جیسون رضاییان، نویسنده بخش دیدگاه های جهانی در «واشنگتن پست»، خبرنگار واشنگتن پست در تهران طی سال های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ که ۵۴۴ روز تا ژانویه ۲۰۱۶ ناعادلانه در ایران زندانی بود، در یادداشتی در این روزنامه از تصمیم دولت بایدن به انتخاب رابرت مالی به عنوان نماینده آمریکا در امور ایران حمایت کرده است.
رضاییان می گوید کارزار فشاری که در مخالفت با دیپلماسی با ایران به سرعت شکل گرفت از هم گسیخته می شود و در این روند موضع پرزیدنت بایدن برای مذاکره با ایران تقویت می شود.
ماجرایی که بر سر راب مالی، انتخاب بایدن برای امور مرتبط با ایران، رخ داد نشانه ای اولیه از میزان تنش بر سر تعامل دوباره با جمهوری اسلامی است، اما در عین حال نشان داد چقدر استدلال ها علیه اش تو خالی است.
این جنجال هفته گذشته زمانی آغاز شد که گروه «اتحاد ملی برای دموکراسی در ایران» موسوم به «نوفدی» در نامه ای سرگشاده به آنتونی بلینکن، وزیر خارجه جدید آمریکا، از او خواستند در انتخاب راب مالی، مشاور ارشد امور خاورمیانه در دولت دوم باراک اوباما و رئیس کنونی «گروه بین المللی بحران»، به عنوان مسئول امور ایران تجدید نظر کند. در این نامه ذکر شد که راب مالی در مورد تهران، به خصوص بر سر نقض حقوق بشر، موضعی نرم دارد.
روز پنج شنبه، بیانیه ای با امضای ۲۰۰ فرد و سازمان که بسیاری شان به طور مستقیم با فعالان در ایران کار می کنند در حمایت از راب مالی و مسیر دیپلماسی منتشر شد. امضا کنندگان زندانیان سیاسی سابق، گروگان های آمریکایی پیشین، دیپلمات ها و پژوهشگران هستند.
من از افرادی هستم که آزادی ام در مذاکرات تیم کنونی در سال ۲۰۱۶ تحقق یافت و پس از آزادی ام، ساعت ها با مقام های درگیر در مذاکرات هسته ای و افراد درگیر در آزادی زندانیان صحبت کردم. بسیاری از آن ها اکنون به دولت بازمی گردند: جان فاینر به عنوان معاون مشاور امنیت ملی کاخ سفید، وندی شرمن، گزینه قائم مقامی وزارت خارجه آمریکا، لیسا موناکو، گزینه معاونت وزارت دادگستری، برت مک گرک، هماهنگ کننده امور خاورمیانه و شمال آفریقا در کاخ سفید، و راب مالی که در تلاش ها برای بازگرداندن من و دیگر آمریکایی ها نقشی محوری داشت.
این تیم در روز نخست کار خود در دولت، در مورد مذاکره با ایران در طیفی از مسائل از امور استراتژیک تا حقوق بشر، بیش از تمام چهار سال دولت ترامپ تجربه دارند. از این رو، بایدن، با وجود مخالفت های اجتناب ناپذیر جمهوریخواهان، باید با اطمینان و شفافیت برنامه هایش در مورد ایران را به پیش ببرد.
بایدن می تواند با تاکید بر کارآیی توافق هسته ای پیش از خروج ایالات متحده از آن شروع کند و این که او چگونه تصمیم دارد بر مبنای آن توافق به دیگر مسائل با ایران به خصوص نقض حقوق بشر رسیدگی کند. دولت بایدن نباید از این پرهیز کند که شکست سیاست «فشار حداکثری» ترامپ را به مولفه ای محوری در طرح هایش بدل کند.
حمایت پر طنین آمریکایی های ایرانی تبار از نامه دوم نشانه ای از ترجیح اکثریت شان به راه حل دیپلماتیک در برابر تحریم و مجازات های جمعی است.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
-----------
در همین مورد، یک دیدگاه دیگر را نیز بخوانید:
