مجله «ووگ«، نشریه شناخته شده زنان، مستقر در نیویورک به مناسبت روز جهانی زن، هشتم مارس ۱۸ اسفند، یادداشتی از نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه نوبل صلح منتشر کرد.
خانم محمدی در این یادداشت خواستار جرم‌انگاری آپارتاید جنسیتی شد و تأکید کرد: «مبارزه زنان ایران علیه استبداد و سرکوب، نه‌تنها برای حقوق زنان، بلکه برای دستیابی به دموکراسی و آزادی ادامه دارد.»
او در این یادداشت که در دوران مرخصی پزشکی پس از یک عمل جراحی نوشته شده، سرکوب سیستماتیک زنان توسط جمهوری اسلامی را محکوم کرده و خواستار همبستگی بین‌المللی برای مقابله با تبعیض جنسیتی در ایران و افغانستان شده است.
نرگس محمدی با اشاره به نقش تاریخی زنان در مبارزه علیه استبداد، از «قیام ۱۷ اسفند ۱۳۵۷» به‌عنوان نخستین اعتراض سازمان‌یافته علیه جمهوری اسلامی یاد کرد و نوشت: «عنصر مقاومت در میراث تاریخی ما، گنجی دفینه است.»
وی با اشاره به جنبش زن، زندگی، آزادی که پس از کشته شدن مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد شکل گرفت، تأکید کرد که «زنان ایران در این جنبش، عاملیت دارند و تعیین‌کننده هستند.»
خانم محمدی در این یادداشت با اشاره به مجازات‌های سرکوب گرانه علیه زنان افزود: «زنان به صرف زن بودن، به دلیل دیده شدن موهایشان یا بخشی از اندام خود، تحت تعقیب، بازداشت، زندان، شلاق، مجازات مالیِ سنگین، اخراج و طردشدگی قرار می‌گیرند.»
او همچنین تأکید کرد که این سرکوب نه‌تنها توسط نهادهای حکومتی، بلکه در تمامی لایه‌های جامعه و درون خانواده نیز اعمال می‌شود و اضافه کرد: زنان «در خانه‌های خود به موجب شناخته شدن مرد به‌عنوان رئیس خانواده، زنان تحت فرودست‌سازی مداوم قرار می‌گیرند. در خانه‌های والدین خود، ارث‌شان نصف برادرانی است که از حمایت قانونِ حکومتی برخوردارند. این‌ها هزینه‌ی «زن بودن» است و بس.»
برنده جایزه صلح نوبل که تاکنون بارها بازداشت و زندانی شده است، در این یادداشت به حکم‌های قضایی سنگین خود اشاره کرد و نوشت: «من در سال ۱۳۹۵ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست ابوالقاسم صلواتی، به دلیل مخالفت با اعدام، فعالیت‌های فمینیستی و حضور در کانون مدافعان حقوق بشر به ۱۶ سال زندان محکوم شدم.»
او اضافه کرد: «من در این جامعه به‌عنوان یک زن، بارها به موجب قوانین و سیاست‌های حکومت جمهوری اسلامی قربانی شده‌ام و هزینه پرداخته‌ام، و به دلیل اعتراض به این قوانین، بار دیگر محکوم شده و باز هم هزینه پرداخته‌ام.»
خانم محمدی افزود: «گرچه در دهمین سال حبس‌ام با عمل جراحی سنگین خارج کردن توده‌ی استخوان از پای راستم، با توقف حکم بیرون از زندان هستم و ۱۰ سال زندان پیش روی خود دارم، اما تا رسیدن به دموکراسی، آزادی و حقوق بشر توقف نخواهم کرد.»
وی در ادامه درباره وضعیت جسمی خود نوشت: «رگ‌های قلبم درگیر است و تا کنون ۴ عمل جراحی سنگین در زندان‌ها و حین تحمل حبس انجام داده‌ام، اما همچنان از وضعیت روحی و روانی خوبی برخوردارم و برای بهبود وضعیت جسمی‌ام تلاش می‌کنم.»
این فعال حقوق بشر همچنین درباره زندگی خود و هزینه‌هایی که به دلیل مبارزه پرداخته است، نوشت که به دلیل اعتراض به قوانین زن‌ستیزانه بارها تحت فشار مضاعف قرار گرفته است.
نرگس محمدی افزود: «من به ۴ همسری مردان بر اساس قانون جمهوری اسلامی معترضم و مبارزه می‌کنم. به موجب قانون جمهوری اسلامی یک مرد می‌تواند همزمان ۴ زن عقدی داشته باشد. زنان هم در خانه‌هایشان قربانی این نا-قانون می‌شوند و وقتی هم اعتراض می‌کنند، با احکام سنگین زندان مواجه می‌شوند.»
این مدافع حقوق زنان در پایان یادداشت خود، ضمن تاکید بر لزوم ادامه مبارزه تا تحقق دموکراسی و برابری، زنان را به ایستادگی در برابر ناقضان حقوق بشر دعوت کرد و نوشت: «من به قدرت مهارناپذیر زنان باور دارم. نباید هراسید و باید شجاعانه در مقابل ناقضان حقوق زنان که ناباوران به دموکراسی هستند، ایستاد.»
