در دومین روز تحصن معلمان و فرهنگیان در سراسر ایران، تعدادی بیشتری از آموزگاران در اعتراض به برآورده نشدن مطالبات خود، از شرکت در کلاس‌های درس سر باز زدند. در این میان گزارش‌هایی نیز از افزایش فشار نهادهای امنیتی و احضار و بازداشت برخی از فعالان صنفی معلمان دریافت شده است.
معلمان در تحصن سراسری روز یکشنبه علاوه بر طرح مطالبات حقوقی خود، ضمن محکوم کردن بازداشت و حبس فعالان صنفی زندانی، بر آزادی آنها تاکید کرده‌اند.
معلمان مناطق مختلف ایران برای دومین روز پیاپی از شرکت در کلاس‌های درس خودداری کردند.
بنا بر اعلام محمد حبیبی، سخنگوی کانون صنفی معلمان ایران، روز دوم تحصن سراسری معلمان با استقبال بیشتری نسبت به دیروز برگزار شد و معلمان در بیش از سیصد شهر، روستا و ناحیه آموزشی دست به تحصن زدند.
به گفته او، مطالبات معلمانی که به این فراخوان پیوسته‌اند موارد گوناگون - از جمله اجرا نشدن لایحه همسان‌سازی بازنشستگان، اعاده رتبه‌بندی از طرف شورای نگهبان به مجلس با هدف اجرا نشدن آن، فراموش شدن ماده ۶۴ قانون مدیریت خدمات کشوری، فقدان آموزش رایگان و بی‌توجهی به اصل ۳۰ قانون اساسی، عدم پرداخت پاداش پایان خدمت سال ۱۴۰۰، عدم استخدام معلمان خرید خدمات آموزشی و ظلم مضاعف به نیروهای خدماتی درون مدرسه، به تاراج بردن سرمایه فرهنگیان در صندوق ذخیره، و در بند بودن و اخراج کردن معلمان کنشگر و فعالان صنفی - را در بر می‌گیرد.
محمد حبیبی همچنین تاکید کرده که در نتیجه این تحصن‌ها فشارهای امنیتی بیشتر شده است و افراد مختلفی از فعالان صنفی به پلیس امنیت و یا به اداره های اطلاعات احضار شده‌اند. بر اساس این اطلاعات، صبح روز یکشنبه دهم بهمن ماه شماری از ماموران امنیتی که خود را مامور اطلاعاتی معرفی کردند با یورش به منزل بهمن شعبان محمدی، فعال صنفی معلمان مریوان، او را بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل کردند.
سخنگوی کانون صنفی معلمان همچنین اعلام کرد که چنین فشارهایی با هدف متوقف کردن تحصن و تجمع انجام می‌شود، در حالی که نتیجه معکوس دارد و استقبال از تحصن در حال افزایش است.
در تصاویر و ویدیوهای منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی، در برخی مدارس، شماری از دانش آموزان با معلمان متحصن همراه شده اند.
در ماه های گذشته با افزایش تورم و گرانی، دامنه اعتراض معلمان، بازنشستگان و سایر اقشار صنفی و مردمی گسترده تر شده و این در حالی است که جمهوری اسلامی به دلیل تنگناهای اقتصادی و اولویت قرار دادن برنامه هسته ای و موشکی و سایر فعالیت‌های منطقه‌ای خود، نسبت به حل مشکلات معیشیتی و حقوقی اقشار مختلف بی توجه بوده است.
