جمعی از خانواده‌های زندانیان سیاسی اعدام شده در دهه ۶۰ و تابستان ۶۷ روز جمعه، ۱۸ آذر در نامه‌ای سرگشاده اعدام محسن شکاری، جوان ۲۳ ساله را که برای درخواست « آزادی، برابری، رفاه و یک زندگی انسانی» به خیابان آمده بود محکوم کردند و این اتفاق را یادآوری تلخ بر داغ از دست دادن عزیزانشان دانستند.
خانواده‌های خاوران که فرزندان یا اعضای خانواده‌شان به دلیل اتهامات سیاسی در دهه ۶۰ اعدام شدند ، صدور حکم اعدام برای محسن شکاری در «دادگاهی فرمایشی و چنددقیقه‌ای» و بدون دسترسی به وکیل و داشتن فرصت دفاع را تکرار جنایت اعدام‌های دسته‌جمعی دهه ۶۰، به ویژه تابستان ۶۷ دانستند که اجساد آنها مخفیانه در گورستان خاوران و دیگر گورستان های بی‌نام و نشان سراسر کشور دفن شدند.
آنها با اشاره به قتل‌های زنجیره‌ای روشنفکران در دهه ۷۰، سرکوب دانشجویان کوی دانشگاه در سال ۷۸، کشتار معترضان در سال های ۸۸، ۹۶ و ۹۸ ، برخورد جمهوری اسلامی با معترضان و مخالفانش را در ۴۴ سال گذشته « سرکوبگرانه و آزادی ستیزانه» خواندند.
این جمع ،کشته شدن بیش از ۴۵۰ نفر از معترضان ، از جمله ده‌ها کودک و نوجوان با ضربه های باتوم، گلوله‌های ساچمه‌ای و حتی جنگی را در طی سه ماه گذشته جنایت خوانده وخواهان توقف فوری احکام اعدام و آزادی بدون قید و شرط تمام زندانیان سیاسی و دستگیرشدگان اعتراضات جاری شدند.
در سال های دهه ۶۰ در ایران، همزمان با دوران جنگ، هزاران زندانی در ایران به جوخه‌های اعدام سپرده شدند. اوج این اعدام ها در سال ۶۷ با صدور فتوائی از سوی آیت الله خمینی صورت گرفت که به مقامات حکومتی دستور داد تا «با خشم و کینه انقلابی خود» تکلیف زندانیان سیاسی را مشخص کنند.
محاکمه حمید نوری در سوئد به اتهام مشارکت در این اعدام هاحمید نوری ، نخستین دادگاه رسمی در رابطه با این اعدام‌هاست. این دادگاه حمید نوری را به حبس ابد محکوم کرد.
