۴۳ سازمان بینالمللی غیردولتی فعال در زمینه حقوق بشر و حقوق زنان با ابراز نگرانی از «گزارشهایی که از بند زنان زندان اوین» دریافت کردهاند، در بیانیهای خواستار تحقیقات بینالمللی درباره ضرب و شتم زندانیان سیاسی معترض در این زندان، از جمله نرگس محمدی، شدند.
در این بیانیه که به زبانهای انگلیسی، فارسی، ایتالیایی، و اسپانیایی و فرانسوی نوشته شده و روز دوشنبه ۲۹ آبان در وبسایت نرگس محمدی منتشر شده، آمده است: «ما به عنوان فعالان حقوق بشر، همبستگی کامل خود را با تمام زنانی که جان خود را در راه مبارزه برای صلح، دموکراسی و حاکمیت قانون در ایران به خطر میاندازند، اعلام میداریم.»
امضاکنندگان این بیانیه، خواهان «تحقیقات مستقل بینالمللی برای کشف حقیقت پیرامون اعمال خشونت علیه زندانیان سیاسی در زندان اوین و پاسخگو کردن مقامات ایرانی در برابر این اتهامات» شدهاند.
بر اساس این بیانیه، همچنین خواسته فعالان حقوق بشر امضاکننده آن «توقف فوری مجازات اعدام در ایران»، «آزادی همه زندانیان سیاسی که به صورت خودسرانه بازداشت شدهاند»، «توقف دادرسیهایی که در آنها حق دفاع قانونی و محاکمه عادلانه نقض شده است»، «اجرای فوری اقداماتی از سوی دولت ایران برای تضمین ایمنی جسمی و روانی زندانیان تحت بازداشت در سراسر کشور بهویژه در بند زنان زندان اوین» است.
فعالان حقوق بشر امضاکننده این بیانیه همچنین گفتهاند: «زندانیان سیاسی در بند زنان زندان اوین ایران به طرز وحشیانهای سرکوب میشوند. ما به عنوان فعالان حقوق بشر ضمن همبستگی با این زنان زندانی و خواستار تحقیقات بینالمللی مستقل هستیم.»
امضاکنندگان این بیانیه با تأکید اهمیت «برابری جنسیتی و حاکمیت قانون»، نسبت به گزارشهای منتشر شده از بند زندان اوین «عمیقا» ابراز نگرانی کرده و گفتهاند: «در حال حاضر حدود ۷۰ زن زندانی از نسلهای مختلف و باورها، گرایشات گوناگون با اتهامات سیاسی در زندان بدنام اوین، نگهداری میشوند. این زنان تنها به دلیل مبارزه برای آزادی و حقوق بشر در ایران بازداشت و به ناحق زندانی شدهاند.»
آنها با اشاره به گزارشها از «یورش خشونتآمیز مأموران زندان» به بند زنان در ۱۶ مرداد، افزودهاند: «بیشک ما و سازمانهایمان نیز با قاطعیت در کنار این زنان و همه فعالان و شهروندانی که از حقوق آنها دفاع میکنند، ایستادهایم.»
در این بیانیه آمده است: «بر اساس اطلاعات تأیید شدهای که به دست ما رسیده است، این زنان پس از آنکه به اعدام رضا (غلامرضا) رسایی که در صبح همان اجرا شده بود اعتراض کردند، توسط نگهبانان و نیروهای امنیتی به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.»
بر اساس اطلاعاتی که پیش از این در اختیار بخش فارسی صدای آمریکا قرار گرفته، هدایتالله فرزادی، رئیس زندان اوین، دستور حمله نیروهای گارد زندان اوین به بند زندانیان سیاسی زن در عصر سهشنبه ۱۶ مرداد را صادر کرده و هنگام حمله هم در بند حضور داشته و به آنان فحاشی کرده بود.
در بیانیه این فعالان حقوق بشر تأکید شده که «سرکوب» زندانیان سیاسی بند زنان اوین زمانی رخ داد که آنها «تنها به شکلی مسالمتآمیز در حیاط زندان تجمع کرده و با شعارهایی خواستار توقف فوری اعدامها و لغو مجازات اعدام بودند.»
امضاکنندگان این بیانیه همچنین یادآوری کردهاند که همبندیهای زنان معترض در اوین از جمله پخشان عزیزی، شریفه محمدی، وریشه مرادی، و نسیم غلامی سیمیاری در خطر اعدام قرار دارند.
فعالان حقوق بشر امضاکننده این بیانیه تأکید کردهاند: «در حالی سرکوب داخلی فعالان حقوق بشر و مخالفان سیاسی ایرانی شدت گرفته است، ما بهشدت از سرعت بیسابقه اعدامها در ایران بیمناکیم. تنها در ۱۷ مرداد ۲۹ نفر اعدام شدند، که این حکم برای ۲۶ نفر از آنها در زندان قزل حصار کرج به صورت جمعی اجرا شد.»
در این بیانیه عنوان شده است: «درست در وضعیتی که توجه افکارعمومی و رسانهها عمدتا به جنگ و تشدید تنشها در خاورمیانه معطوف شده، جمهوری اسلامی به جنگ اصلی خود ادامه میدهد. جنگی که از دههها پیش آغاز کرده است: جنگی علیه زنان و دگراندیشان.»
پیشتر و در پی انتشار گزارشها درباره ضرب و شتم زنان زندانی سیاسی در زندان اوین، سازمان گزارشگران بدون مرز و انجمن قلم آمریکا در بیانیههایی خواستار آزادی این زندانیان از جمله نرگس محمدی برنده جایزه صلح نوبل شدند.
مصطفی نیلی، وکیل نرگس محمدی، با بیان این که مأموران زندان به محل «تومور» در بدن این زندانی سیاسی ضربه زدهاند، گفته که این برنده جایزه صلح نوبل خواستار دیدار با وکلا و همچنین معرفیاش به پزشکی قانونی شده است.
سرکوب زندانیان سیاسی زن در برخی دیگر از زندانهای جمهوری اسلامی نیز گزارش شده است.
از جمله، پیش از این یک عضو خانواده یکی از زندانیان زندان وکیلآباد مشهد در گفتوگو با بخش فارسی صدای آمریکا از اعتراض زندانیان زنان به شرایط بسیار نامناسب زندگی در بندهای این زندان خبر داده و گفته است که این اعتراض که در دو نوبت انجام شد با سرکوب مسئولان زندان مواجه شد.