کامران رحیمیان، شهروند بهائی، از خاکسپاری مادرش، آفاق خسرویزند، در خاوران «برخلاف نیت قلبی خانواده» و به دنبال امتناع دانشگاه از پذیرش پیکر او خبر داد.
این شهروند بهائی، روز پنجشنبه ۲۳ آذر، در یادداشتی اینستاگرامی با اشاره به دخالت «ارادهای پنهان»، خودداری از قبول پیکر مادرش را «برخلاف پذیرش اولیه دانشگاه» ذکر کرد.
بر اساس این یادداشت، «مانعتراشیها» در قالب جملاتی از قبیل «از زمان فوت چندین روز گذشته»، «جنازه عفونی است»، و «دانشگاه جنازه احتیاج ندارد» موجب شد که پیکر این شهروند بهائی سرانجام «بدون همراهی» خانواده در گورستان خاوران به خاک سپرده شود.
خانواده این شهروند بهائی پیشتر اعلام کرده بود که در واکنش به فشار حکومت ایران برای دفن آفاق خسرویزند در خاوران، پیکر او را برای «وقف یادگیری دانشجویان پزشکی» اهدا میکنند.
در پی درگذشت این شهروند بهائی، ۱۴ تن از زنان زندانی سیاسی در نامهای با عنوان «در سوگ مادری از جنس رنج و استقامت» با خانواده او ابراز همدردی کردند.
به گزارش کانال تلگرامی «منشور آزادی، رفاه، برابری»، «هدف جمهوری اسلامی» از دفن پیکر شهروندان بهائی در گورستان خاوران، «نابودی سند جنایت کشتار دسته جمعی زندانیان سیاسی در سال ۶۷ است که در گورهای دسته جمعی در خاوران دفن شدهاند.»
بنا بر این گزارش، «خانوادههای خاوران بارها نسبت به این اقدام اعتراض کرده و آن را محکوم کردهاند» و از جمله «در اردیبهشت ۱۴۰۲ جمعی از خانوادههای خاوران در داخل با انتشار نامهای این حرکت را محکوم کردند و خواستار توقف تلاش حکومت برای نابودی آثار جنایت در خاوران شدند.»
در این گزارش تاکید شده است که این روند «در گورستانهای مشابه در شهرهای دیگر ایران مانند تبریز، مشهد، اهواز، و آمل نیز» جریان دارد.
فرهاد ثابتان، سخنگوی جامعه جهانی بهائیان، محرومیت بهائیان در ایران «از تقریبا همه حقوق مدنی و شهروندیشان» و این که حتی پس از مرگ هم «به آنها اجازه کفن و دفن داده نمیشود» را مسئلهای نگرانکننده دانست.