از دید یک پژوهشگر محافظه‌کار آمریکایی، انتخابات در جمهوری اسلامی چیزی را عوض نمی‌کند و تمرکز بر آن، ممکن جالب باشد، اما چندان وارد نیست. او ضریب شرکت رای‌دهندگان را به اندازه نام فرد برنده، با اهمیت می‌داند.
مایکل روبین، پژوهشگر موسسه «آمریکن انترپرایز»، در مقاله‌ای که در نشریه «نشنال اینترست» منتشر کرده، می‌نویسد طنز‌آمیز است که روزنامه‌نگاران آمریکایی که اشتباه بودن نظرسنجی‌های انتخاباتی آمریکا را شاهد بوده‌اند، نظرسنجی‌هایی را که حکومت ایران در رسانه‌های داخلی منتشر می‌کند باور می‌کنند. او یادآور می‌شود که جمهوری اسلامی تنها به خبرنگارانی ویزا می‌‌دهد که آماده خودسانسوری باشند و همچنین می‌نویسد، از خیابان‌های شمال تهران نمی‌شود درباره بقیه کشور خبررسانی کرد.
از دید روبین، وقتی نوبت به انتخابات در ایران می‌رسد، مهم این است که هرگز اعتماد نکنیم، بلکه همیشه راستی‌سنجی کنیم.
روبین می‌نویسد که دو سؤال اصلی باید مورد ملاحظه قرار گیرند: یکی این که چه کسی برنده انتخابات است، و دیگر این که چه کسانی در انتخابات شرکت کردند، و برای یافتن پاسخ به میزان مشارکت، باید به داده‌‌هایی که از گوشه و کنار کشور می‌رسند، به ویژه از استان‌هایی با اکثریت آذری، کرد، عرب، و بلوچ توجه کرد.
روبین می‌نویسد با توجه به کناره‌گیری جلیلی، یکی دیگر از نامزدهای جناح اصول‌گرا، آشکار است که برخلاف تصور برخی از ناظران نظام قصد ندارد با دوپاره کردن رای‌های اصولگرایان و تحمیل باخت به رئیسی در دور دوم او را از رقابت با فرزند خامنه‌ای برای مقام رهبر آینده، کنار بزند.
روبین پیش‌بینی می‌کند که برنده شدن رئیسی با کسب اندکی بیشتر از ۵۰ درصد آرا، مثلا ۵۰.۴ درصد، می‌تواند وجهه همتی را هم حفظ کند و نشان دهد که اصلاح‌طلبان همچنان می‌توانند به نظام امید داشته باشند.