صدیقه وسمقی، دین‌پژوه منتقد جمهوری اسلامی که در زندان اوین به سر می‌برد، از وضعیت یکی از همبندی‌های خود ابراز نگرانی و اعلام کرده است راحله راحمی‌پور «مبتلا به تومور مغزی و بیماری‌های دیگر است.»
خانم وسمقی در مطلبی که روز چهارشنبه ۸ فروردین در حساب اینستاگرامی او منتشر شد، حضور راحله راحمی‌پور ۷۲ ساله در بند زنان زندان اوین را «یکی از نشانه‌های آشکار ظلم دستگاه قضائی جمهوری اسلامی» توصیف کرد و نوشت او «دادخواه خون برادر خویش است که در دهه شصت اعدام شد.»
به گفته خانم وسمقی، راحله راحمی‌پور «به پنج سال تحمل حبس محکوم شده که تاکنون پنج ماه آن را سپری کرده است.»
در ادامه پست اینستاگرامی صدیقه وسمقی آمده است: «وقتی او را می‌بینم که رنجور و بیمار در سنی که باید در خانه استراحت کند و به دلیل رنج‌های فراوانِ تحمیل شده از او دلجویی شود، در بند از این سو به آن سو می‌رود و کلافه از سر درد روی تخت دراز می‌کشد، دلم به درد می‌آید.»
او «از نهادهای حقوق‌بشری داخلی و بین‌المللی» خواسته است برای آزادی راحله راحمی‌پور تلاش کنند.
راحله راحمی‌پور، از دادخواهان اعدام‌های دهه شصت خورشیدی است که پیش از بازداشت و زندان، پیگیر محل دفن برادر خود بود. حسین راحمی پور سال ۱۳۶۲ به همراه همسر باردارش به اتهام عضویت در گروه‌های سیاسی بازداشت و سپس اعدام شد.
راحله راحمی‌پور همچنین از مقامات جمهوری اسلامی خواسته است درباره سرنوشت برادرزاده خردسالش، گلرو، که آن زمان در زندان بود و پس از آن مفقود شد، توضیح دهند.
گلرو سال ۱۳۶۳ پس از بازداشت والدینش در زندان به دنیا آمد، در حالیکه ۱۵ روزه بود، برای مراقبت‌های پزشکی از مادرش جدا شد. مقامات بعدها گفتند او جان باخته است اما گواهی فوت یا محل دفن او را ارایه نکردند.
بر اساس گزارش‌ها، راحله راحمی‌پور در سالهای ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۷ دستکم دو بار بازداشت و در دادگاه انقلاب به اتهام تبلیغ علیه نظام محاکمه شد.
عفو بین‌الملل پیشتر با صدور بیانیه‌ای از مقامات جمهوری اسلامی ایران خواسته است آزار و اذیت راحله راحمی‌پور را متوقف کنند.
