سی و ششمین جلسه دادگاه حمید نوری روز پنجشنبه ۲۰ آبان ۱۴۰۰ در شهر دورس در آلبانی با شهادت مجید صاحب جمع اتابکی، از شاهدان پرونده و از اعضای سازمان مجاهدین خلق، برگزار شد.
سی و چهار جلسه این دادگاه به جز جلسات فوق العاده در استکهلم سوئد برگزار شده بود. بنا بر یک برنامه از پیش تنظیم‌شده جلسات سی و پنجم تا چهل و یکم دادگاه به جای استکهلم در آلبانی، محل استقرار هفت تن از شاهدان پرونده، برگزار می‌شود.
مجید صاحب جمع اتابکی در شهریور ۱۳۶۱ به اتهام هواداری از سازمان مجاهدین خلق دستگیر و در سال ۱۳۶۲ در یک دادگاه سه دقیقه‌ای به ریاست علی نیری به ۱۲ سال زندان محکوم شد. دو سال بعد با دریافت اطلاعات جدید درباره او، دادگاهی دیگر حکم ۱۲ سال زندان به او داد که از ۱۳۶۵ به بعد دوباره شروع می‌شد.
شاهد در بهمن ۱۳۶۶ در حالی که با جمعی حدود دویست نفر در اعتصاب و اعتراض به شرایط زندان اوین قرار داشت، به زندان گوهردشت منتقل شد. آنها در بدو ورود توسط پاسداران در به اصطلاح «تونل مرگ» با کابل و چوب و وسایل دیگر به‌شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
مجید گفت در سال‌های ۶۱ و ۶۲ بارها حمید نوری را در سالن‌های یک و شش زندان اوین معروف به «سالن آموزشگاه» دیده بود که به عنوان پاسدار معمولی کار می‌کرد. او گفت خطبه‌های نماز جمعه هفتم و چهاردهم مرداد وضعیت آینده ما را تعیین کردند. نیری وارد زندان شده بود و خبرها حکایت از اعدام‌هایی در روز هشتم و نهم مرداد را می‌دادند.
به گفته او، رئیس شورای عالی قضایی وقت در خطبه‌های نماز جمعه گفت «من دیگر طاقت ندارم از بس که به من فشار می‌آوردند که چرا این زندانی‌ها زنده هستند. ما دیگر حریف مردم نمی‌شویم وقتی که به ما می‌گویند این زندانیان مجاهد را اعدام کنید.»
شاهد توضیح داد که خطبه‌ها را از طریق صدای بلند رادیوهایی که متعلق به پاسداران بود شنیدند. شاهد درخواست کرد تا خطبه‌های ایراد شده به عنوان سند در دادگاه ثبت شود.
در صحن سی و ششمین جلسه دادگاه اسامی بسیاری از زندانیان اعدام شده خوانده شد.
مجید صاحب جمع اتابکی اولین بار در پانزدهم مرداد به راهروی مرگ برده شد و بعد در مقابل هیات مرگ شامل نیری، اشراقی، شوشتری و پورمحمدی قرار گرفت. او بعدا در راهروی مرگ انزجارنامه‌ای نسبت به سازمان مجاهدین نوشت. در همین جا بود که برای نخستین بار حمید نوری را دید که فهرستی در دست دارد و افراد به اصطلاح «سر موضع» را به سمت محل اعدام می‌برد.
شاهد گفت یکی از دردناکترین صحنه‌ها مربوط به محسن محمدباقر بود که از دو پا فلج بود و در کودکی به‌دلیل همین مشکل در فیلم معروفی هم بازی کرده بود. این فیلم در جشنواره سوئد هم نشان داده شد. شاهد گفت محسن محمدباقر را در روز سیزدهم مرداد در برابر چشمان او صدا زدند. شاهد گفت او با وجود دو عصا مانند یک پرنده پرید و به سمت محل اعدام رفت.
شاهد را در روز بیست و دوم مرداد دوباره صدا کردند و در مقابل هیات مرگ قرار دادند. او در آن روز مجددا حمید نوری را دید که نام بسیاری از زندانیان آشنای او را خواند و آنها را به سمت محل اعدام برد.
مجید صاحب جمع اتابکی پس از اعدام‌ها در بهمن ۶۷ به همراه ناصریان و حمید نوری به زندان اوین برگردانده شد. او شاهد بود که حمید نوری در آنجا نیز با مسئولیت‌هایی مشابه مسئولیت‌هایش در زندان گوهردشت، مشغول به کار بود.
شاهد در مجموع هفده سال از ۶۱ تا ۷۸ در زندان‌های گوناگون بود و سپس آزاد شد. او بعدها به سازمان مجاهدین خلق پیوست و هم اکنون در کمپ اشرف ۳ در آلبانی مستقر است.