اکران فیلم کوتاه «هوبان» ساخته حامد مصلایی، کارگردان ایرانی با واکنش‌های مناسبی در جشنواره‌های بین‌المللی همراه شده است.
این اثر تجربی با محوریت جنبش «زن زندگی آزادی» در جریان اعتراضات سراسری اخیر در ایران و بصورت زیرزمینی تولید شده است.
حامد مصلایی، و شبنم علایی، تهیه‌کننده هوبان، پس از پایان فیلمبرداری و در مرحله تدوین، به دلایل امنیتی مجبور به ترک ایران شدند و این پروژه را در خارج از کشور تکمیل کردند.
حامد مصلایی فعالیت‌های سینمایی خود را از ۱۷ سالگی آغاز کرد و علاوه بر دستیاری و مشارکت در زمینه‌های دیگر، تجربه ساخت چند اثر تبلیغاتی، و مستند را در عرصه گردش‌گری با تمرکز بر موضوعات فرهنگی، آیینی، و به ویژه موسیقی نواحی ایران در کارنامه هنری خود دارد.
او نخستین فیلم کوتاه خود به نام «در پی یک گمشده» را در سال ۱۳۸۹ ساخت ولی پروژه‌های دیگر این کارگردان به دلایل مختلفی از جمله سانسور، محدودیت‌ها، و یا مشکلات مالی به سرانجام نرسید.
هوبان، مهمترین پروژه سینمایی حامد مصلایی محسوب می‌شود که به گفته او، با توجه به اهمیت جنبش «زن زندگی آزادی» تصمیم گرفت تا به‌رغم تمامی چالش‌ها و کمبود امکانات، آن را بصورت زیرزمینی در منزل خود در تهران بسازد.
این کارگردان ایرانی که در حال حاضر ساکن ترکیه است، در گفت‌وگو با صدای آمریکا، درباره هوبان، ویژگی‌های این فیلم، و جنبش «زن زندگی آزادی» توضیحاتی داد.
.درباره داستان فیلم توضیح دهید، به چه موضوعی می‌پردازد و چه انگیزه‌ای از ساخت این اثر داشتید ؟
جنبش «زن، زندگی، آزادی» یک مرحله جدید در زندگی من است، اگر بخواهم زندگی خود را دسته‌بندی کنم، باید بگویم دوران کودکی، جوانی، و پس از زن زندگی آزادی.
نمی‌توانستم بی‌تفاوت باشم و برای چنین جنبش بامفهومی کاری انجام نداد. آن دوران در خیابان‌ها بودیم و شرایط را به نزدیک‌ترین حالت ممکن لمس کردیم، و این انگیزه‌ای شد که بخواهیم همراه با شبنم علایی قدمی برداریم، تنها کاری که ما بلد هستیم، ساخت فیلم بود، و این پروژه آغاز شد.
اسم فیلم یعنی «هوبان» یا تلاش برای مفید بودن نیز در همین راستا است، تلاش کردیم تا مفید باشیم، انفعال راه چاره نبود، تلاش کردیم که این اثر شاید حتی به چشم یک نفر راهی برای تفکر و نمایش این حجم از درد را باز کند.
.درباره سبک این فیلم، ویژگی‌های هنری، و جزئیات آن توضیح دهید.
هوبان یک اثر تجربی یا اکسپریمنتال است و خواستیم تا پایبند به ویژگی‌های سینمای تجربی باشیم.
داستان فیلم، روایت غیر خطی از یک گربه ماده است که با شنیدن خبر اعدام یکی از عزیزانش، تصمیم می‌گیرد که به خیابان برود ولی دم درب خروجی خانه توسط یک مامور نوپو دستگیر می‌شود.
به موازات جریان زن زندگی آزادی، اتفاقاتی برای این گربه در منزل رخ می‌دهد، و همزمان تصاویر مستندی از جنبش به نمایش درمی‌آید. تلاش کردیم تا فضای شخصی و ذهنی فردی، همراه با رخدادهای اجتماعی را به تصویر بکشیم.
.درباره شرایط فیلمبرداری و حواشی که با آن مواجه بودید، توضیح دهید.
فیلم در شرایطی ساخته شد که فضاهای کشور به شدت ملتهب بود و فراخوان‌ها ما را به خیابان ها می‌برد. منزل من در خیابان انقلاب، قلب تپنده اعتراضات در تهران بود.
این شرایط باعث شد که نتوانیم گروه پر‌تعدادی جمع کنیم چون احساس مسئولیت می کردیم و نمی‌خواستیم تا اتفاقی برای اعضای گروه بیفتد.
کار را با یک گروه کوچک شش نفره پیش بردیم و تقریبا تمامی بخش‌های فنی را خودمان انجام دادیم. البته دوستانی در تکمیل این پروژه با ما همراه شدند که به دلایل امنیتی از آنها نام نمی‌برم ولی از همه آنها سپاسگزارم.
.چه دلایلی باعث خروج شما ار کشور شد ؟
ما همان موقع که تصمیم به ساخت این فیلم گرفتیم، می‌دانستیم که باید ایران را ترک کنیم چون به سانسور و هیچ خط قرمزی پایبند نبودیم و این اثر را با آزادی کامل ساختیم.
پس از پایان فیلمبرداری، و تقریبا ۸۰ درصد تدوین، از کشور خارج شدیم و این پروژه در ترکیه تکمیل، و به جشنواره‌های بین‌المللی فرستاده شد.
از نظر من، آزاد بودن و همچنان فعالیت کردن در این چهارچوب، فایده بیشتری برای چنین مسیری دارد، تا ماندن و در بند بودن، به همین دلیل من و شبنم علی‌رغم میل شخصی خود ناچار به ترک وطن شدیم.
.درباره اکران فیلم و بازخوردها توضیح دهید.
هوبان هنوز بصورت عمومی منتشر نشده و اکران محدودی در چند جشنواره سینمایی داشته است.
تماشاگران ایرانی دغدغه‌مند از فیلم استقبال کردند، ما این اثر را برای تعدادی از فعالین جنبش «زن زندگی آزادی» نمایش دادیم، بازخوردها بسیار مثبت بود.
فارغ از مباحث تکنیکی، خوشبختانه فیلم از نظر احساسی با تماشاگران رابطه برقرار کرده، و عدم جهت‌گیری ما در نمایش وقایع نیز مورد توجه قرار گرفته است.
در تلاش هستیم تا در سالروز قتل ژینا مهسا امینی، هوبان را از طریق یک شبکه تلویزیونی یا پلتفرمی در فضای مجازی پخش کنیم.
