گزارش کمیته پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان حاکی از آن است که اخراج، تعلیق، ممنوع‌الورودی به دانشگاه و محکومیت از سوی کمیته‌های انضباطی، بخشی از هزینه‌های «گزاف» تحمیل‌شده بر دانشجویان معترض از سال گذشته تاکنون محسوب می‌شود.
این کمیته روز پنجشنبه ۱۶ آذر، به مناسبت روز دانشجو، گزارش داد که تنها تا دی سال گذشته، در ۱۵ دانشگاه ایران، ۱۶۰۰ دانشجو از ورود به دانشگاه منع و بیش از ۶۰۰ دانشجو از ادامه تحصیل تعلیق شدند.
کمیته پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان همچنین با ثبت دست کم ۱۷۶ حکم انضباطی، ۳۰۰ ترم تعلیق و ۸ مورد اخراج دانشجویان، آن را بخشی از «هزینه گزافی» برشمرد که تاکنون دانشجویان برای همراهی با اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» در سال ۱۴۰۱ پرداخته‌اند.
بنا بر این گزارش، دانشجویان دست کم در ۴۳ دانشگاه با احکام محرومیت‌های تحصیلی مواجه شده‌اند.
همزمان فعالان دانشجویی با راه‌اندازی کمپینی با هشتگ «از تعلیق بگو» در شبکه‌های اجتماعی، به شرح محرومیت‌های تحصیلی خود پرداخته‌اند.
مطهره گونه‌ای، دانشجوی محکوم به تبعید و تعلیق داندانپزشکی دانشگاه تهران، در صفحه ایکس (توئیتر سابق) از فقدان آینده روشن و زندگی و تحصیل مشخص انتقاد کرده و نوشته است: « دور تا دورمو انگار میله‌های زندان احاطه کردند. با اینکه ظاهرا آزادم.»
جمعی از دانشجویان دانشگاه‌های تهران هم در بیانیه‌ای با انتقاد از «سرکوب فراگیر» فعالان دانشجویی توسط حاکمیت، از تداوم مبارزات دانشجویی تا وقوع «انقلاب» خبر داده‌اند.
در بیانیه منتشرشده در کانال تلگرامی دانشجویان متحد، پیش‌بینی شده است که «هویت مبارزاتی دانشجو از بین نخواهد رفت، به شکل دیگری گریبان نظام را خواهد گرفت و منجر به انقلاب خواهد شد.»
منتشرکنندگان این بیانیه دانشجویی، از جمله شیوه‌های حاکمیت برای سرکوب فراگیر دانشجویان را «تفتیش عقاید و سرکوب آزادی بیان» ، «یک‌دست‌سازی فضای دانشگاه؛ اخراج اساتید و دانشجویان»، «امنیتی کردن فضای دانشگاه‌ها؛ تشکل‌زدایی و حمایت از تشکل‌های ضد دانشجویی»، «برخوردهای سلیقه‌ای در کمیته‌های انضباطی»، «حذف رشته‌های خطرساز برای نظام» و «نظارت از مبدأ؛ گزینش دانشجویی در راستای تبعیض آموزشی» ذکر کرده‌اند.
سایت دیده‌بان ایران هم در شرح «مصائب بسیار» دانشجویان از آذرماه ۱۴۰۱ تاکنون نوشته‌است: «جای زخم احکام شدید قضایی اعم از تعلیق، اخراج و حتی تبعید بر پیکره دانشجویان مانده است.»
سپیده رشنو، دانشجوی دانشگاه الزهرا و از مخالفان حجاب اجباری، در روزهای گذشته از حکم زندان خود خبر داد.
بنا بر گزارش سایت دیده‌بان ایران، دانشجویانی هم که گرفتار احکام قضایی نشدند، با «بدعت‌های عجیب حراست» از جمله «تشکیل پرونده به دلیل انتشار عکس در صفحه شخصی تا گشت حجاب‌بانان در دانشگاه» مواجه هستند.
از سوی دیگر، دانشجویان تعلیقی در بیانیه‌ای خواستار به رسیمت شناخته‌شدن «بدیهی‌ترین حقوق شهروندی» از جمله شامل «حق تحصیل در دانشگاه»، «حق تشکیل اجتماعات مسالمت‌آمیز»، «حق آزادی و اندیشه و بیان» و «حق حفظ حریم خصوصی» شده‌اند.
آنها در این بیانیه که در کانال‌های تلگرامی دانشجویان بازتاب یافت، «خودکامگی» را مبنای مشروعیت جمهوری اسلامی خوانده و نوشته‌اند: « حاکمیت با اعمال سرکوب افسارگسیخته و همه‌جانبه برای خاموش کردن هرگونه تلاش برای ایجاد تغییر و سلب امکان کنش‌گری، دانشجویان را به عنوان آینده‌ی ایران به ورطه‌ی نابودی خواهد کشاند.»
محسن برهانی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران ، با انتقاد از «سایه سنگین حراست‌ها و کمیته‌های انضباطی» نوشته است: «اگر وزارت علوم و وزارت بهداشت جرأت دارند آمار احضارها و متن احکام صادره علیه دانشجویان عزیز را در یک سال اخیر منتشر کنند.»
کانون صنفی معلمان تهران (ایران) هم در بیانیه ای به مناسبت روز دانشجو با اشاره به « نقش تاثیرگذار» جنبش دانشجویی در تحولات تاریخی از زمان تاسیس دانشگاه در ایران و پیشتازی اش در فرایند دمکراسی خواهی ملت ایران نوشت: «مبارزه با استبداد و دفاع از آزادی‌خواهی، حقوق بشر و عدالت اجتماعی به عنوان مطالبات اصلی دانشجویان، در همه این سال‌ها و در حکومت‌های مختلف، آنها را پرچمدار فرایند استقلال و دمکراسی‌خواهی در ایران کرده است.»
در این بیانیه با اشاره به «سرکوب گسترده» جنبش دانشجویی از سوی دستگاه های امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی آمده است: «ادامه سرکوب دانشجویان و اساتید دانشگاه برای حکومت دستاوردی نخواهد داشت و پاسخ دانشجویان همان است که بارها در بیانیه‌های خود و با زبانهای مختلف بیان کرده‌اند؛ ما با شما حرفی نداریم جز یک کلمه: نه .»
کانون صنفی معلمان تهران (ایران) با تاکید بر این که «سرکوب دیگر اقشار اجتماعی همچون معلمان، زنان، کارگران و بازنشستگان در طول چهار دهه گذشته نیز دستاوردی جز فروریزی مشروعیت برای حکومت نداشته است» نوشت: « همواره در کنار دانشجویان و جنبش دانشجویی خواهیم بود و خواهان توقف سرکوب و لغو احکام تعلیق، تبعید و اخراج دانشجویان و محرومیت اساتید دانشگاه از تدریس هستیم.»
رضا شهابی، عضو زندانی هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، هم در بیانیه ای که در کانال تلگرامی این تشکل منتشر شد، نوشت: «دانشجویان می‌توانند تلاش برای آینده بهتر و بهروزی خود را در آینه موج اعتراض‌ها و اعتصاب‌های جاری ببیند، و همانطور که همیشه آگاهانه در برابر تمام اشکال تبعیض، بهره‌کشی و نابرابری ایستاده‌اند، امروز نیز جایگاه حقیقی خود را دوشادوش مبارزه مادر و پدرها، و مادربزرگ و پدربزرگ‌های خود ببینند.»
آقای شهابی افزود: «از سال ها پیش فریاد اتحاد دانشجو، کارگر، معلم، پرستار و تمام مزدبگیران و زحمتکشان در دانشگاه و خیابان طنین انداخته و موجب هراس دستگاه حاکم بوده است» و توضیح داد که «در یک سال گذشته، حلقه‌های پیوند میان مبارزات زنان، جوانان، اقلیت‌های ملی و قومیتی، و مبارزه کارگران اهمیت و ضرورت خود را دوچندان نشان داده، و در این میان دانشجویان، که عمدتا همان فرزندان کارگران هستند، نقش مهمی به عهده دارند.»
در پی اعتراضات سراسری «زن، زندگی، آزادی» در سال ۱۴۰۱، فشار بر دانشجویان و سرکوب آنها به ویژه دانشجویان زن مخالف حجاب اجباری شدت بیشتری یافته است.
علاوه بر بازداشت، تعلیق، تبعید و محرومیت از تحصیل دانشجویان معترض، عده‌ای از استادان منتقد حکومت و حامی دانشجویان معترض نیز، تعلیق یا اخراج شده‌اند.
دانشجویان و اساتید بیش از ۱۲۰ دانشگاه ایران همزمان با اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ در ایران، ضمن اعلام حمایت از مردم معترض، خواستار «براندازی» و حذف کلیت جمهوری اسلامی در ایران شده بودند.
فرمانده کل سپاه پاسداران، حسین سلامی، در مهرماه سال جاری ادعا کرده بود که «دشمنان»، دانشگاه را به عنوان «نقطه تمرکز تمام تلاش‌های خود» برای «تحریف ذهن‌ها، تسخیر قلب‌ها، تسلط بر فضای اندیشه و تفکر و باورهای جوانان ما» در نظر گرفته‌اند.
