حسین زمان، خواننده سرشناس موسیقی پاپ و از منتقدان حکومت ایران، پس از یک دوره طولانی بیماری درگذشت. او هنگام مرگ ۶۴ سال داشت.
آقای زمان چند ماهی به دلیل ابتلا به سرطان پیشرفته کبد در بیمارستان بستری بود، ولی تلاش پزشکان سرانجامی نداشت و او پنجشنبه دیده از جهان فرو بست.
ابوذر زمان، فرزند این هنرمند، در فضای مجازی خبر درگذشت پدر خود را اعلام کرد و نوشت «بابام رفت، بابا برای همیشه رفت.»
حسین زمان از جمله خوانندگان پاپ ایرانی است که فعالیتهای هنری خود را از دهه هفته ۷۰ خورشیدی آغاز کرد. «شب دلتنگی»، نخستین آلبوم این خواننده است که در سال ۱۳۷۶ منتشر شد و شامل قطعات محبوب چون روشنتر از ستاره، بوی تنهایی، پرنده، و بغض گل بود.
آقای زمان از سال ۱۳۸۱ برای سالها ممنوعالفعالیت شد و اجازه برگزاری کنسرت نداشت.
این خواننده پس از سالها دوری از صحنه در سال ۱۳۹۸ کنسرتی در برج میلاد تهران برگزار کرد و در همان هنگام به خبرگزاری ایسنا گفت که «هیچگاه پاسخ روشنی مبنی بر علت ۱۷ سال ممنوعیت برگزاری کنسرت دریافت نکرده است.»
انتظار میرفت که این کنسرت شروع دوبارهای برای حسین زمان باشد و کنسرتهای بیشتری برگزار کند ولی بار دیگر خبری از او نشد و از صحنه کنار رفت.
«فصل آشنایی»، «گلایه»، «قصه شب»، «شاپرک»، و «مشق شب» از جمله آلبومهای انفرادی، مشترک، یا مجموعههایی است که شامل ترانههایی از حسین زمان بود.
او در جریان اعتراضات سراسری اخیر در ایران، ترانه «خیابان» را در حمایت از معترضان خواند که بازتاب زیادی در شبکههای اجتماعی داشت. زینب زمان، دختر او نیز که از فعالان حقوق زنان است، به دلیل حمایت از اعتراضات سراسری مدتی بازداشت شد.
گفته میشود که یکی از دلایل وخامت شرایط جسمانی حسین زمان، بازداشت دخترش بود که فشار روحی مضاعفی به این هنرمند در حال مبارزه با سرطان وارد کرد.
حسین زمان بارها از سیاستهای فرهنگی و هنری حکومت ایران به ویژه در عرصه موسیقی، از جمله اقدامات دولت حسن روحانی انتقاد کرده بود.
درگذشت حسین زمان بازتاب گستردهای در فضای مجازی داشت و با واکنشهای زیادی از سوی کاربران ایرانی مواجه شد.
مهدی یراحی، خواننده، در توییتر نوشت: «حسین زمان سربلند پرکشید.»
مونا برزویی، شاعر و ترانهسرا گفت: «از صبح دستم نمیره به نوشتن، آقای حسین زمان هنرمند محترم، شریف و متین، تا آخرین نفس صدای مردمش بود، صد افسوس.»
پژمان موسوی، روزنامهنگار نوشت: «حسین زمان، خواننده ایرانی پس از تحملِ دردِ بسیار درگذشت؛ دردِ او از دو ناحیه بود: دردِ ناشی از بیماری که این اواخر سراغاش آمد و دردِ سالها توقیف و سانسور و ممنوعالکاری که سالها بود گریباناش را گرفته بود. همین علی لاریجانی که امروز میگوید «مُلک را چارهای دیگر نیاز است.»
احسان کرمی، فعال رسانهای گفت: «روانش شاد، هنرمندی که برابر استبداد سر خم نکرد
یادمان نمیرود که دلیل وخامت حال او بازداشت دخترش بود.»
سعید حافظی، روزنامهنگار، یکی از استوریهای حسین زمان در اینستاگرام را به اشتراک گذاشت و نوشت: «حسین زمان درگذشت. ولی نه به دلیل ابتلا به سرطان کبد! استوری چند روز پیش او را بخوانید و بدانید، جمهوری اسلامی او را کُشت. آری، حسن زمان دق کرد.»
بهمن بابازاده، آخرین تقویمی حسین زمان به مردم را در واپسین روزهای عمرش به اشتراک گذاشت که میخواند: «من این کنج زندون ماتم زده، تو بیرون از اینجا تو رویای من، من این گوشه جای تو غم میخورم، تو بیرون این میلهها، جای من.»
پیشتر نصیر مشکوری، نویسنده و منتقد موسیقی، در گفتوگو با صدای آمریکا به دلایل برخورد خشونتآمیز جمهوری اسلامی با هنرمندان منتقد و سرکوب آنها در ایران پرداخته و تاکید کرده بود« «جای هنرمند در هر شاخهای که کار میکند، یعنی سیاسی، اجتماعی، اعتراضی، انقلابی، و حتی افرادی که اهمیتی به این مسائل نمیدهند و فقط کار هنری میکنند، زندان نیست.»