌ویژه کار در شرایط سوزان تابستانی و کیفیت بد غذا و کمپ‌ها و سطح بهداشت محیط‌های کار و زندگی درد مشترک همه ما کارگران است.»
هم‌زمان با اعتراض این کارگران، یک خبرگزاری رسمی در ایران گزارش داده که بر اثر ارائه غذای ناسالم، ۱۸۰ کارگر در عسلویه مسموم شده و یک تن از آنان جان باخته است.
کارگران در مناطق مختلف ایران در سال‌های گذشته بارها در اعتراض به شرایط معیشتی خود اعتراض و اعتصاب کرده‌اند.
این اعتراض‌ها به طور عمده مربوط به پرداخت نشدن به موقع دستمزدها، حق بیمه، پایین بودن دستمزدها، اخراج نیروی کار و همچنین ادامه سیاست خصوصی‌سازی بوده است.
