نشست معاونان وزیران خارجه ایران و کشورهای عضو گروه ۱+۵ روز جمعه در وین پایتخت اتریش به منظور تکمیل روند نگارش متن توافق جامع هسته‌ای به پایان رسید، و پس از آن رایزنی‌های دوجانبه و چندجابنه هیئت‌های مذاکره کننده برگزار شد.
این در حالی است که معاون وزیر خارجه روسیه و از مذاکرهکنندگان ارشد آن کشور در مذاکرات اتمی شش قدرت جهانی جهانی عضو گروه ۱+۵ با ايران، روز جمعه از آنچه که او «کند شدن پيشرفت» مذاکرات جاری خواند، ابراز نگرانی کرد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، سرگئی ريابکوف با بیان این که روند پيشرفت مذاکرات «به تدريج در حال کند شدن است،» گفت اين موضوع برای مسکو «بسيار نگران کننده» است و دليل آن هم فرصت اندک باقیمانده تا مهلت تعیین شده پايان ماه مذاکرات هسته‌ای دانسته است.
در همین حال، خبرگزاری آسوشیتدپرس به نقل از دیپلمات‌های غربی نوشت قدرت‌های جهانی آماده پذیرش توافقی هستند که در همان ابتدا به ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته‌ای ایران نمی‌پردازد و حل این موضع به بعد از توافق نهایی موکول می‌شود.
بر اساس این گزارش، مذاکرهکنندگان در روزهای پیش رو، بر روی مجموعه‌ای از تعهدات ایران برای دوره توافق نهایی کار می‌کنند.
ایران و گروه ۱+۵ پس از رسیدن به تفاهم سیاسی درباره اجزای اساسی توافق جامع اتمی در اواسط فروردین ماه، نگارش متن توافق را از دهم اردیبهشت آغاز کردند. پس از چند دور مذاکره، دور هفتم این گفتگوها از چهارشنبه در وین از سر گرفته شد.
آژانس بین‌المللی انرژی اتمی روز هشتم خرداد ماه در گزارشی محرمانه اعلام کرد که در زمینه تحقیقات بر سر ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته‌ای ایران، پیشرفت‌هایی حاصل شده، اما یکی از دو پرسش آژانس همچنان بی‌پاسخ باقی مانده است.
ابعاد نظامی احتمالی، به مجموعه‌ای از فعالیت‌های هسته‌ای مشکوک گذشته ایران گفته می‌شود و ایران هنوز به تمامی پرسش‌های آژانس بین المللی انرژی اتمی در این خصوص پاسخ نداده است.
این موضوع به یکی از چالش‌های پیش روی مذاکره کنندگان ایران و غرب تبدیل شده است.
آخر اردیبهشت ماه سال گذشته، ایران برای اجرای یک برنامه همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در ۵ گام مشخص توافق کرد و متعهد شد برای رفع نگرانی‌های غرب درباره ماهیت برنامه هسته‌ای خود، تا ۲۵ ماه آگوست ۲۰۱۴ (سوم شهریور ماه) آن گام‌ها را به اجرا درآورد.
بنابر گزارش‌های قبلی آژانس، ایران به تعهدات خود در چارچوب توافق اولیه ژنو (برنامه اقدام مشترک)، در سه مورد از پنج گام مورد توافق عمل کرده، اما همچنان دو مورد مربوط به تاسیسات نظامی پارچین و چاشنی‌های انفجاری، و محاسبات نوترونی انفجارهای اتمی، باقی مانده بود.
