گروهی از زندانیان زندان مرکزی ارومیه با انتشار نامه‌ای سرگشاده خطاب به رئیس سازمان زندان‌های جمهوری اسلامی و نهادهای حقوق بشری، از وجود یک «بند مخفی» در این زندان و اقدام به خودکشی شماری از زندانیان در اعتراض به شرایط سخت حاکم خبر داده‌اند.
به گزارش شبکه حقوق بشر کردستان، ٣٩ زندانی امضاکننده نامه در ابتدا از وجود یک بند «مخفی» متشکل از «دو اتاق ۳۰ متری» سخن گفته‌اند که یکی را «بند امن» و دیگری را «بند خاص» می‌نامند.
به نوشته این نامه، در شرایطی که ظرفیت هر کدام از این اتاق‌ها تنها ١۰ تن است، در حال حاضر، جمعیت هر کدام از این دو بند دو برابر ظرفیت آنها است.
زندانیان محبوس در این دو بند که به منظور «تنبیه» به آن منتقل شده‌اند، از حق ملاقات محروم هستند و «تنها در بند امن به صورت محدود» امکان تماس با خانواده‌های‌شان را دارند.
در این نامه گفته شده که درخواست‌های مکرر این زندانیان برای ملاقات با خانواده از سوی پیمان خانزاده، رئیس زندان، رد شده است و در نتیجه، تعدادی از زندانیان «در اعتراض به شرایط سخت» دست به خودکشی زده‌اند.
۲۰ زندانی محبوس در بند امن و ١٩ زندانی محبوس در بند خاص با اشاره به اینکه حتی جا برای خواب ندارند، خواستار رسیدگی به این وضعیت و انعکاس آن در میان مردم و نهادهای حقوق بشری شده‌اند.
اعتراض این گروه از زندانیان محبوس در زندان ارومیه در حالی است که به گزارش منابع حقوق بشری، در پی مخالفت مقامات قضائی جمهوری اسلامی، روند درمانی مطلب احمدیان، زندانی سیاسی، نیمه‌کاره مانده و او روز چهارشنبه دوم خرداد از بیمارستان تهران‌پارس به زندان اوین بازگردانده شده است.
در گزارش هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، آمده است که مطلب احمدیان از بیماری‌های متعدد همچون سرطان معده و لوزالمعده، عفونت بیضه و آسیب‌های نخاعی رنج می‌برد.
عفو بین‌الملل در گزارشی در سال ۱۴۰۱، از مرگ دستکم ۹۶ زندانی در دهه ۹۰ شمسی در ایران خبر داده و «ممانعت از اعزام یا تاخیر در انتقال اورژانسی زندانیان به بیمارستان» را از دلایل اصلی جان‌باختن این افراد ذکر کرده بود.
در این گزارش تاکید شده بود که مصونیت از مجازات به مقامات زندان اجازه داده که «به محروم کردن کشنده زندانیان از مراقبت‌های پزشکی ادامه دهند.»
