زرتشت احمدی راغب، فعال مدنی زندانی، می‌گوید که ستون فقرات دستگاه ولایت‌فقیه از فعالیت‌های فعالان مدنی صنفی سیاسی و عقیدتی می‌لرزد.
احمدی راغب با ارسال پیامی صوتی از زندان رجایی شهر گفت که «از ۲۸ اسفند ۱۴۰۰ به خاطر پیام‌هایی که می‌فرستادم و فعالیت‌ها و اعتراض‌هایی که در زندان اوین و تهران بزرگ داشتم مرا به زندان رجایی[شهر] فرستادند و مستقیم به سلول انفرادی که غیرقانونی و ضدحقوق بشری است فرستادند. جایگاهی مخوف که حتی تلفن هم نداشت.»
این آتش‌نشان زندانی با اشاره به تشدید فشارها و محدودیت‌ها تأکید کرد که «دستگاه ولایت فقیه از پیام‌های ما و فعالیت‌های ما فعالان مدنی صنفی سیاسی و عقیدتی ستون فقراتش می‌لرزد چون رو به فروپاشی است. مبارزه می‌کنیم تا ریشه فساد جمهوری اسلامی را از بیخ و بن نکنیم، از پای نخواهیم نشست.»
در پی اعتراض زندانیان دیگر، زرتشت احمدی راغب توانست پس از بیش از دو هفته به تلفن دسترسی یافته و با بیرون از زندان تماس برقرار کند. او با اشاره به تلاش‌های هم‌بندانش گفت: «رضا محمدحسینی و مهدی مسکین‌نواز از سالن ۱۰ به دنبال من آمدند و متأسفانه مأموران سلول انفرادی با اینها درگیر شده بودند و مورد ضرب و شتم قرار داده بودند. اینها آمده بودند یا پیش من باشند یا مرا به بند خود ببرند. چون سلول انفرادی غیرقانونی است. پس از مذاکرات و گفت‌وگوی بسیار اکنون ما را در زندان رجایی[شهر] به یک سلول انفرادی چهار نفره فرستاده‌اند.»
سه زندانی سیاسی به نام‌های مهدی مسکین‌نواز، آرشام رضایی، و رضا محمدحسینی، که به بیش از دو هفته حبس انفرادی زرتشت احمدی راغب در زندان رجایی‌شهر اعتراض کردند، هم‌اینک به همراه او به یک سلول منتقل شده‌اند.
بنا به گزارش‌های رسیده به بخش فارسی صدای آمریکا، روز دوشنبه ۱۵ فروردین مقامات زندان ابتدا این سه زندانی سیاسی را مورد ضرب و شتم قرار دادند و پس از آن که این فعالان اصرار کردند زرتشت احمدی راغب به سالن ۱۰ نزد سایر زندانیان برگردد، آنها را نیز به همراه آقای احمدی راغب به سلول منتقل کردند.
زرتشت احمدی راغب، فعال مدنی و آتش‌نشان اخراج‌شده از کار، از زمان بازداشت در اعتصاب غذا به سر می‌برد حال آن که این سه زندانی نیز اعلام کرده‌اند که از روز دوشنبه اعتصاب غذا می‌کنند.
مهدی مسکین‌نواز، در تماسی تلفنی با بیرون از زندان که صدای آمریکا فایل صوتی آن را دریافت کرده است، با تشریح وضعیت غیر استاندارد و غیر بهداشتی سلول انفرادی، و با اشاره به سابقه جان باختن برخی زندانیان در این شرایط، می‌گوید: «به اسم سوییت و بند امن، زندانی را مورد فشار قرار می‌دهند و امنیت غذایی و بهداشتی او را به خطر می‌اندازند بعد می‌آیند می‌گویند مسمویت دارویی بوده است.»
او با بیان این که مقامات زندان‌های جمهوری اسلامی در مقابل احقاق حق زندانیان «آتش به‌اختیارهایی» هستند «که این جور وقت‌ها آتش بی‌اختیار می‌شوند»، گفت که مقامات زندان رجایی‌شهر «پس از اعتراض ما به ضرب و شتم رضا محمدحسینی، گفتند که اگر می‌گفتید سیاسی هستید دست روی شما بلند نمی‌کردیم. [این] یعنی چه؟ یعنی زندانیان دیگر را می‌زنند.»
به گفته آقای مسکین‌نواز، مقامات زندان رجایی‌شهر «بدون دستور قضایی و به بهانه پروتکل بهداشتی» تاکنون زرتشت احمدی راغب را در سلول انفرادی نگه داشته‌اند جایی که «آب، هواخوری و تلفن ندارد»، «حمام ندارد. آب برای رفع حاجت ندارد و یکی از بچه‌ها با چای خودش را شست.»
او همچنین تأکید کرد که «تا زمانی که به همراه زرتشت احمدی راغب به داخل سالن برگردیم، اعلام اعتصاب می‌کنیم و هر اتفاقی هم بیافتد، مسئولش ولی محمدی (نایب رئیس زندان رجایی‌شهر) است.»
زندان رجایی‌شهر، یا گوهردشت کرج، یکی از ندامتگاه‌های ایران است که به نقض حقوق اولیه زندانیان مشهور است. این زندان پیشتر محل نگهداری افراد متهم به قتل، زورگیری و جرایم مرتبط با عنف بود اما پس از اعتراضات سال ۱۳۸۸ برخی زندانیان سیاسی و عقیدتی نیز به این زندان منتقل شدند.
