مرگ «پیروز»، آخرین فرزند از سه توله به دنیا آمده یوز آسیایی «ایران»، واکنش‌های گسترده‌ای را در رسانه‌های اجتماعی به دنبال داشته است. پیروز در ماه‌های گذشته به نمادی از «امید» ایرانیان تبدیل شده بود.
شاهزاده رضا پهلوی با انتشار توییتی در این رابطه مرگ پیروز را نتیجه «بی‌کفایتی و خباثت» جمهوری اسلامی که «زیست‌بوم و حیات وحش ایران را به نابودی کشانده» خواند و نوشت: «پیروز برای من و میلیون‌ها ایرانی نماد امید بود. آنها که گمان بردند مرگ او امید را در قلب‌های ما می‌کشد، بدانند که مصمم‌تر از پیش همراه هم ایران را پس می‌گیریم و دوباره می‌سازیم.»
علی کریمی، چهره سرشناس فوتبال ایران که از اعتراضات سراسری حمایت می‌کند، می‌نویسد گویی «این جمله را آخوندها و ملایان سر در مملکت حک کرده‌اند» که «بخواهی پیروز باشی، تلف می‌شوی.»
روزبه اسکندری، مشاور ارشد سازمان آب بریتیش کلمبیا، تأکید کرد: «سازمان تزیینی حفاظت محیط زیست ایران که نتوانست پیروز را نگه دارد، توقع پاسداری از محیط زیست رو به احتضارِ ایران را دارید؟!»
کاوه مدنی، نایب رئیس مجمع محیط زیست سازمان ملل متحد، در واکنش به مرگ پیروز تأکید کرد: «بدرود پسر خوب ایران! فراموش نمی‌کنیم که در دورانی سرشار از ظلم و غم و اندوه، عشق و شادی و لبخند را برای یک ملت به ارمغان آوردی.»
زهرا کشوری، خبرنگار حوزه محیط زیست، با یادآوری این که پیش از پیروز، ماریتا نیز در پارک پردیسان جان سپرده است، توضیح داد: اولین بچه یوز، ماریتای بافقی بود که قربانی تغذیه اشتباه شد و جان باخت. برعکس پیروز، تقریبا در گمنامی.»
ماریتا، توله‌یوز ایرانی، در سال ۱۳۷۳ توسط هرمز اسدی، بنیان‌گذار پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی (ایرانی) بعد از کشته شدن مادر و دو برادرش نگهداری شد. او توسط چند تن از اهالی شهر بافق و مأموران سازمان حفاظت از محیط زیست زنده‌گیری شد و تا پایان عمرش در نهم شهریور ۱۳۸۲ بدون جفت و در تنهایی در قفس زندگی کرد.
نهم شهریور روز مرگ ماریتا به نام «روز ملی یوزپلنگ» در تقویم ایرانی ثبت شده است. به گفته خانم کشوری، «این راهی است که یوز آسیایی برای نجات از انقراض پیموده» است.
آتنا دائمی، فعال حقوق بشر، به اقدامات مقامات جمهوری اسلامی در قبال کنشگران محیط زیست اشاره کرد و نوشت: «وقتی فعالان محیط زیست با شدیدترین شکنجه‌ها زندانی می‌شوند، محیط‌بان‌ها محکوم به اعدام و ترور می‌شوند، وقتی تالاب‌ها خشک می‌شوند، وقتی جنگل‌ها محلی برای ساخت هتل، ویلا، شهرک و یا محل دپوی زباله می‌شوند، حیوانات هم شانسی برای بقا نخواهند داشت.»
قلمفرسا، طراح و گرافیست معترض، با کشیدن تصویری از پیروز در کنار کیان پیرفلک گفت: «ما دائم جنازه امیدهایمان را کنار هم دفن می‌کنیم ولی فراموششان نمی‌کنیم تا بشوند خشم و توی مشت‌هایمان جاری بشوند.»
و برخی شهروندان نیز در پی مرگ این توله‌یوز ۱۰ ماهه، با انتقاد از مقامات دیوارنویسی کرده‌اند.
محمد درویش، پژوهشگر و فعال محیط زیست، برای علیرضا شهرداری که از بدو تولد از پیروز مراقبت می‌کرد، ابراز نگرانی کرد و نوشت: «زندگی ادامه دارد علیرضا؛ هرگز فراموش نمی‌کنیم دگریاری شگفت‌انگیزت را در طول ۱۱ ماه اخیر.»
حساب کاربری «فلات ایران» که به طبیعت و محیط زیست ایران می‌پردازد، با انتشار عکسی از پیروز در کنار پرستارش نوشت: «پیروز در یکی از تاریک‌ترین سال‌های ایران، نماد امید جمعی ما بود. بدرود پسر ایران.»
فرزندان «ایران» به دلیل اشتباه تیم پزشکی و دست زدن به بدن آنها بعد از عمل سزارین زودرس از سوی مادر طرد شده بودند. دو توله با فاصله کمی پس از تولد تلف شدند و پیروز، توله باقی‌مانده، امروز نهم اسفند بر اثر نارسایی کلیوی جان باخت.
