فضل الله روحانی، شاعر، پژوهشگر، فعال سیاسی، و استاد پیشین دانشگاه در ۸۳ سالگی در لس‌آنجلس درگذشت.
دکتر فضل الله روحانی پس از گذراندن مقطع فوق لیسانس در رشته اقتصاد کشاورزی از دانشگاه پهلوی شیراز، در سال ۱۳۵۳ برای ادامه تحصیل به آمریکا مهاجرت و دکترای خود را در رشته بهداشت محیط از دانشگاه «تولین» ایالت لوییزیانا دریافت کرد.
با روی کارآمدن جمهوری اسلامی، فضل الله روحانی که به گفته خود «استبداد در عصر دموکراسی‌ها» را بر‌نمی‌تابید، از بازگشت به میهن چشم پوشید.
او در آمریکا در کنار تدریس و کار به شعر و پژوهش‌های اجتماعی و سیاسی پرداخت که حاصل آن چندین دفتر شعر از جمله «تلخ»، «بانوی شعر روزگار»، «با شما ساده سخن می‌گویم»، و «لحظه های گریزان» بود.
داستان بلند «کتاب اکبر» و پژوهش‌های «تک‌نگاری ایل قشقایی: چادرهای سیاه»، «نقد کارهای بیژن اسدی پور: یک حرف و دو حرف» و ترجمه اشعاری از شاعران مطرح جهان از جمله اشعار گارسیا لورکا و پابلو نرودا از دیگر کارهای ادبی او است.
او از بنیان‌گذاران محفل ادبی «دفتر‌های شنبه» در لس آنجلس و عضو کانون نویسندگان ایران در تبعید بود.
از جمله اشعار فضل الله روحانی می‌توان به «پس از من/ یاران!/ شب‌ها که ماه/ می‌گسترد نور سپیدش را/ بر سفره رنگین آسمان/ و می‌پراکند/ گلبرگ‌های نیلی نیلوفران/ بین ستارگان/ از من کنید یاد/ و آرزوهایم/ برای خلق جهان/ هوای پاک، عدالت، مسکن، آزادی، نان...» اشاره کرد.
