خانواده‌های زنان و کودکان اسرائیلی که از اسارت حماس در غزه در آمده‌اند، می‌گویند که آنها از ضرب و شتم و تهدید به مرگ، جابه‌جایی از جایی به جای دیگر، و اجبار به درگوشی حرف زدن در طول هفته‌هایی که گروگان بودند، صحبت می‌کنند.
به گزارش خبرگزاری رویترز، اکثر گروگان‌هایی که در جریان آتش‌بس موقت شش روزه آزاد شده‌اند، به‌سرعت به بیمارستان منتقل شدند؛ دور از دید عموم در کشوری که هنوز از شوک ربوده شدن آنها در جریان حمله حماس در ۱۵ مهر هنوز آشفته هستند.
اسرائیل می گوید در این حمله ۱۲۰۰ تن که بیشتر آنها غیرنظامی بودند، کشته شدند.
دنی برام، مدیر مرکز درمان آسیب روانی اسرائیل، می‌گوید که برخی از آزادشدگان نیاز به درمان پزشکی خواهند داشت و اضافه کرد: بسیاری نیاز به صحبت و مشاوره دارند و «مسئله اصلی که باید درمان شود، حس کنترل است.»
او گفت: «اشخاصی که با شرایط وحشتناک روبرو می‌شوند، بیمار نیستند. آنها باید بر آن چیره شوند، آنها باید فضا، زمان و محیط گرمی برای انجام این کار داشته باشند، ولی نه لزوماً در یک محیط پزشکی.»
گروگان‌های آزاد شده، از زمانی که آخرین دور آزادی در روز جمعه آغاز شد و اسرائیل در ازای آن برخی از فلسطینی‌های زندانی را آزاد کرد، از رسانه ها دور نگه داشته شده‌اند.
داستان‌های آنها که از طریق اعضای خانواده‌های‌شان درز کرده است، بدون اینکه رویترز بتواند به طور مستقل تایید کند، به سختی‌ها و مصیبت‌های آنها اشاره می‌کند.
اکثر ۲۴۰ گروگانی که به گفته اسرائیل در ۱۵ مهرماه به دست شبه‌نظامیان حماس به غزه منتقل شدند، هنوز در دست این گروه هستند.
دبورا کوهن به شبکه تلویزیون «بی‌اف‌ام» فرانسه گفت که به او گفته شده بود که برادرزاده ۱۲ ساله‌اش؛ ایتان یاهالومی، و دیگران هنگام ورود به غزه، پس از حمله حماس به اسرائیل، توسط ساکنان غزه مورد ضرب و جرح قرار گرفتند.
دبورا کوهن گفت که گروگان‌گیرها او را وادار کردند که فیلم اعمال خشونت‌بار حماس را تماشا کند.
او گفت: «هر بار که یک کودک در آنجا گریه می‌کرد، او را با سلاح تهدید می‌کردند تا ساکت شود. وقتی به غزه رسیدند، همه غیرنظامیان، همه آنها را می‌زدند...ما در مورد یک کودک ۱۲ ساله صحبت می‌کنیم.»
در مقابل، حماس رفتار با گروگان‌ها را انسانی توصیف می‌کند و می‌گوید برای حفظ جان و سلامت گروگان‌ها، با آنها مطابق با تعلیمات اسلامی رفتار کرده است.
اما این گروه شبه‌نظامی اشاره کرده است که برخی از گروگان‌ها در جریان حملات هوایی اسرائیل به غزه کشته شدند.
به گفته مقامات بهداشتی فلسطین در غزه که تحت کنترل حماس است، بیش از ۱۵ هزار تن در حملات هوایی اسرائیل کشته شدند.
اسرائیل در مقابل، حماس را متهم به استفاده از غیر نظامیان به عنوان سپر انسانی کرده است.
زمزمه و درگوشی حرف زدن
خانواده‌های دو دختر بچه‌ای که با هم گروگان نگه داشته شده بودند، می گویند که شنیدن صدای فرزندان‌شان در بازگشت به خانه برای‌شان سخت بود، چون فقط با زمزمه صحبت می‌کردند.
توماس هَند، پدر امیلی هند ۹ ساله، به «سی‌ان‌ان» گفت: «برای شنیدن [صدای او] مجبور شدم گوشم را نزدیک دهانش ببرم. در اسارت به او گفته بودند که سر و صدا نکند. وحشت را می‌توان در چشمانش دید.»
هنگام بازگشت امیلی به او خبردادند که مادرش نرگس در حمله ۱۵ مهرماه کشته شده است.
پدرش گفت که او یک بند گریه می‌کرد، «نمی‌خواست او را دلداری دهند … زیر پتو رفته بود و آرام گریه می‌کرد.»
یاییر روتم نیز گفت که خواهر زاده‌اش؛ هیلا روتم شوشانی ۱۳ ساله، با امیلی هند گروگان گرفته شده بود و او نیز اکنون با زمزمه صحبت می‌کند.
سوء تغذیه و وضعیت وخیم سلامتی
مراو مور راویو می‌گوید که گروگان‌گیران دختر خاله‌اش؛ کرن موندر، پسر ۹ ساله او، و مادرش، به زبان عبری صحبت می‌کردند و گاهی اوقات با انگشت روی گلوی خود خط می کشیدند، یعنی اگر طبق خواسته آنها رفتار نکنند، گردن‌شان را خواهند برید.
خانم راویو به کانال ۱۲ اسرائیل گفت که آنها را از مکانی به مکان دیگر، هم زیرزمینی و هم روی زمین، منتقل کردند. آنها وزن کم کردند چون غذا در بعضی مواقع کمیاب بود و روزها بیشتر برنج و نان پیتا می‌خوردند.
مقامات بیمارستان‌های اسرائیل می‌گویند که گروگان‌ها از سوء تغذیه رنج می‌برند و بسیاری از افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن از درمان پزشکی محروم بودند که مشکلات جدی سلامتی برای آنها به دنبال داشته است.
به گفته پرسنل بیمارستان، الما آوراهام ۸۴ ساله که روز یکشنبه آزاد شد، «برای زنده ماندن تقلا می‌کرد.»
دخترش تالی آمانو گفت: «آنها (شبه‌نظامیان حماس) او را در شرایط وحشتناکی نگه داشته بودند. مادرم چند ساعت قبل از اینکه او را از دست بدهیم [به اسرائیل] بازگشت.»
اکثر خانواده‌های گروگان‌های آزاد شده از شرایط سخت عزیزان‌شان در زمانی که گروگان حماس بودند، می‌گویند.
ولی یک مادر اسرائیلی به نام دنیل آلونی، پیش از آزاد شدن با دخترش امیلیا، نامه‌ای برای تشکر از گردان‌های القسام شاخه نظامی حماس نوشت. داستان آنها در رسانه‌های عربی پیچید.
دنیل در نامه خود از آنها به خاطر دادن شیرینی و میوه به امیلیا و رفتار آنها با دخترش «مثل یک ملکه» تشکر کرد.
او نوشت: «برای همیشه شکرگزار خواهم بود که او (دخترش) با ضربه روحی اینجا را ترک نکرد. فقط اگر می‌توانستیم در این دنیا [نیز] دوستان واقعاً خوب باشیم.»
