شهبانو فرح پهلوی سال‌روز فرمان رضا شاه مبنی بر منع حجاب و برداشتن حجاب از سر و صورت زنان را روزی توصیف کرد «که مبارزه برای آزادی زنان ایران که پیش از انقلاب مشروطیت آغاز شده بود، به ثمر رسید.»
شهبانو فرح پهلوی در این بیانیه که به مناسبت سال‌روز ۱۷ دی ۱۳۱۴ منتشر شده، تأکید کرده است: «امروز بیشتر از همیشه مادر همه فرزندان ایرانم.»
در این بیانیه آمده است: «به مادران خاوران، مادران پارک لاله، مادران آبان و همه مادران سوگواری می‌اندیشم که فرزندانشان در این چهار دهه تاریک به دست نیروهای ظلمت از پا درآمدند، به همه جوانانی می‌اندیشم که آرزویی جز سربلندی ایران نداشتند و در راه آزادی و رهایی جان باختند.»
شهبانو همچنین با بیان این که «امروز مردم جهان بیشتر از همیشه در کنار ایران و زنان ایرانی ایستاده‌اند و صدای آنان را به گوش جهان می‌رسانند»، و با یادآوری تاریخ مبارزات زنان ایران که به فرمان منع حجاب منجر شد، نوشته است: «زن ایرانی به برکت درایت و دوراندیشی رضا شاه بزرگ به صحنه اجتماع و تاریخ گام نهاد، و با برخورداری از حقوق برابر سیاسی و اجتماعی در دوران پادشاهی شاهنشاه فقید محمدرضا شاه پهلوی، در پیشرفت و سازندگی و ترقی ایران سهمی بزرگ و سزاوار به عهده گرفت.»
او با تأکید بر این که «روز هفدهم دی ماه در گاهنامه سیاسی ایرانیان روزی جاویدان است»، با ابراز امیدواری نسبت به «پیروزی نور بر تاریکی» و دستیابی به «آزادی» نوشته است: «امروز که روز هفدهم دی ماه است، من مثل همیشه در ایرانم؛ دیروز را در برابر امروز می‌گذارم و به زنان ایرانی می‌اندیشم.»
همچنین روز چهارشنبه عکسی از شهبانو فرح پهلوی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد در حالی که لباس «مد آزادی» که نازنین بنیادی آن را با «الهام از زنان شجاع ایرانی» طراحی کرده، به تن داشت.
زنان ایران نخستین گروه بزرگ از معترضان به سیاست‌های جمهوری اسلامی پس از انقلاب ۵۷ بودند که ۱۷ اسفند (۸ مارس) ۱۳۵۷ راهپیمایی گسترده‌ای علیه اجباری شدن حجاب برگزار کردند و مبارزه با قوانین و سیاست‌های ضدزن را تاکنون ادامه داده‌اند.
در طول سالیان گذشته، جنبش زنان ایران یکی از پیشروترین جنبش‌های مبارزاتی در ایران بوده است. این جنبش در دهه ۸۰ کمپین‌های اثرگذاری از جمله «یک میلیون امضا»، «نقض حقوق زنان در قانون خانواده»، «قانون بی‌سنگسار»، و «سهم زن، نیمی از آزادی- برای مقابله با ممنوعیت ورود زنان به استادیوم» را شکل داد.
از اواخر دهه ۸۰ و در طول دهه ۹۰ جنبش زنان بیش از پیش با جنبش دادخواهی گره خورد و گروه‌هایی چون مادران پارک لاله، مادران دادخواه، و مادران آبان ۹۸ شکل گرفت. از سویی، مبارزه علیه حجاب اجباری در کمپین‌هایی از جمله «نه به حجاب اجباری» و «چهارشنبه‌های سفید» شدت گرفت. ششم دی ۹۶ ویدا موحد با بر سر چوب زدن روسری‌اش و ایستادن بر جعبه پست برق در خیابان انقلاب تهران، جنبشی را آغاز کرد که به نام «دختران خیابان انقلاب» مشهور شد.
«بگذارید حرف بزنیم»، تازه‌ترین کمپین زنان ایران که در شبکه‌های اجتماعی در جریان است، مسئله پوشش اجباری و محدودیت‌های ناشی از قوانین شرعی برای زنان را در جامعه بین‌المللی مطرح کرده است و طی آن زنان با انتشار عکس‌های - عمدتا - از دوران کودکی یا نوجوانی‌شان، در حالی که پوشیده در حجاب اجباری هستند، در کنار عکس‌های این روزهایشان در پوششی انتخابی و آزاد، به زبانهای فارسی و انگلیسی درباره تأثیر حجاب اجباری بر زندگی خود می‌نویسند.
