عسل جزیده، معترض ۱۸ ساله و از آسیب‌دیدگان چشمی اعتراضات سال ۱۴۰۱، در مصاحبه‌ای اختصاصی با بخش فارسی صدای آمریکا می‌گوید ماموران حکومت از فاصله‌ای دو متری به چشمانش شلیک کردند.
او که روز ۹ مهرماه سال ۱۴۰۱ به همراه مادرش برای شرکت در اعتراضات سراسری به شهر رشت سفر کرده بود در پی اصابت چند گلوله ساچمه‌ای چشم چپ خود را از دست داد و چندین گلوله ساچمه‌ای هم به چشم راستش اصابت کردند.
او می‌گوید که بعد از اصابت گلوله‌ها به پزشک مراجعه کرده و مورد عمل جراحی قرار گرفته و مراقبت‌های پزشکی چشمش تا ماهها ادامه داشته است.
به گفته عسل جزیده، پزشک معالج به منظور حفظ امنیت او در پرونده درمانی‌‌اش دلیل آسیب چشمی او را وقوع تصادف ذکر کرده و به اصابت گلوله اشاره‌ای نکرده است.
این معترض جوان بتازگی خبر داده بود که برای درمان و از دست ندادن چشم راستش ایران را ترک کرده است.
بنا بر گزارش نهادهای حقوق بشری و رسانه‌های بین‌المللی، دستکم حدود ششصد تن از معترضان در سال گذشته هدف شلیک عامدانه ماموران حکومت به چشم‌هایشان قرار گرفته‌اند.
به گزارش نیویورک‌تایمز، در جریان اعتراضات سال ۱۴۰۱ بیش از پانصد آسیب‌دیده چشمی به چشم‌پزشکان سه بیمارستان بزرگ تهران (فارابی، رسول اکرم و لبافی‌نژاد) مراجعه کرده‌اند. پزشکان در استان کردستان نیز از دستکم ۸۰ مورد پذیرش مجروحان چشم خبر داده بودند.
سازمان حقوق بشر ایران در گزارشی با اشاره به اعتراضات سراسری سال گذشته اعلام کرد که «شلیک نیروهای سرکوب‌گر به صورت و چشم زنان، با تقریب بسیار بالایی، سیستماتیک و هدفمند بوده است.»
محمود امیری مقدم، مدیر این نهاد حقوق بشری، تاکید کرده که «جنایات بی‌رحمانه» حکومت جمهوری اسلامی «به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند خودسرانه باشد» و «رهبر جمهوری اسلامی و همه نیروهای تحت فرمانش که در این جنایات مشارکت داشته‌اند، باید پاسخگو باشند.»
بر پایه آمار سازمان حقوق بشر ایران، شلیک «نیروهای سرکوب‌گر» به چشم‌های معترضان، از نخستین روزهای اعتراضات سراسری در شهریورماه آغاز شد و تا آذرماه ادامه داشت.
