دومین و آخرین روز نشست رهبران گروه-٢٠ در رم، پایتخت ایتالیا، روز یکشنبه ٩ آبان و در آستانه اجلاس تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد در گلاسگو، با دیدارها و مذاکرات فشرده رهبران این گروه درباره نحوه مقابله با تغییرات اقلیمی همزمان بود.
به گزارش خبرگزاری رویترز، به رغم تاکید توافق رهبران گروه-٢٠ درباره بیانیه مشترکی که بر لزوم اقدام «معنادار و موثر» تاکید داشته باشد، اما این بیانیه چند تعهد ملموس و شفاف را در بر ندارد و این امر سبب برانگیخته‌شدن خشم فعالان محیط زیست شده است.
- چالش تعیین‌کننده عصر ما
پنج کشور برزیل، چین، هند، آلمان، و ایالات متحده آمریکا که روی هم رفته حدود ٨٠ درصد از گازهای گلخانه‌ای جهان را منتشر می‌کنند، عضو گروه٢٠ هستند. بنابراین تصمیمات این کشورها تاثیری مستقیم و عمده بر بحران تغییرات اقلیمی خواهد داشت.
ماریو دراگی، نخست‌وزیر ایتالیا، که رئیس نشست امسال بود، در نطق آغازین امروز خود گفت: «مبارزه با تغییرات اقلیمی، چالش تعیین‌کننده عصر ما است.» وی در ادامه افزود: «یا الان دست به کار می‌شویم، هزینه‌های گذار را می‌پذیریم، و اقتصادهای‌مان را با موفقیت به یک مسیر پایدارتر انتقال می‌دهیم، و یا با تعلل، متحمل هزینه‌ای بیشتر و خطر شکست می‌شویم.»
- اهداف برای میانه سده
بر اساس متن بیانیه مشترک پایانی گروه-٢٠، لحن مقابله با تغییرات اقلیمی در مقایسه با پیش‌نویس‌های پیشین شدید‌تر نشده و حتی در مواردی همچون لزوم به صفر رساندن گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۵۰ کمی آرام‌تر هم شده است.
هدف میانه سده‌ای به تاریخ تعیین‌شده توسط دانشمندان سازمان ملل متحد برای کنترل گرمایش زمین تا سقف حداکثر یک و نیم درجه سلسیوس اشاره دارد.
هدف «میانه سده‌ای» به تاریخ تعیین‌شده توسط دانشمندان سازمان ملل متحد برای کنترل گرمایش زمین تا سقف حداکثر یک و نیم درجه سلسیوس اشاره دارد. به باور کارشناسان سازمان ملل متحد، حتی در صورت عملی‌کردن طرح‌های کنونی برای مقابله با تغییرات اقلیمی، دمای کره زمین ٢.٧ درجه سلسیوس افزایش خواهد یافت؛ افزایشی که عواقبی فاجعه‌بار با خود به همراه خواهد داشت.
چین، بزرگ‌ترین تولیدکننده کربن در جهان، سال ۲۰۶۰ را به عنوان ضرب‌الاجل پایان انتشار گازهای گلخانه‌های تعیین کرده و روسیه و هند، دو تولیدکننده عمده دیگر، نیز خود را به ضرب‌الاجل ۲۰۵۰ ملزم نمی‌دانند.
- بیانیه پایانی و از قلم انداختن ضرب‌الاجل میانه سده‌ای
به گزارش رویترز، این بیانیه با تاکید بر تقویت طرح‌های ملی برای مهار انتشار گازهای گلخانه‌ای «در صورت لزوم»، هیچ اشاره ویژه‌ای به سال ۲۰۵۰ به عنوان ضرب‌الاجلی برای به صفر رساندن انتشار این گازها نمی‌کند.
در ادامه این بیانیه آمده است: «ما می‌دانیم تاثیرات تغییرات اقلیمی با افزایش یک و نیم درجه سلسیوسی دمای کره زمین به مراتب کمتر از افزایش دو درجه‌ای آن خواهد بود. نگاه‌داشتن آن زیر یک و نیم درجه سلسیوس مستلزم اقدامات معنادار و موثر و تعهد تمامی کشورها است...»
چین، بزرگ‌ترین تولیدکننده کربن در جهان، سال ۲۰۶۰ را به عنوان ضرب‌الاجل پایان انتشار گازهای گلخانه‌های تعیین کرده و روسیه و هند، دو تولیدکننده عمده دیگر، نیز خود را به ضرب‌الاجل ۲۰۵۰ ملزم نمی‌دانند.
از جمله نکات امیدوارکننده این بیانیه، تعهد کشورها به توقف تامین مالی تولید برق توسط زغال سنگ در ورای مرزهای ملی خود تا پایان سال جاری است. اما تاریخی برای اتمام آن درون مرزهای ملی ذکر نشده و در عوض به عبارت «در اسرع وقت» بسنده شده است.
متن نهایی بیانیه درباره گاز متان نیز که در مقایسه با دی اکسید کربن تاثیرات مخرب‌تر اما کوتاه‌مدت‌تری بر گرمایش جهانی دارد، لحن ملایم‌تری نسبت به پیش‌نویس‌های پیشین دارد.
بیشتر رهبران شرکت‌کننده در نشست گروه-٢٠، با پایان این نشست مستقیم از رم راهی گلاسکو می‌شوند تا در اجلاس بسیار مهم تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد با حضور رهبران بیش از ١٩٠ کشور و هزاران دیپلمات و نمایندگان دولت‌ها و صاحبان کسب‌وکارها شرکت کنند. همزمان میلیون‌ها نفر در سراسر جهان نیز مضطرب، اما امیدوار، این نشست ١٢-روزه برای جلوگیری از فاجعه‌ای جبران‌ناپذیر را از نزدیک رصد خواهند کرد.
